Tasarım Sürecinin Bitkisel ve Yapısal Katman Dâhilinde Çözümlenmesi
Öz
Tasarım, bir senaryosu ve konsepti olan tek doğrusu olmayan bir süreci kapsamaktadır. Tasarım eğitimi alan tasarım öğrencileri stüdyo yöneticilerinin deneyimleri ve katkıları ile bu süreçlerini tamamlamaktadırlar. Süreç içerisinde konuya bakış açıları, araştırma yöntemleri, kazandıkları deneyimler ilerideki meslek hayatlarına etki etmekte ve tasarlayacakları projeleri biçimlendirmektedir. Bu nedenlerle tasarım öğrencilerinin eğitim-öğretim sürelerince farklı tasarım yaklaşımlarını ve tekniklerini deneyimlemeleri gerekmektedir. Katmanlaştırma, peyzaj tasarımlarında kullanılan her bir tasarım elemanının tek tek detaylandırılması ve bu tasarım elemanlarının birbirleriyle olan ilişkilerinin en iyi şekilde kurgulanmasını sağlayan bir yöntemdir. Peyzaj tasarımlarında yapısal ve bitkisel doku ayrı ayrı düşünülmemesi gereken, aynı amaca hizmet eden farklı katmanlardır. Peyzaj mimarlığı eğitiminde bitkisel katman çalışmaları tasarım sürecinin son aşamasında yer almaktadır. Proje için ayrılan süre yetmediği takdirde bitkisel katman gerektiği kadar detaylandırılamamakta ve yapısal katmanda alınan tasarım kararlarından farklı düşünülmektedir. Katmanlaştırma yöntemi bu gibi sorunlara çözüm olacağı gibi tasarım sürecini kısaltacak ve sonuç ürünün daha nitelikli olmasını sağlayacaktır. Bu nedenle bu çalışmada Karadeniz Teknik Üniversitesi Peyzaj Mimarlığı Bölümünde ikinci sınıf tasarım öğrencilerinin Çevre Tasarımı Proje-2 dersi kapsamında projelerini bitkisel ve yapısal olmak üzere iki katman dâhilinde çözmüşleri istenmiştir. Elde edilen sonuç ürünler incelenerek katmanlaştırma yönteminin tasarım eğitimindeki yeri, amacı ve tasarım öğrencilerine sağladığı katkılar tartışılmıştır. Sonuçta bitkisel katmanın da yapısal katman kadar detaylandırıldığı ve amacına uygun tasarlandığı belirlenmiştir.
Analysis of the Design Process in Planting and Structural Layer
___
- 1. Acar H., Bekar M. (2017). Peyzaj mimarlığı eğitiminde bir stüdyo çalıĢması: kıyı alanı peyzaj tasarım projesi. Megaron, 12, 329-342.
- 2. Bonnardel, N. (2000). Towards understanding and supporting creativity in design: analogies in a constrained cognitive environment, Knowledge-Based Systems, 13, 505–513.
- 3. Casakin, H., Goldschmidt, G. (1999). Expertise and the use of visual analogy: Implications for design education. Design Studies, 20(2), 153-175.
- 4. Casakin H. P. (2007). Factors of metaphors in design problem-solving: ımplications for design creativity. International Journal of Design, 1, 21-33.
- 5. Casakin, H. P. (2011). Associative Thinking as a Design Strategy and its Relation to Creativity, International Conference on Engineering Design, 15-18 August 2011, Denmark.
- 6. Casakin, H., Van Timmeren, A. (2014). Analogies as creative inspiration sources in the design studio: the teamwork. Athens Journal of Architecture, 1(1);51-64.
- 7. Çağlayan Kaptanoğlu, A. Y. (2008). Peyzajın görsel analizinde grafik düĢünme süreci ve soyutlama. Journal of the Faculty of Forestry Istanbul University, 58(1), 25-38.
- 8. Demirbaş O. O., Demirkan, H. (2003). Focus on architectural design process through learning styles. Design Studies, 24, 437-456.
- 9. Düzenli, T., Alpak, E. M. (2016). Peyzaj Mimarlığı Eğitiminde Doğaya Öykünme YaklaĢımının Yaratıcılık Üzerindeki Etkisi. Mimarlık ve Yaşam Dergisi, 1(1), 13-21.
- 10. Düzgün Bekdaş, H., Yıldız, S. (2018). Tasarım ve Sanat Arakesitinde Kavramsal DüĢünme: Enformel Eğitim ÇalıĢmaları (2009-2015). Megaron, 13(2).
- 11. Francis, M. (2001). A case study method for landscape architecture. Landscape Journal, 20(1), 15-29.
- 12. Fischbach, G. D. (1992). Mind and brain. Scientific American, 267(3), 48-59. 13. Goldschmidt, G. (1997). Capturing indeterminism: representation in the design problem space, Design Studies, 18(4), 441–455.
- 14. Goldschmidt, G., Sever, A.L. (2009). From text to design solution: inspiring design ideas with texts, International Conference on Engineering Design, 15–26, 24-27 August 2009, USA.
- 15. Kvan, T., Yunyan, J. (2005). Students’ learning styles and their correlation with performance in architectural design studio, Design Studies, 26, 19-34.
- 16. Mumcu S., Düzenli T. (2018). Peyzaj mimarlığı tasarım stüdyosunda kavramsal yaklaĢımlar ve esin kaynakları, Megaron, 13, 665-678.
- 17. Önal, G.K. (2011). Yaratıcılık ve kültürel bağlamda mimari tasarım süreci. Uludağ Üniversitesi Mühendislik-Mimarlık Fakültesi Dergisi, 16(1), 155-162.
- 18. Paker Kahvecioğlu, N. (2001). Mimari Tasarım Eğitiminde Bilgi ve Yaratıcılık EtkileĢimi. Doktora Tezi, Ġstanbul Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ġstanbul.
- 19. Roberts, A. (2005). Cognitive styles and student progression in architectural design education. Design Studies, 27(2), 167-181.
- 20. Tezci, E., Gürol, A. (2003). Olusturmacı öğretim tasarımı ve yaratıcılık. The Turkish Online Journal of Educational Technology, 2(1), 50-55.