Oyunun Değişen Yüzü: Yetişkinlerin Çocukluk Oyunları İle Günümüz Çocuklarının Oyunlarının Karşılaştırmalı Olarak İncelenmesi

Bu araştırmanın amacı, 60 yaş ve üzeri yetişkinlerin çocuklukta oynamayı en sevdiği oyunlar ile 6-10 yaş arasındaki çocukların oynamayı en sevdiği oyunların karşılaştırılmasıdır. Araştırma temel nitel araştırma modeli ile tasarlanmıştır. Araştırmanın katılımcılarını, İstanbul ilinde yaşayan 60 yaş ve üzeri 99 yetişkin ve 6-10 yaş arası 99 çocuk oluşturmaktadır. Çalışmada katılımcılara ait demografik bilgi formu ve yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Ham veriler içerik analizi ile analiz edilmiştir. Bulgular sonucunda, yetişkinlerin %85,86’sı çocukken dış alanda oynanan oyunları sevdiklerini belirtirken, günümüz çocuklarının ise %36,37’sinin dış alanda oynanan oyunları sevdiği sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca yetişkinlerin %91,92’si grup oyunlarını, %75,76’sının araçlı oyunları ve %63,64’ünün ise hareketli oyunları sevdiklerini belirtirken; çocukların %56,57’sinin hareket gerektirmeyen oyunları, %49,50’sinin bireysel oyunları ve %31,32’sinin araçlı oyunları tercih ettiği sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca günümüz çocuklarının %34,34’ünün en çok teknoloji ile ilgili oyunları sevdiği ve tercih ettiği tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Oyun, Çocuk, Oyun tercihleri

Changing Face of Plays: A Comparative Research of Childhood Plays of Older Adults and Plays of Today’s

The aim of this research is to compare favourite childhood plays of adults aged 60 plus and favourite plays of children between 6 to 10 years old. The research is structured in basic qualitative research methods. Participants of the research, living in İstanbul Province, are composed of 99 adults aged 60 plus and 99 children aged between 6 and 10. In this study, demographic information form and structured interview form for participants were used. Data were analysed through content analysis method. In the wake of findings, while 85.86% of the adults have stated that when they were children, they loved outdoor plays, it is seen that 36.37% of today’s children love outdoor plays. Additionally, 91.92% of adults loved group plays, 75.76% of them loved plays with vehicles and 63.64% loved plays that require movement whereas 56.57% of children prefer plays that do not require movement, 49.50% of them prefer individual plays and 31.32% prefer plays with vehicles. Besides, it has been detected that 34.34% of today’s children primarily love and prefer plays related with technology.

Keywords:

Play, Child, Play preferences,

PDF

___

Veitch, J., Bagley, S., Ball K., & Salmon, J. (2006). Where do children usually play? A qualitative study of parents’ perceptions of ınfluences on children’s active free-play. Health&Place, 12, 383-393.
Türkoğlu, B., & Uslu, M. (2016). Oyun temelli bilişsel gelişim programının 60-72 aylık çocukların bilişsel gelişimine etkisi. Uluslararası Eğitim Bilimleri Dergisi, 3(6), 50-68. (The effect of game based cognitive development programme on cognitive development of 60-72 months old children. The Journal of International Education Science 3(6), 50-68).
Türkiye Beslenme ve Sağlık Araştırması. (2010). Beslenme durumu ve alışkanlıklarının değerlendirilmesi sonuç raporu. Ankara: T.C. Sağlık Bakanlığı Yayınları. http://www.sagem.gov.tr/TBSA_Beslenme_Yayini.pdf adresinden 24.10.2017 tarihinde edinilmiştir.
Toran, M., & Dilek, A. (2017). Çocuklar ve kitaplar: Piaget’in oyun kuramına göre bir değerlendirme. Yaşadıkça Eğitim, 31(1), 41-54. (Children and books: an assessment based on Piaget's play theory, Journal of Education for Life, 31(1), 41-54).
Tedmem (2016). Anaokulları ilkokul birinci sınıflara mı dönüştü?. https://tedmem.org/memnotlari/degerlendirme/anaokullari-ilkokul-birinci-siniflara-mi-donustu adresinden 24.10.2017 tarihinde edinilmiştir.
Taylı, A. (2007). Kardeş sahibi olup olmama durumunun okul öncesi dönemdeki sosyal oyuna etkisi. Abant İzzet Baysal Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(1), 103-115. (The effects of having siblings or being a singleton child of social play in preschool age children. Abant İzzet Baysal University Journal of Faculty of Education, 7(1), 103115).
Şener, S. M. (2001). İlköğretim okullarında açık alan performansının değerlendirilmesi ve okul oyun alanları için tasarım kriterleri. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). İstanbul Teknik Üniversitesi, İstanbul. (Evaluation of primary schools’ open space performance and design principles for schoolyards (Unpublished master thesis). Istanbul Technical University, Istanbul).
Pica, R. (2003) Your Active Child: how to boost physical, emotional, and cognitive development through ageappropriate activity. Chicago: Contemporary Books.
Nicolopoulou, A. (2010). The alarming disappearance of play from early childhood education. Human Development, 531, 1-4.
Miller, E. & Almon, J. (2009). Crisis in the kindergarten: Why children need to play in school. College Park: Alliance for Childhood.
Metin-Aslan, Ö. (2013). Anaokuluna devam eden çocukların oyun davranışları ve oyunlarında ortaya çıkan zorbalık davranışlarının incelenmesi. (Yayımlanmamış doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi, Ankara. (Analyzing preschool children’s bullying and play behavior during play (Unpublished doctorate thesis). Hacettepe University, Ankara)
Kuru, O., & Köksalan, B. (2012). 9 yaş çocuklarının psiko-motor gelişimlerinde oyunun etkisi. Cumhuriyet International Journal of Education, 1(2), 37-51. (The influence of the games on the psychomotor development of the children at the age of nine. Cumhuriyet International Journal of Education, 1(2), 37-51).
Kudaş, S., Ülkar, B., Erdoğan, A., & Çırçı, E. (2005). Ankara ili 11-12 yaş grubu çocukların fiziksel aktivite ve bazı beslenme alışkanlıkları. Hacettepe Spor Bilimleri Dergisi, 16(1), 19-29. (Physical activity and some eating habits of 11-12 year old children in Ankara province. Hacettepe Journal of Sport Science, 16(1), 19-29).
Koçyiğit, S., & Baydilek-Başara, N. (2015). Okul öncesi dönem çocuklarının oyun algılarının incelenmesi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(1), 1-28. (Analysis of the preschool children’s perceptions about play. Journal of Education Faculty, 12(1), 1-28).
Koçan, N. (2012). Çocuk oyun alanlarının yeterliliği üzerine bir araştırma: Uşak Kenti Kemal Öz Mahallesi Örneği. Erciyes Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 28(4), 315-321. (A study on the competence of children's playgrounds: an example of Uşak city Kemaloz district. Erciyes University Journal of the Institute of Science and Technology, 28(4), 315-321).
Kerkez, F., (2002). Çocuklarını anaokuluna gönderen ailelerin oyun ve spora yönelik tutumları (Trabzon Örneği). Marmara Üniversitesi Spor Araştırmaları Dergisi, 6(16). Attitudes of families of preschool children towards game and sports (Trabzon Sample). Marmara University Journal of Sport Research, 6(16).
Kaya, A. (2010). Oyun müdahale programının 3-5 yaş arasındaki özel gereksinimli çocukların bilişsel becerilerinin desteklenmesindeki etkililiğinin incelenmesi. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara. (The effectiveness of play intervention program (PIP) on the cognitive skills of children with special needs with range of 3-5 years (Unpublished master thesis). Ankara University, Ankara).
Jones, E., & Cooper, R. M. (2006). Playing to get smart. Teachers College Press.
Hirsh-Pasek, K., Golinkoff, R. M., Berk, L. E., & Singer, D. G. (2009). A mandate for playful learning in preschool. Oxford University Press.
Gündoğdu, Z., Seytepe, Ö., Pelit, B. M., Doğru, H., Güner, B., Arıkız, E., Akçomak, Z., Kale, B., Moran, İ., Aydoğdu, G., & Kaya, E. (2016). Okul öncesi çocuklarda medya kullanımı. Kocaeli Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 2(2), 6-10. (Media use by preschool-aged children. Journal of Health Sciences of Kocaeli University, 2(2), 6-10).
Gözalan, E., & Koçak, N. (2014). Oyun temelli dikkat eğitim programının 5-6 yaş çocukların kelime bilgi düzeylerine etkisinin incelenmesi. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 16(2), 115-121. (The effect of game-based training program on the 5-6 aged childrens vocabulary. Journal of Social and Economic Research, 16(2), 115-121).
Gönen, M., & Saranlı, A. G. (2014). Okul öncesinde kapalı ve açık hareket alanlarının yeterliliğinin değerlendirilmesi: Başkent Ankara Örneği. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 3(3), 409-419. (Evaluatıon of the adequacy of ındoor and outdoor movement spaces in early childhood settings: case of capital city Ankara. Journal of Research in Education and Teaching, 3(3), 409-419).
Given, L. M., Davidson, C., Danby, S., Thorpe, K., Winkler, D. C., & Wilson, R. (2015). Documenting young children’s technology use: Observations in the home. Proceedings of the American Society for Information Science and Technology, 51(1), 1-9.
Fleer, M. (2010). Early Learning and Development:Cultural-Historical Conceps In Play. Melbourne : Cambridge Unv Press.
Fleer, M (2013). Play in the Early Years . New York: Cambridge Unv Press.
Fleer, M (2014). Theorising Play in the Early Years. New York: Cambridge Unv Press.
Erbay, F. ve Durmuşoğlu Saltalı, N. (2012). Altı yaş çocuklarının günlük yaşantılarında oyunun yeri ve annelerin oyun algısı. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(2), 249-264. (The place of play in six-year-olds’ daily life and mothers’ play perception. Ahi Evran University Journal of Kırşehir Education Faculty (JKEF), 13(2), 249-264).
Durualp, E., & Aral, N. (2010). Altı yaşındaki çocukların sosyal becerilerine oyun temelli sosyal beceri eğitiminin etkisinin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 39, 160-172. (A study on the effects of play-based socıal skılls traınıng on socıal skılls of sıx-year-old chıldren, H.U. Journal of Education, 39, 160172).
Deretarla-Gül, E. (2012). Ailelerin çocuk bahçelerine ve çocuk bahçelerindeki materyallere bakış açılarının incelenmesi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21(3), 261-274. (Examination of the views of the parents on the children's gardens and the materials in the children's gardens, Journal of Çukurova University Institute of Social Sciences, 21(3), 261-274).
Dale, D., Corbin, C. & Dale, K. (2000) Restricting Opportunities to be Active during School Time: do children compensate by increasing physical activity levels after school? Research Quarterly for Exercise and Sport, 71(3), 240-48.
Çelik, A. (2012). Okul öncesi eğitim kurumlarında açık alan kullanımı: Kocaeli Örneği. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 43(1), 79-88. (The use of open space in the preschool education ınstitütions: Kocaeli sample, Journal of the Faculty of Agriculture,43(1), 79-88).
Clements, R. (2004). An investigation of the status of outdoor play. Contemporary Issues in Early Childhood, 5(1). 68-80.
Cevher-Kalburan, N. (2014). Okul öncesi dönem çocuklarının dış mekanda oyun fırsatları ve ebeveyn görüşleri. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 32, 113-135. (Preschool children’s opportunities and parents' opinions regarding outdoor play, Journal of Social Policy Studies, 32, 113-135).
Bodrova, E., & Leong, D. (2003) Chopsticks and Counting Chips: do play and foundational skills need to compete for the teacher’s attention in an early childhood classroom? Young Children, 58(3), pp. 10-17.
Başal, H. A. (2007). Geçmiş yıllarda Türkiye’de çocuklar tarafından oynanan çocuk oyunları. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 20(2), 243-266. (Child games played in Turkey by children during the past years, Journal of Uludag University Faculty of Education, 20(2), 243-266).
Alat, Z., Akgümüş, Ö., & Cavalı, D. (2012). Okul öncesi eğitimde açık hava etkinliklerine yönelik öğretmen görüş ve uygulamaları. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(3), 47-62. (Teacher views and practices on outdoor activities in pre-school education. Mersin University Journal of the Faculty of Education 8(3), 47-62.)
Akçay, D., & Özcebe, H. (2012). Okul öncesi eğitim alan çocukların ve ailelerinin bilgisayar oyunu oynama alışkanlıklarının değerlendirilmesi. Çocuk Dergisi, 12(2), 66-71. (Assessment of computer game habits of preschool children and their families. The Journal of the Child, 12(2), 66-71.)