Mevlüt GÜNDÜZ, Vedat AKTEPE, Murat ÇALIŞOĞLU

Türkiye’de Kadına Yönelik Şiddetin Sınıf Öğretmenlerine Göre Analizi

Öz Bu araştırmanın amacı, son günlerde toplumumuzda gittikçe artan kadına yönelik şiddet olaylarını kadının gözünden analiz etmektir. Araştırmada betimsel yöntem tercih edilmiştir. Araştırmanın evreni çok geniş olduğu için örneklem alma yoluna gidilmiş ve Isparta ilinde görev yapan kadın sınıf öğretmenlerinden tesadüfi olarak 256 kişi seçilmiştir. Araştırmada veriler 8 tane kapalı uçlu 2 tane açık uçlu olmak üzere toplam 10 sorudan oluşan yarı yapılandırılmış görüşme formuyla elde edilmiş ve betimsel olarak analize tabi tutulmuştur. Araştırmada elde edilen bulgulara göre; Türkiye’de kadın olmanın zor olduğu (%87,5), kadına neredeyse hiç değer verilmediği, kadınların çoğunun şiddet (psikolojik, fiziksel ve cinsel) gördüğü (%89,1) ve şiddet konusunda şikayette bulunduklarında herhangi bir çözüm bulunacağına inanmadıkları (%85,9) ortaya çıkmıştır. Kadınlar, şiddet konusunda da kadınların suçunun çok olmadığına (%68,8) inanmaktadırlar. Cinsel istismarın cezalandırılması konusunda ise erkeklere daha çok hadım edilme cezası verilmesi gerektiğini (%39,1) belirtmişlerdir. Kadına şiddetin nedenleri arasında şiddet uygulayan erkeklerin daha çok psikolojik rahatsızlıkların olduğu (%25) ve güç faktörünü kullanmak istemelerinden (%23,1) kaynaklandığı görüşündedirler. Kadının şiddet görmesinde, zayıf olması (%23,8) ve kendini koruyamama (%15,2) faktörünün önemli olduğuna inanmaktadırlar. Sonuç olarak bu araştırma göstermiştir ki kadına verilen değerin az olması beraberinde şiddeti daha çok ortaya çıkarmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Türkiye, değer eğitimi, kadın, şiddet

PDF

___

Akyüz, A., Yavan, T., Şahiner, G. ve Kılıç, A. (2012). Domestic Violence and Woman's Reproductive Health:A Review of The Literature. Aggression and Violent Behavior, 17(6), 514–518.

Altınay, A.G ve Arat, Y. (2008). Türkiye’de kadına yönelik şiddet. İstanbul: Punto Baskı Çözümler.

Atman, C, Ü. (2003). Kadına Yönelik Şiddet; Cinsel Taciz/ Irza Geçme, Sted Dergisi, 12 (9), 333-335

Bora, A. ve Üstün, İ. (2005). Sıcak aile ortamı, demokratikleşme sürecinde kadın ve erkekler. İstanbul: TESEV Yayınları.

Borg, W. R., Gall, J. P., & Gall, M. D. (1993). Applying educational research: A practical guide. White Plains, NY: Longman.

Can, Y. (2013). Kadına Yönelik Şiddetin Toplumsal Cinsiyet Temelleri: Niğde Örneği, Journal of Worldof Turks, 5 (1), 203-216.

Dedeoğlu, M., Yayla, D., ve Karaşahin, M. (2008). Öğrencilerin Şiddet Algısı. TC Millî Eğitim Bakanlığı Eğitimi Araştırma ve Geliştirme Dairesi Başkanlığı.

Dişsiz, M., ve Şahin, NH. (2008). Evrensel Bir Kadın Sağlığı Sorunu: Kadına Yönelik Şiddet. Maltepe Üniversitesi Hemşirelik Bilim ve Sanatı Dergisi. 1(1), 51-58.

Etyang, P. (2012). Misogyny In Urban Public and Private Spaces, A Conference Paper Presented at the International Conference On Gender Based Violence At Kenyatta University, Kenya.

Gödelek, K. (2005). Güç iktidar bağlamında kadına yönelik şiddet. Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 15, 97-107.

Güleç, H., Topaloğlu, M., Ünsal, D. ve Altıntaş, M. (2012). Bir Kısır Döngü Olarak Şiddet, Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar (Current Approaches in Psychiatry), 4(1), 112-137.

Güneri, F. Y. (1996). Ailede kadına yönelik şiddet, evdeki terör, kadına yönelik şiddet. İstanbul: Mor Çatı Yayınları.

İlkkaracan P, Gülçür L. ve Arın, C. (1996). Sıcak Yuva Masalı: Aile İçi Şiddet ve Cinsel Taciz. İstanbul: Metis Yayınları.

Karal, D. ve Aydemir, E. (2012). Türkiye’de Kadına Yönelik Şiddet, Ankara: Usak Yayınları.

Kaya, Y. ve Cook, J. K. (2010). A cross-national analysis of physical intimate partner violence against women. International Journal of Comparative Sociology, 51 (6), 423-444.

Kılıç, B. (1999). Aile içi kadına yönelik şiddetin belirlenmesi ve hemşirenin rolü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul.

Kocacık, F. ve Çağlayan Dereli, M. (2009). Ailede Kadına Yönelik Şiddet: Denizli İli Örneği, Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, Cilt 6 (2), 24-43

Medaric, Z. (2011). Domestic violence against women in Slovenia: apublic problem? Revija za Socijalnu Politiku (Croatian Journal of Social Policy),18 (1): 25-45.

Miles, M.B and Huberman, A.M. (1994). Qualitative dataanalysis,Thousand Oaks, CA: Sage.

Özmen, SK. (2004). Aile İçinde Öfke ve Saldırganlığın Yansımaları. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 37(2), 27-39.

Page, AZ., ve İnce, M. (2008). Aile İçi Şiddet Konusunda Bir Derleme. Türk Psikoloji Yazıları, 11 (22), 81-94.

Stewart, DE ve Robinson, G E. (1998). A Review of Domestic Violence and Women’s Mental Health. Archives of Women’s Mental Health, 1(2), 83-89.

Subaşı, N. ve Akın, A. (2009). Kadına yönelik şiddet; nedenleri ve sonuçları. Toplumsal cinsiyet, sağlık ve kadın. Ankara: Hacettepe Yayınları.

Şeker, A. (2012). İnsanı Düşünmek. Ankara: SABEV Yay.

Vatandaş, C. (2003). Aile ve Şiddet: Türkiye’de Eşler Arası Şiddet, Ankara: Uyum Ajans.

Yıldırım, A.(1998). Sıradan Şiddet. İstanbul: Boyat Kitapları.

Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemler, Ankara: Seçkin Yayınları

Yount, KM., Halim, N., Hynes, M. ve Hillman ER. (2011). Response effects to attitudinal questions about domestic violence against, women: A comparative perspective, Social Science Research, 40, 873–884.