Fatih AYDOĞDU, Ayşenur AKALIN, Beyzanur POLAT, Nidanur İRİCE, Meryem Akpınar

OKULÖNCESİ ÖĞRETMENLERİN ÖZEL GEREKSİNİMLİ ÇOCUKLARIN TANILANMASI KONUSUNDAKİ GÖRÜŞLERİNİN İNCELENMESİ

Araştırma, okulöncesi öğretmenlerinin sınıflarında bulunan tanı konulmamış engelli olduğu düşünülen çocukların tanılanması konusunda görüşlerini değerlendirmek amacıyla yapılmıştır. Araştırmaya Erzincan merkezinde bulunan tüm okulöncesi kurumları ile diğer kademelere bağlı anasınıflarında görev yapan 60 okulöncesi öğretmeni dahil edilmiştir. Araştırmada veri toplama aracı olarak araştırmacılar tarafından geliştirilen, açık uçlu sorulardan oluşan yarı yapılandırılmış bir anket formu kullanılmıştır. Anket formunda; “Sınıfınızda tanısı konulmuş özel gereksinimli olan çocuk var mı, varsa engel türü nedir?”, “Özel gereksinimli olduğunu düşündüğünüz fakat tanısı konulmamış çocuk var mı varsa engel türü nedir? “Tanısı konulmamış fakat engelli olduğunu düşündüğünüz çocuğun sergilemiş olduğu davranışlar nelerdir?” ve “Engelli olduğunu düşündüğünüz çocuklarla karşılaştığınızda tanısının konulması konusunda neler yapıyorsunuz? şeklinde sorular yer almaktadır. Araştırma sonucunda öğretmenlerin çoğunun sınıfında özel gereksinimli çocuk olmadığı, çoğunluğunun sınıfında özel gereksinimli olduğunu düşündükleri çocuk bulunduğu, bu çocukların engelli olduklarını sergiledikleri bazı davranışlardan anladıkları ve tanılanmaları konusunda önemli bir kısmının herhangi bir girişimde bulunmazken çoğunluğunun tanılanması konusunda farklı yöntemlerle girişimlerde bulundukları saptanmıştır

Anahtar Kelimeler:

Okulöncesi öğretmeni, özel gereksinimli çocuk, tanı

ANALZYING THE VIEWS OF PRE-SCHOOL TEACHERS UPON THE IDENTIFICATION OF SPECIAL-NEED CHILDREN

The research was carried out in order to evaluate the views of pre-school teachers upon the identification of children considered to be undiagnosed handicapped children in their classrooms. Into the research, 60 pre-school teachers carrying on their duties in pre-school institutions and nursery classes affiliated to other educational grades in Erzincan provincial center were included. In the research, questionnaire form including open-ended questions developed by the researchers. In the questionnaire form, questions such as “Are there any diagnosed special-need children in your classroom, if yes, what is the type of handicap?” “Are there any children you considered as special-need but not diagnosed, if yes, what is the type of handicap? “What are the behaviors children you considered as handicapped but not diagnosed present? and “what do you do on diagnosis when you encounter with children you consider as handicapped?” were included. At the end of the research, it was determined that most of the teachers considered that there were no special-need children in their classroom, some considered to have special-need children in their classrooms, they understood children’s being in special-need through their behaviors, and whereas a significant part of the teachers had no attempt for the diagnosis, some others had different implementations upon the diagnosis

Keywords:

Pre-school teacher, special-need children, diagnosis,

PDF

___

Aydoğdu, F., Göçer, F. G. ve Sarı, F. (2015). Okulöncesi ve Sınıf Öğretmenlerinin Kaynaştırma Eğitimi Konusundaki Görüşleri, 10. Okulöncesi Öğrenci Kongresi, Bildiri Özeti Kitabı.

Bayle, J. R, Forchelli, G.A. and Cariss, K. (2015). Note-Taking Interventions to Assist Students With Disabilities in Content Area Classes.

Doğan, M., Gürgür, H., Girgin, Ü., Karasu, H. P. ve Turan, Z. (2016). Tanıdan Eğitime Kosova Cumhuriyetinde İşitme Engelli Çocuklara Yönelik Düzenlemelerin İncelenmesi, Turkish Online Journal of Qualitative Inquiry (TOJQI), Volume 7, Issue 2, 31-70.

Filipcic, T., & Tercon, J. (2016). A Comprehensive Special Educational Diagnostic Assessment of Five-Year- Old Children with Developmental Coordination Disorder (Case Studies).Turkish Journal of Kinesiology,1(1).

Kargın, T. (2004). Kaynaştırma: Tanımı, Gelişimi ve İlkeleri, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, (5) 2, 1-13.

Köksal, O., Balaban Dağal, A. ve Duman, A. (2016). Okul Öncesi Öğretmenlerinin Okul Öncesi Eğitim Programı Hakkındaki Görüşlerinin Belirlenmesi, International Journal of Social Science, 46, 379- 394.

Kuriakose, S., & Shalev, R. (2016). Early Diagnostic Assessment, In Early Intervention for Young Children with Autism Spectrum Disorder (pp. 15-46). Springer International Publishing.

Oh, M. Y. (2016). Psychological Assessment in Neurodevelopmental Disorders, Hanyang Medical Reviews, 36(1), 72-77.

Özdemir, M. (2010). Nitel Veri Analizi: Sosyal Bilimlerde Yöntembilim Sorunsalı Üzerine Bir Çalışma, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(1): 323-343.

Radley, K. C., Hanglein, J., & Arak, M. (2016). School-based social skills training for preschool-age children with autism spectrum disorder. Autism, 1362361315617361.

Sucuoğlu, B., Bakkaloğlu, H., İşcen Karasu, F., Demir, Ş. ve Akalın, S. (2014). Okul Öncesi Öğretmenlerinin Kaynaştırmaya İlişkin Bilgi Düzeyleri, Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 14(4), 1467-1485.

Wiegorava, A., Gavora, P. and Kaniova, M. Professionalization of University Students of Pre-school Education (through the Views of Students on Pre-school and the Family in the Czech Republic), Future Academy Multidisciplinary Conference “ICEEPSY & CPSYC & icPSIRS & BE-ci” 13–17 October 2015 Istanbul.

Yaralı, D. (2016). Öğretmen Adaylarının Özel Eğitim Dersine Yönelik Tutumlarının Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi, Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 24, 59-76.

Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2005). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. (5. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.