ESKİ ANADOLU TÜRKÇESİNDE STANDART DIŞI KULLANILAN ÇOKLUK 1. KİŞİ EKLERİ ÜZERİNE

Öz Eski Anadolu Türkçesi döneminde edebiyat, tıp, tarih, coğrafya, din gibi çeşitli alanlara ait pek çok Türkçe eser yazılmıştır. Bu eserler üzerine önemli dil çalışmaları yapılmıştır ve yapılmaktadır. Ancak daha incelenmeye muhtaç pek çok konunun olduğu da aşikârdır. Bu konulardan biri, dönem eserlerinde geçen çokluk 1. kişi eklerinin standart dışı kullanımlarıdır. Bu farklı kullanımların somut örnekleri, özellikle aruz vezninden dolayı ortaya çıkarılmış ve istek kipiyle kullanılan {-z}; uyaktan dolayı ortaya çıkarılmış ve istek kipiyle kullanılan {-yüz}; bir ağız özelliği olarak eserlere yansıyan {-alıḳ}, {-AlUŋ}, {-eliŋ}, {-biz}, {-Iz} ve {-ük} biçimleridir. Özellikle bu kullanımların tespite ve değerlendirilmeye muhtaç olması, ele alınan konu açısından dikkate değerdir. Bu çalışmada; {-alıḳ}, {-AlUŋ}, {-eliŋ}, {-biz}, {-Iz}, {-ük}, {-yüz} ve {-z} biçimleri üzerine yapılacak olan değerlendirmeler dikkatlere sunulmuş ve standart dışı kullanımlar olan bu biçimlerin Eski Anadolu Türkçesinin geneline mâl edilmemesi ve standart kullanımlardan ayrı olarak ifade edilmesi gerektiği vurgulanmıştır.