Çocuk Oyun Alanlarında Estetik Başarım

Kentsel mekanlarda, çocuk oyun alanları, aktif yeşil alanların önemli bir parçasıdır. Bu çalışma, Adana İli Çukurova İlçesindeki çocuk oyun alanlarının estetik başarımının belirlenmesi amacıyla kullanıcı araştırmasına odaklanmıştır. Kullanıcıların mekansal algılamalarıyla, mekanların davranışsal başarımlarının ve buna bağlı olarak estetik başarımın ortaya konulmasına yönelik bir kurgu geliştirilmiştir. Bulgulara göre, en yüksek estetik başarım puanı 72, en düşük puan ise 21’dir. Çocuk oyun alanları uygunluk sınıflarına göre özetlendiğinde 3 adet çocuk oyun alanı en düşük, 14 adet çocuk oyun alanı düşük, 20 adet çocuk oyun alanı orta, 18 adet çocuk oyun alanı yüksek, 11 adet çocuk oyun alanı en yüksek uygunluk sınıfındadır. Çalışmadaki ölçütler dikkate alınarak, kentsel mekanlarda bu ölçütlerin düzeylerini artıracak tasarımların yapılmasıyla, mekansal estetik başarım artırılabilecektir.

Anahtar Kelimeler:

Adana, Çocuk oyun alanları, Estetik, Estetik başarım, Uygunluk sınıfı

Aesthetic Achievement in Children's Playgrounds

Playgrounds are important part of active green spaces in urban spaces. This study focused on user research to determine the aesthetic performance of the children's playgrounds in the Cukurova District in Adana. A fiction developed for finding out behavioral performance of spaces and aesthetic performance by spatial perception of users. According to the findings, the highest aesthetic performance score of 72, is the lowest score is 21. When summarized in accordance with children's playground appropriateness level, 3 children's playground are lowest, 14 children's playground are low, 20 children's playground are middle, 18 children's playground are high, is the highest appropriateness level of 11 children's playground. Taking into account the criteria of the study, by devising projects increases the level of these criteria in urban spaces, it may be increased spatial aesthetic success.

Keywords:

Adana, Aesthetic, Aesthetic success, Appropriateness level, Children’s playground,

PDF

___

Acar H (2003). Çocuk Oyun Alanlarında Kullanıcıların Bitki Tercihlerinin Belirlenmesi Üzerine Bir Araştırma: Trabzon Kenti Örneği, Yüksek Lisans Tezi, K.T.Ü., Fen Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.
Bal A (2005). Zonguldak Kenti Yeşil Alan Sistemindeki Çocuk Oyun Alanlarının Durumunun Peyzaj Mimarlığı İlkeleri Açısından İrdelenmesi, Yüksek Lisans Tezi, Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Bartın.
Başkaya A, Dinç P, Aybar U, Karakaşlı M (2003). Mekansal İmaj Üzerine Bir Deneme: Gazi Üniversitesi Mühendislik Mimarlık Fakültesi Eğitim Bloğu Giriş Holü. Gazi Üniversitesi Mühendislik ve Mimarlık Fakültesi Dergisi, Cilt 18, No 2, 79-94.
Bektaş Y (2004). İlköğretim çağındaki çocukların çocuk oyun alanlarından beklentilerinin belirlenmesi üzerinde bir araştırma: Ankara-Çankaya örneği. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Boyacıgil O (2010). Payas-İskenderun-Arsuz Kentsel Bölgesinde Rekreasyonel Kaynak ve Kullanıcı Araştırmalarına Dayalı Bir Rekreasyon Tasarı Geliştirilmesi, Ç.Ü. Fen Bilimleri Ensitüsü, Peyzaj Mimarlığı Anabilim Dalı, Doktora Tezi, Adana.
Dinç P (2007). “Mimari Tasarım Stüdyosunda Mekansal-Davranışsal Değişkenlerin Öğrenci-Mekan Etkileşimindeki Rolü”. Gazi Üniversitesi Mühendislik ve Mimarlık Fakültesi Dergisi, Cilt 22, No 4, 837-845.
Ender E (2011). Adana İli Çukurova İlçesi Aktif Yeşil Alanlarının Nitelik ve Nicelik Açısından İrdelenmesi. Çukurova Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Peyzaj Mimarlığı Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Adana.
Karagenç O, Ünügür SM (2002). Toplu Konut Alanlarında Simgesel Performans Sorunu”. itüdergisi/a mimarlık, planlama, tasarım, Cilt:1 Sayı:1, 10-20.
Kaplan A, Hepcan ÇC (2004). Ege Üniversitesi Kampüsü ‘Sevgi Yolu’nun Görsel (Etki) Değerlendirme Çalışması. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 41 (1):159-167.
Konaklı N, Altunkasa MF, Uslu C, Sirel B (2010). Mekansal Algılama ve Mekanın Davranışsal Başarımı: Adana 5 Ocak ve Uğur Mumcu Meydanları Örneği. Peyzaj Mimarlığı IV. Kongresi Bildiriler Kitabı, 283- 294. İzmir.
Pena W, Parshall S (1987). Problem Seeking, an Architectural Programming Primer, AIA Press, Washington.
Preiser WFE, Rabinowitz HZ, White ET (1988) Post Occupancy Evaluation. Van Nostrand Reinhold, New York, 39-46.
Reid G W (1993). From Concept to Form in Landscape Design, John Wiley & Sons, Inc., New York.
Temelli M (2008). Çukurova Üniversitesi Yerleşkesi Örneğinde Görsel Etki Değerlendirme Çalışmalarına Metodolojik Bir Yaklaşım. Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Peyzaj Mimarlığı Ana Bilim Dalı, Adana.
TUIK (2015). Türkiye İstatistik Kurumu.
Uluğ H (2007). Kuzey Adana’ daki Çocuk Oyun Alanlarının Bitki Seçimi Yönünden İrdelenmesi”. Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Üniversitesi Peyzaj Mimarlığı Ana Bilim Dalı, Adana
Watson GB, Bentley I (2007). Identity by Design. Elsevier Ltd., New York.
Yılmaz S, Bulut Z (2003). Kentsel Mekanlarda Çocuk Oyun Alanlarının Yeri ve Önemi: Erzurum Örneği. Milli Eğitim Dergisi, 158: 45-51.
Zencirkıran M (2009). Determination of Native Woody Landscape Plants in Bursa and Uludag. African Hournal of Biotechnology, 8(21), 5737-5746.
Zencirkıran M (2013). Peyzaj Bitkileri I (Açık Tohumlu Bitkiler-Gymnospermae), Nobel Yayınları, Yayın No: 605: 475.