Güney Kore, Hong Kong, Singapur ve Türkiye’deki Öğretmen Yetiştirme Sistemlerinin Karşılaştırmalı Olarak İncelenmesi

Öz Bu çalışmanın amacı Güney Kore, Hong Kong, Singapur ve Türkiye’deki mevcut öğretmen yetiştirme sistemlerinin karşılaştırmalı olarak incelenmesidir. Araştırmada Türkiye ile birlikte TIMSS ve PISA sınav sonuçlarına göre ilk üçe giren ülkelerin (Güney Kore, Hong Kong ve Singapur) öğretmen yetiştirme sistemleri incelenmiştir. Araştırma nitel araştırma desenlerinden bütüncül çoklu durum çalışması desenine uygun olarak gerçekleştirilmiştir. Verilerin elde edilmesinde nitel veri toplama yöntemlerinden doküman incelemesi kullanılmış ve veriler betimsel analiz yöntemiyle çözümlenmiştir. Analizler sonucunda ülkelerdeki öğretmen yetiştiren kurumların farklılık gösterdiği ve öğretmen adaylarının seçiminde ulusal sınavlar yapıldığı belirlenmiştir. Öğretmenlik mesleğine başlama kriteri olarak Türkiye’de sadece bilişsel özelliklerin diğer ülkelerde ise hem bilişsel hem duyuşsal özelliklerin test edildiği tespit edilmiştir. Öğretmenlerin sosyo-ekonomik durumları açısından bakıldığında Türkiye dışındaki diğer ülkelerin OECD ülkelerinin ortalamasının üzerinde olduğu belirlenmiştir. Araştırmadan elde edilen sonuçlar doğrultusunda ülkemizdeki öğretmen yetiştirme sisteminin niteliğini artırmaya yönelik önerilere yer verilmiştir.

___

Akbaba, U. (2014). Türkiye-Litvanya eğitim sistemlerine karşılaştırmalı genel bir bakış. e-Kafkas Eğitim Araştırmaları Dergisi, 1(2), 75-86.

Aksoy, E. (2013). A.B.D (New York), Finlandiya, Singapur ve Türkiye’de öğretmen eğitimindeki dönüşümler (2000-2010). (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.

Altıntaş, S. ve Görgen, İ. (2014). Türkiye ile Güney Kore’nin matematik öğretim programlarının karşılaştırmalı olarak incelenmesi. NWSA: Education Sciences, 9(2), 191-216.

Aras, S. ve Sözen, S. (2012). Türkiye, Finlandiya ve Güney Kore’de öğretmen yetiştirme programlarının incelenmesi. X. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi. Niğde Üniversitesi, 27-30 Haziran 2015, Niğde.

Azar, A. (2011). Türkiye’deki öğretmen eğitimi üzerine bir söylem: Nitelik mi, nicelik mi. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 1(1), 36-38.

Bakioğlu, A. ve Baltacı, R. (2014). Güney Kore Eğitim Sistemi. Ayşen Bakioğlu (Ed.), Karşılaştırmalı Eğitim Yönetimi içinde, (s. 43-84). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.

Bakioğlu, A. ve Göçmen. G. (2014). Singapur Eğitim Sistemi. Ayşen Bakioğlu (Ed.), Karşılaştırmalı Eğitim Yönetimi içinde, (s. 127-155). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.

Balcı, A. (2009). Karşılaştırmalı eğitim sistemleri. Ankara: Pegem A Yayıncılık.

Baskan, G. A., Aydın, A. ve Tuğba, Ö. (2006). Türkiye’deki öğretmen yetiştirme sistemine karşılaştırmalı bir bakış. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 15(1), 35-42.

Bilican, S., Demirtaşlı, R. N. ve Kilmen, S. (2011). Matematik dersine ilişkin Türk öğrencilerin tutum ve görüşleri: TIMSS 1999 ve TIMSS 2007 karşılaştırması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 11(3), 1277-1283.

Cabau, B. (2014). Higher education ambitions and societal expectations. Athens Journal of Education, 1(2), 143-154.

Coolahan, J., Santiago, P., Phair, R. & Ninomiya A. (2004). Attracting, developing and retaining effective teachers country note: Korea. OECD, Education and Training Policy Division.

Çiltaş, A., ve Akıllı, M. (2011). Öğretmenlerin pedagojik yeterlilikleri. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4, 64-72.

Demirel, Ö. (2012). Eğitim sözlüğü (5. Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.

Deryakulu, D. (2011). KPSS eğitim bilimleri sorularının genel öğretmen yeterliklerinin öğretim teknolojisi alanı ile ilgili alt yeterlik ve performans göstergeleri açısından incelenmesi. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 1(1), 1-23.

Draper, J. (2012). Hong Kong: professional preparation and development of teachers in a market economy in L. Darling-Hammond, L. and A. Lieberman (eds) Teacher Education Around the World: Changing Policies and Practices, (81-98). NY: Routledge.

EDB (2015b). Teacher Training & Qualifications. http://www.edb.gov.hk/en/teacher/qualification-training-development/qualification/teacher-training-qualifications/index.html (Erişim Tarihi: 2015, 10 Ekim).

EDB. (2015a). Education System and Policy. http://www.edb.gov.hk/en/edu-system/list-page.html (Erişim Tarihi: 2015, 05 Ekim).

Erdem, A. R. ve Şimşek, S. (2013). Öğretmenlere ve okul yöneticilerine verilen hizmet içi eğitimlerin irdelenmesi. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 16, 94-108.

Erkan, S. S. Ş. (2014). Türkiye, Fransa, İtalya ve İspanya öğretmen yetiştirme sistemleri karşılaştırılması. Uluslararası Eğitim Bilimleri Dergisi, 1(1), 7-15.

Goodwin, A. L. (2012). Quality Teachers, Singapore Style. Darling-Hammond, L. & Lieberman, A. (Eds.). Teacher Education around the World: Changing Policies and Practices, (22-44) London and New York: Routledge Taylor and Francis.

IED (2015). Programme Structure. http://www.ied.edu.hk/degree/bed_p_dse.htm#para02 (Erişim Tarihi: 2015, 05 Kasım).

Ingersoll, R. M. (2007). A Comparative Study of Teacher Preparation and Qualifications in Six Nations. http://repository.upenn.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1145&context=gse_pubs (Erişim Tarihi: 2015, 05 Ekim).

Kim, E. (2007). The Quality And Qualifications of the Teaching Force in the Republic of Korea. In R. M. Ingersoll (Ed.), A Comparative Study of Teacher Preparation and Qualifications in Six Nations. http://files.eric.ed.gov/fulltext/ED498318.pdf (Erişim Tarihi: 2015, 08 Mayıs).

KOF. (2015). KOF Factbook Education System Hong Kong. https://www.kof.ethz.ch/static_media/filer_public/2015/09/14/kof_factbook_education_system_hong_kong.pdf (Erişim Tarihi: 2015, 05 Eylül).

Levent, F. ve Yazıcı, E. (2014). Singapur eğitim sisteminin başarısına etki eden faktörlerin incelenmesi. Eğitim Bilimleri Dergisi, 39, 121-143.

McMillan, J. H. (2000). Educational research: Fundamentals for the consumer (3rd edition). New York: Longman.

MEB (2012). 12 Yıllık Zorunlu Eğitime Yönelik Uygulamalar. http://www.meb.gov.tr/haberler/2012/12YillikZorunluEgitimeYonelikGenelge.pdf (Erişim Tarihi: 2015, 15 Eylül).

MEB. (2013). PISA 2012 ulusal ön raporu. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı.

Mete, Y. A. (2013). Güney Kore, Japonya, Yeni Zelanda ve Finlandiya’ da öğretmen yetiştirme ve atama politikaları. Turkish Studies, 8(12), 859-878.

MOE (2006). Strengthening Teacher Development The Structured Mentoring Programme for Beginning Teachers. http://www.moe.gov.sg/media/press/2006/pr20060126.htm (Erişim Tarihi: 2015, 10 Ekim).

MOE (2015a). Teacher Education and Qualifications. http://english.moe.go.kr/web/1701/site/contents/en/en_0213.jsp (Erişim Tarihi: 2015, 03 Ekim).

MOE (2015b). Salary Scale for General Education Officer 1 (GEO 1). http://www.moe.gov.sg/careers/teach/career-info/salary/geo1/ (Erişim Tarihi: 2015, 03 Mayıs).

NCEE (2015a). Teacher and Principal Quality. http://www.ncee.org/programs-affiliates/center-on-international-education benchmarking/top-performing-countries/hong-kong-overview/hong-kong-teacher-and-principal-quality/ (Erişim Tarihi: 2015, 07 Ekim).

NCEE (2015b). Teacher and Principal Quality. http://www.ncee.org/programs-affiliates/center-on-international-education-benchmarking/top-performing-countries/south-korea-overview/south-korea-teacher-and-principal-quality/ (Erişim Tarihi: 2015, 10 Ekim).

OECD (2012), Lessons from PISA for Japan, Strong Performers and Successful Reformers in Education, OECD Publishing. http://dx.doi.org/10.1787/9789264118539-en (Erişim Tarihi: 2015, 10 Mayıs).

OECD (2014). Education at a glance 2014: OECD Indicators, OECD Publishing. http://dx.doi.org/10.1787/eag-2014-en

OECD (2015). Survey of Higher Education Systems. http://www.oecd.org/edu/imhe/32503573.PDF (Erişim Tarihi: 2015, 10 Eylül).

Oral, I. ve McGivney E. (2013). Türkiye’de matematik ve fen bilimleri alanlarında öğrenci performansı ve başarının belirleyicileri TIMSS 2011 analizi. Erg Analiz Raporu.

ÖSYM (2012). Basın duyurusu: Öğretmenlik alan bilgisi testi (ÖABT). tarihinde http://www.osym.gov.tr/belge/1-13857/basin-duyurusu-ogretmenlik-alan-bilgisi-testi-oabt-1012-.html adresinden erişilmiştir. (Erişim Tarihi: 2015, 01 Kasım).

Özoğlu, M. (2010). Türkiye’de öğretmen yetiştirme sisteminin sorunları. Seta Analiz, 17, 26.

Sağlam, M. ve Kürüm, D. (2005). Türkiye ve Avrupa birliği ülkelerinde öğretmen eğitiminde yapısal düzenlemeler ve öğretmen adaylarının seçimi. Milli Eğitim, 33(167), 53-70.

Salary Index. (2012). Classified Post. http://www.cpjobs.com/hk/pdf/ClassifiedPost_SalaryIndex_2012.pdf (Erişim Tarihi: 2015, 10 Eylül).

Saracaloğlu, A. S., Gündoğdu, K., Baydilek, N. B. ve Uça, S. (2014). Türkiye, Güney Kore ve Japonya’da dershanecilik sisteminin incelenmesi. Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, 51, 417-433.

Sözen, S. ve Çabuk, A. (2013). Türkiye, Avusturya ve Almanya öğretmen yetiştirme sistemlerinin incelenmesi. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 14, 213-230.

Süngü, H. (2012). Bazı OECD ülkelerindeki öğretmen maaşlarının karşılaştırmalı bir analizi. 21. Yüzyılda Eğitim ve Toplum, 1(2), 21-45.

Şirin, S. R. ve Vatanartıran, S. (2014). PISA 2012 değerlendirmesi: Türkiye için veriye dayalı eğitim reformu önerileri. TÜSİAD Yayınları: İstanbul.

TÜİK (2015). Eğitim İstatistikleri. http://www.tuik.gov.tr/PreTablo.do?alt_id=1018 (Erişim Tarihi: 2015, 05 Eylül).

Wang, A. H., Coleman, A. B., Coley, R. J., & Phelps, R. P. (2003). Preparing Teachers around the World. https://www.ets.org/Media/Education_Topics/pdf/prepteach.pdf (Erişim Tarihi: 2015, 05 Mayıs).

Yazıcı, Ö. ve Gündüz, Y. (2011). Gelişmiş bazı ülkeler ile Türkiye’deki öğretmenlerin hizmet içi eğitimlerinin karşılaştırılması. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 4(2), 1-15.

Yıldırım, A., ve Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (6. baskı) Ankara: Seçkin Yayıncılık.

YÖK. (2007). Öğretmen Yetiştirme ve Eğitim Fakülteleri (1982-2007). http://www.yok.gov.tr/documents/10279/30217/yok_ogretmen_kitabi/054a8c72-174b-4b00-a675-837874006db5 (Erişim Tarihi: 2015, 01 Kasım).

Yücel, C., Karadağ, E. ve Turan, S. (2013). TIMSS 2011 ulusal ön değerlendirme raporu. Eskişehir: Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitimde Politika Analizi Raporlar Serisi.