Öz Mitik dönemde yeraltı-yeryüzü ve gökyüzü olmak üzere üç bölümlü kâinat anlayışı hâkimdir. Yeraltı dünyası ölümü sembolize etmesi bakımından önemlidir. Bu nedenle yeraltındaki varlıklar kötü, çirkin özellikleri ile dikkati çekerler. Yeraltı ölüler ve ölüm diyarı olmakla beraber yeniden canlanmanın, hayat bulmanın da kaynağıdır. Mitolojik unsurlar bakımından zengin olan en eski destan tahminen M.Ö 3000 yılına ait Sümerlerin Gılgamış ve Moğollara ait Cangar gibi köklerini mitlerden alan destanlarda bu dünyanın tasvirlerini görerek, buradaki yaratıkların neler yaptıklarından haberdar oluruz.