Öğretmen Adaylarının Konuşma Becerisine Yönelik Öz Yeterlik Algıları

Bu araştırmanın amacı, öğretmen adaylarının konuşma becerisine yönelik öz yeterlik algılarının çeşitli değişkenlere göre belirlenmesidir. Bu amaç doğrultusunda öğretmen adaylarının konuşma öz yeterlik algı düzeyleri cinsiyet, öğrenim görülen program ve sınıf düzeyi bakımından incelenmiştir. Araştırmada tarama modeli kullanılmıştır. Veri toplama aracı olarak “Öğretmen Adaylarına Yönelik Konuşma Öz Yeterlik Ölçeği” kullanılmıştır. Araştırmanın örneklemini Kırıkkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi’nde öğrenim görmekte olan ve araştırmaya gönüllü olarak katılan 884 öğretmen adayı oluşturmaktadır. Verilerin analizinde betimsel istatistik, bağımsız gruplar için t-testi ve tek yönlü varyans analizinden yararlanılmıştır. Araştırma sonucunda öğretmen adaylarının genel konuşma öz yeterlik algılarının yüksek düzeyde olduğu, konuşma öz yeterlik algısının cinsiyete ve öğrenim görülen programa göre istatistikî bakımdan anlamlı farklılık gösterdiği ancak öğrenim görülen sınıf düzeyinin konuşma öz yeterlik algısı üzerinde anlamlı farklılığa neden olmadığı belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler:

: Konuşma becerisi, konuşma öz yeterliği, öğretmen adayı

Bartin University Journal of Faculty of Education (BUJFED) is a international refereed journal that is published two times a year. The responsibility lies with the authors of papers

PDF

___

Akkaya, A. (2012). Öğretmen Adaylarının Konuşma Sorunlarına İlişkin Görüşleri. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(20), 405-420.
Aktaş, Ş. ve Gündüz, O. (2009). Yazılı ve Sözlü Anlatım. Ankara: Akçağ. Altunçekiç, A., Yaman, S., ve Koray, Ö. (2005). Öğretmen Adaylarının Öz-Yeterlik İnanç Düzeyleri Ve Problem Çözme Becerileri Üzerine Bir Araştırma (Kastamonu İli Örneği). Kastamonu Eğitim Dergisi, 13(1), 93-102.
Arslan, A. (2012). Üniversite Öğrencilerinin “Topluluk Karşısında Konuşma” İle İlgili Çeşitli Görüşleri (Ağrı İbrahim Çeçen Üniversitesi örneği). Turkish Studies, 7(3), 221-223.
Arslan, F. (2010). Türkçe Ve Sınıf Öğretmenlerinin Konuşma Eğitimi Ve Konuşma Etkinlikleri Hakkındaki Görüşleri: Kırıkkale İli Örneği. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Kırıkkale Üniversitesi, Kırıkkale.
Ayan, S., Katrancı, M. ve Melanlıoğlu, D. (2014). Awareness Level of Teacher Candidates in Terms of Theır Turkish Language Sufficiency: A Qualitative Research. International Journal of Academic Research, 6 (2), 137-143.
Bandura, A. (1986). Social Foundations of Thought And Action: A Social Theory. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.
Bandura, A. (2002). Exercise of Personal And Collective Efficacy in Changing Societies. Albert Bandura (Ed.), In Self Efficacy in Changing Societies (pp. 1-45). Cambridge: Cambridge University Press.
Bandura, A. and Locke E. A. (2003). Negative Self-Efficacy And Goal Effects Revisited. Journal of Applied Psychology, 88(1), 87-99.
Başaran, M. ve Erdem, İ. (2009). Öğretmen Adaylarının Güzel Konuşma Becerisi İle İlgili Görüşleri Üzerine Bir Araştırma. Kastamonu Eğitim Dergisi, 17(3), 743-754.
Çetinkaya, Z. (2011). Türkçe Öğretmen Adaylarının İletişim Becerilerine İlişkin Görüşlerinin Belirlenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 19 (2), 567-576.
Çiftçi, S. ve Taşkaya, S. M.(2010). Sınıf Öğretmeni Adaylarının Öz Yeterlik ve İletişim Becerileri Arasındaki İlişki. E-Journal of New World Sciences Academy, 5 (3), 921-928.
Dilekmen, M., Başçı, Z. ve Bektaş, F. (2008). Eğitim Fakültesi Öğrencilerinin İletişim Becerileri. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12 (2), 223-231.
Erözkan, A. (2007). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. İstanbul: Lisans. Flannagan, J. S. (2007). A Study of Student Achievement Based On Autonomous Learning And Self-Efficacy. Unpublished Doctor of Education Thesis. Regent University Philosophy In The Graduate College, Arizona.
Fraenkel, J. R. and Wallen, N. E. (2003). How to Design And Evaluate Research in Education. New York: McGraw-Hill.
Günay, K. (2003). Sınıf Yönetiminde Öğretmenlerin İletişim Becerilerinin Değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksel Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi, Adana.
Güneş, F. (2007). Türkçe Öğretimi ve Zihinsel Yapılandırma. Ankara: Nobel.
Hackett, G. (2002). Self-Efficacy in Career Choice And Development. Albert Bandura (Ed.), In Self Efficacy in Changing Societies (pp. 232-258). Cambridge: Cambridge University Press.
İşcan, A. (2013). Diksiyon, Ses Bilgisi ve Ses Eğitimi. Aziz Kılınç ve Abdullah Şahin (Ed.), Konuşma Eğitimi içinde (s. 59-118). Ankara: Pegem.
Karasar, N. (2009). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel.
Katrancı, M. ve Melanlıoğlu, D. (2013). Öğretmen Adaylarına Yönelik Konuşma Öz Yeterlik Ölçeği: Geçerlik Ve Güvenilirlik Çalışması. The Journal of Academic Social Science Studies, 6 (6), 651-665.
Kılcıgil, E., Bilir, P., Özdinç, Ö., Eroğlu, K. ve Eroğlu, B. (2009). İki Farklı Üniversitenin Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu Öğrencilerinin İletişim Becerilerinin Değerlendirilmesi. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 7 (1), 19-28.
Oğuz, A. (2009). Öğretmen Adaylarının Sözlü ve Yazılı Anlatım Becerilerine İlişkin Öz Yeterlik Algıları. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 8(30), 18-42.
Özbay, M. (2005). Ana Dili Eğitiminde Konuşma Becerisini Geliştirme Teknikleri. Kafkas üniversitesi Dergisi, 16, 177-184.
Özbay, M. (2006). Türkçe Özel Öğretim Yöntemleri II. Ankara: Öncü Kitap. Özerbaş, M. A., Bulut, M. ve Usta, E. (2007). Öğretmen Adaylarının Algıladıkları İletişim Becerisi Düzeylerinin İncelenmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 8 (1), 123-135.
Özerkan, E. (2007). Öğretmenlerin Öz-Yeterlik Algıları İle Öğrencilerin Sosyal Bilgiler Benlik Kavramları Arasındaki İlişki. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Trakya Üniversitesi, Edirne.
Özgen, K. ve Bindak, R. (2011). Lise Öğrencilerinin Matematik Okuryazarlığına Yönelik ÖzYeterlik İnançlarının Belirlenmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 11(2), 1073- 1089.
Pehlivan Baykara, K. (2005). Öğretmen Adaylarının İletişim Becerisi Algıları Üzerine Bir Çalışma. İlköğretim Online, 4 (2), 17-23.
Rader, L. A. (2003). An İnquiry The Relationship Between Self-Concept, Self-Esteem, Locus of Control, Self-Efficacy And Self-Determination of Students With And Without Physical Disabilities. Unpublished Doctor of Education Thesis. Columbia University, Education of Teacher College, Columbia.
Sargın, M. (2006). İlköğretim Öğrencilerinin Konuşma Becerilerinin Değerlendirilmesi (Muğla İli Örneğinde). Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Muğla Üniversitesi, Muğla. Schunk, D. H. (1984). Enhancing Self-Efficacy And Achievement Through Rewards And Goals: Motivational And İnformational Effects. Journal of Educational Research. 78(1), 29-34.
Schunk, D. H. and Zimmerman, B. J. (2007). Influencing Children’s Self-Efficacy And SelfRegulation of Reading And Writing Through Modeling. Reading & Writing Quarterly, 23, 7-25.
Tekin, H. (2000). Eğitimde Ölçme ve Değerlendirme. Ankara: Yargı.
Ülper, H. ve Bağcı, H. (2012). Türkçe Öğretmeni Adaylarının Öğretmenlik Mesleğine Dönük Öz Yeterlik Algıları. Turkish Studies, 7(2), 1115-1131.
Wood, R. and Bandura, A. (1989). Impact of Conceptions of Ability on Self-Regulatory Mechanisms And Complex Decision Making. Journal of Personality and Social Psychology. 56(3), 407-415.
Yılmaz, İ. ve Çimen, Z. (2008). Beden Eğitimi Öğretmen Adaylarının İletişim Beceri Düzeyleri. Atatürk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 10 (3), 3-14.
Yılmaz, M., Üstün, A. ve Odacı, H. (2009). Okul Öncesi Öğretmen Adaylarının İletişim Becerileri Düzeylerinin Çeşitli Değişkenlere Göre İncelenmesi. Giresun Üniversitesi Karadeniz Sosyal Bilimler Dergisi, 1 (1), 8-19.