İlköğretim İkinci Kademedeki (6–7. Sınıf) Öğretmen ve Öğrencilerin Bitişik Eğik Yazıya İlişkin Görüşleri

Bu araştırmanın amacı ilköğretim II. kademede ki öğretmen ve öğrencilerin bitişik eğik yazıya ilişkin görüşlerini ve bitişik eğik yazı yazma başarılarını ortaya koymaktır. Araştırmanın evrenini Hatay ili Antakya merkez ilçesinde bulunan özel ve resmi ilköğretim okullarında öğrenim görmekte olan 6. ve 7. sınıf öğrencileri ve bu okullarda görev yapan branş öğretmenleri oluşturmaktadır. Araştırmanın örnekleminde 60 öğretmen ve 300 öğrenci yer almıştır. Özel okullarda evrenin tamamı kullanılırken resmi okullarda yansız küme örnekleme yöntemi ile seçilen üç resmi okul belirlenmiştir. Araştırmada öğretmen ve öğrencilerin bitişik eğik yazı uygulamalarına ilişkin görüşleri ile bitişik eğik yazı yazma başarıları araştırmacı tarafından geliştirilen Öğretmen Anket Formu, Öğretmen Görüşme Formu, Öğrenci Anket Formu, Bitişik Eğik Yazı Puanlama Anahtarı ve Dikte Metni kullanılarak değerlendirilmiştir. Öğretmenlerle yapılan görüşme sonuçlarına göre branş öğretmenlerinin tamamına yakını bitişik eğik yazıyı yeterince bilmediği için ders içinde ve günlük hayatta dik temel yazıyı kullandıkları tespit edilmiştir. Öğrencilerin ise okunaklı yazamadıkları için bitişik eğik yazıyı kullanamadıkları saptanmıştır. Ayrıca sosyal hayatta dik temel yazının kullanılmasının bitişik eğik yazıya geçişi güçleştirdiği belirlenmiştir. Araştırmada 5’li dereceli puanlama anahtarına göre yapılan puanlamada branş öğretmenlerinin bitişik eğik yazı yazmadaki başarı ortalamaları 2.08ile başarısız, ilköğretim 6 ve 7. sınıf öğrencilerinin başarı ortalaması 2.70 ile orta düzeyde bulunmuştur. Uygulanan anket formu sonuçlarına göre ilköğretim branş öğretmenlerinin bitişik eğik yazıya ilişkin görüşlerinde cinsiyete, kıdeme ve mezun olunan bölüme dayalı bir farklılık görülmemiştir. Ancak okul türüne göre incelendiğinde özel okullar lehine bir farklılık olduğu görülmektedir. İlköğretim 6-7.sınıf öğrencilerinin bitişik eğik yazıya ilişkin görüşleri incelendiğinde 6. sınıflar lehine farklılık ortaya çıkmıştır. Öğrenim görülen okul türüne göre yapılan incelemede resmi okullar lehine anlamlı bir farklılık tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Yazı, Bitişik Eğik Yazı, Özel Okul, Resmi Okul, Branş Öğretmeni, Öğrenci

Dizin / İndeks ULAKBİM Sosyal ve Beşeri Bilimler Veri Tabanı, EBSCOHOST, Index Copernicus, Proquest Education Journals Database, Modern Language Association, Citefactor, The Directory of Research Journal Indexing, Open Academic Journal Index, Ulrich’s Periodicals Directory

PDF

___

Aktürk, Y.(2009). İlk Okuma Yazma Öğretiminde Ses Temelli Cümle Yönteminin Uygulanmasına İlişkin Öğretmen Görüşleri (Şanlıurfa/Viranşehir Örneği).Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Konya.

Akyol, H. (2009). Türkçe İlk Okuma Yazma Öğretimi. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.

Arıcı, B. (2012). İlköğretim Sekizinci Sınıf Öğrencilerinin, Türkçe ve Sınıf Öğretmenlerinin Bitişik Eğik Yazı Hakkındaki Görüşleri. Gazi Üniversitesi Türkçe Araştırmaları Akademik Öğrenci Dergisi, (3), 1-15.

Baydık, B. Ve Kudret, Z. (2012).Öğretmenlerin Ses Temelli Cümle Yönteminin Etkilerine ve Öğretim Uygulamalarına İlişkin Görüşleri. .Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, yıl: 2012, cilt: 45, sayı: 1, 1-22

Büyüköztürk, Ş. (2008). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. Ankara: Pegem Akademi Yayınları Yayınları.

Calp, M. (2009). İlk Okuma Yazma Öğretimi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Can, A. (2010). Kurum Teftiş Raporlarına Göre İlköğretim Okullarının Sorunları. Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Konya

Coşkun, H. (2011). İlköğretim Okullarındaki Bitişik Eğik Yazı Uygulamalarının Değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Mustafa Kemal Üniversitesi, Hatay.

Çelenk, S. (2007). İlk okuma Yazma Programı ve Öğretimi. Ankara: Maya Akademi

Çifçi, M. (2011). Türkçe Öğretmeni Yetiştirme Programı Sorunu. Türkish Studies. Kış, 6(1), 399- 405.

Gömleksiz, M. N., Turan, S., A. ve Demir, S. (2010). İlköğretim Türkçe Dersi Öğretim Programındaki Yazma Öğrenme Alanının Etkililiğinin Değerlendirilmesi. Turkish Studies. 5(4), 1135-1173.

Güneş, F. (2007).Ses Temelli Cümle Yöntemi ve Zihinsel Yapılandırma. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Güneş, F. (2006). Niçin Bitişik Eğik Yazı? MEB Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi. S.71,17-19.

Güven, A. Z. (2011). İlköğretim İkinci Kademe Türkçe Dersi Öğretim Programına İlişkin Öğretmen Görüşleri. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi. 29, 121-133

Keskinkılıç, K. ve Keskinkılıç, S.B. (2007). Türkçe ve İlk okuma Yazma Öğretimi. Ankara: Pegem A Yayıncılık.

Köksal, K. (1999). Okuma Yazmanın Öğretimi. Ankara: Pegem A Yayıncılık.

MEB (2005). İlköğretim Türkçe Öğretim Programı ve Kılavuzu ( 1-5. Sınıflar). Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü Basım Evi.

MEB (2006). İlköğretim Türkçe Dersi (6, 7, 8. Sınıflar) Öğretim Programı. Ankara: Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı

Öz, M. F. (2005). Uygulamalı İlk Okuma Yazma Öğretimi. Ankara: Anı Yayıncılık.

Sönmez, M. (2006). Ses Temelli Cümle Yönteminin Uygulamasında Karşılaşılan Güçlükler ve Çözüm Önerileri. Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.

Yıldız, M., Yıldırım, K. ve Ateş, S. (2009). Sınıf Öğretmenlerinin Sınıf Tahtasına Yazdıkları Yazıların Okunaklılık Bakımından Öğrencilere Model Olmadaki Uygunluğu. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi. 8 (2),75-88.