Neulinger Boş Zaman Paradigması ve Boş Zaman Katılım Motivasyonları Üzerine Nitel Bir Araştırma

Öz Mevcut çalışma, bireyleri boş zaman faaliyetlerine katılımda güdüleyen araçları Neulinger’in geliştirdiği paradigma ekseninde ele almaktadır. Neulinger boş zaman faaliyetlerine katılımda bireylerin içsel, dışsal ve hem içsel hem dışsal güdüleyicilerle tetiklendiğini açıklamıştır. Neulinger geliştirdiği paradigmada boş zamanı zihinsel sürecin bir ürünü olarak izah etmektedir. Bu zihinsel süreç algısal özgürlükler ve algısal zorunluklar altında gerçekleşmektedir. Neulinger algısal özgürlük diye tanımladığı alanı boş zaman faaliyetlerinin de gerçekleştiği özgürlük alanı olarak ifade eder. Algısal zorunluluk olarak ayırdığı diğer bölümü ise boş zaman dışı faaliyetler alanı olarak ifade eder. Buradaki faaliyetler de içsel, dışsal ve hem içsel hem dışsal güdüleyicileriyle harekete geçirilen ve işle ilgili olan aktivitelerdir.

___

  • Torkildson, G.(1999). Leisure and Recreation Management. (Beşinci Baskı). London: Routledge.
  • Romney, G.O. (1945). Off the Job Living. (First Edition). New York: A.S.Barnes, , 14. Tezcan, M. (1982). Sosyolojik Açıdan Boş Zamanların Değerlendirilmesi. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınları.
  • Öncü, H. (2004). Motivasyon Sınıf Yönetimi. (Edit:Leyla Küçükahmet).Ankara:Nobel Yayınevi.
  • Neulinger, J. (1981). To leisure: an introduction. Boston: Allyn and Bacon.
  • Neulinger, J. (1974). The psychology of leisure. Springfield, IL: Charles C. Thomas.
  • Kraus, R. (1998). Recreation and Leisure in Modern Society (Third edition) . United States of America: Pearson Scott Foresman .
  • Karaküçük, S. (1999). Rekreasyon Boş Zaman Değerlendirme. (Altıncı Baskı). Ankara: Bağırgan Yayınevi.
  • Jaques, E. (1970). Work, creativity, and social justice. New York: International University Press.
  • Juniu, S. (2000). “Downshifting: regaining the essence of leisure”. Journal of Leisure Research, 32/1.
  • Hutchinson, J.L. (1949). Principles of Recreation .New York: A.S.Barnes, 17.
  • Hall C. M., Page, S. J. (2006). The Geography of Tourism and Recreation. (Üçüncü Baskı). New York: Routledge.
  • Hacıoğlu, N., Gökdeniz, A. ve Dinç, Y. (2003). Boş Zaman & Rekreasyon Yönetimi (İkinci Baskı), Ankara: Detay Yayıncılık.
  • Demir C. (2003, 21-22 Mayıs). “Demografik özellikler ile sağlanan imkânların sportif faaliyet tercihleri üzerine etkileri; üniversite gençliğine yönelik bir uygulama”, 1. Gençlik, Boş Zaman ve Doğa Sporları Sempozyumunda sunuldu, Ankara.
  • Brotherton, B. (1991). “Konaklama, Turizm ve Eğlence Tanımları: Görüş Açıları Problemler ve Çıkan Sonuçlar”. Turizmde Seçme Makaleler: 11, TUGEV Yayınları, 18-26.
  • Broadhurst, R. (2001). Managing Environments for Leisure and Recreation. (Birinci Baskı). New York: Routledge.
  • Avedon, E.M. (1974). Therapeutic Recreation Service: An Applied Behavioural Approach. (First Edition). USA: Prentice-Hall, Englewood Cliffs, N.J
  • Bayan Öğrencilerin Boş Zamanları Değerlendirme Sorunları Üzerine Bir Araştırma, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Ankara, Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Beden Eğitimi ve Spor Anabilim dalı.
  • Arabacı R. ve Çankaya C. (2007). “Beden eğitimi öğretmenlerinin fiziksel aktivite düzeylerinin araştırılması”. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi; 20(1), 1-14.