Kurumsal İletişim Bağlamında Yükseköğretim Kurumlarının Sosyal Medya Kullanımları: Üniversitelerin Youtube Kanallarını Kullanımları Üzerine Bir İnceleme

Öz Halkla ilişkilerde son dönemde yaşanan paradigma değişimi, halkla ilişkilerin paydaşlarla ilişkilere ve çevresel uyuma odaklanan yeni bir anlayışa geçiş yaptığını göstermektedir. Karşılıklı güven ve desteğin tesis edilmesini hedefleyen yeni yaklaşım için sosyal medyanın iki yönlü ve etkileşimli bir iletişim fırsatı sunduğu görülmektedir. Bu açıdan örgütler ve paydaşları arasındaki ilişkilerin geliştirilip sürdürülmesi yolunda stratejik bir öneme sahip olan sosyal medyanın, örgütler tarafından ne ölçüde kullanıldığı aydınlatılması gereken soru işareti oluşturmaktadır. Kamu, özel kuruluşların veya sivil toplum örgütlerinin sosyal medya araçlarını kullanma amaç ve biçimlerinin anlaşılması konuya ışık tutması bakımından önem taşımaktadır. Bu çalışma önemli bir çoğunluğu Z kuşağından oluşan, internet ve sosyal medya kullanımı oldukça yoğun olan gençleri eğiten yükseköğretim kurumlarının kurumsal iletişim aracı olarak sosyal medyayı, özelde YouTube'u nasıl kullandıklarını tespit etmeyi amaçlamıştır. Bunun için öncelikle üniversitelerin YouTube kanalları ile ilgili katılım tarihleri, takipçi, paylaşım ve izlenme sayılarına yönelik betimleyici veriler sunulmuş, ardından URAP listesinin ilk sıralarından YouTube kanalına sahip 20 üniversitenin bir yıllık dönemdeki video paylaşımları içerik analizi yöntemiyle incelenmiştir. Sonuç olarak üniversitelerin ağırlıklı olarak tanıtıma yönelik paylaşımlarda bulundukları, Türkçe bilmeyen paydaşlara yönelik özgün dil desteklerini az oranda sundukları tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Halkla İlişkiler, Üniversiteler, Halkla İlişkiler 2.0, Sosyal Medya, You Tube

PDF

___

Akar, E. (2010). Sosyal Medya Pazarlaması Sosyal Webde Pazarlama Stratejileri, Ankara: Efil.

Alexa; (2016). “The Top 500 Sites On The Web”, http://www.alexa.com/topsites, (Erişim Tarihi: 10.06.2017).

Anderson, G. (1990). Fundamentals of Educational Research. London: The Falmer Press.

Botan, H. C. ve Taylor, M. (2004), “Public Relations: State of the Field”, Journal of Communication, 54 (4), 645-661.

Broom, G. M., Casey, S. ve Ritchey, J. (1997). "Toward a Concept and Theory of Organization-Public Relationships." Journal of Public Relations Research, 9 (2), 83-98.

Bruning, S. D. ve Ledingham, J. A. (1999). “Relationships Between Organizations and Publics: development of a Multi-Dimensional Organization-Public Relationship Scale”, Public Relations Review, 25(2), 157-170.

Burgess, J. ve Green, J. (2009). YouTube Online Video and Participatory Culture. Cambridge: Polity Press.

Cutlip, S. M., Center, A. H. ve Broom, G. M. (2006). Effective Public Relations, 9th Edition, New Jersey: Pearson Prentice Hall.

Digital Readiness Report; (2009), “Essential Online Public Relations and Marketing Skills”, http://cms.ipressroom.com.s3.amazonaws.com/82/files/20125/ipr_2009_Digital_Readiness_final.pdf (Erişim Tarihi: 10.06.2017).

Grunig, J. E. (1989). “Symmetrical Presuppositions As a Framework for Public Relations Theory”, Carl H. Botan ve Vincent Hazleton Jr. (Ed.), Public Relations Theory, 17-44. New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates.

Grunig, J. E. (2006).“Furnishing the Edifice: Ongoing Research on Public Relations As a Strategic Management Function”, Journal of Public Relations Research, 18(2),151-176.

Grunig, J. E. (2009).“Paradigms Of Global Public Relations in An Age Of Digitalisation” Prism, 6(2), 1-19, http://shonaliburke.com/wp-content/uploads/2010/10/GRUNIG.pdf, (Erişim Tarihi: 09.06.2017).

Heath, R. L. (2005). “Public Relations”, Robert Heath L. (Ed.), Encyclopedia of Public Relations, California: Sage Publications.

Holtzhausen, D. R. (2002). “Towards a Postmodern Research Agenda For Public Relations. Public Relations Review, 28, 251–264.

IABC Research Foundation and Buck Consultants; (2009), “Employee Engagement Survey”, https://www.iabc.com/wp-content/uploads/research/IABC-Research-Foundation-And-Buck-Consultants-Employee-Engagement-Survey-2009.pdf, (Erişim Tarihi: 10.06.2017)

Johnson, M. A. (1997). “Public Relations and Technology: Practioner Perspectives, Journal of Public Relations Research, 9 (3), 213-216.

Kaplan, A. M. ve Hainlein, M. (2010). "Users of the World, Unite! The Challenges and Opportunities of Social Media", Business Horizons, 53, 59—68.

Kazancı, M. (2013). Kamuda ve Özel Kesimde Halkla İlişkiler, 10. Baskı, Ankara: Turhan Kitabevi.

Kent, M. L. ve Taylor, M. (1998). "Building Dialogic Relationships Through the World Wide Web". Public Relations Review, 24 (3), 321-334.

Kılıç, S. (2015). "Kappa Testi", Journal of Mood Disorders 2015; 5(3):142-4, DOI: 10.5455/jmood.20150920115439

Köseoğlu, Ö. ve Köker, N. E. (2014). “Türk Üniversiteleri Twitter’ı Diyalogsal İletişim Açısından Nasıl Kullanıyor: Beş Türk Üniversitesi Üzerine Bir İçerik Analizi”, Yeditepe Üniversitesi Global Media Journal TR Edition, 4 (8)

Lane, A. (2014). “Pragmatic Two-Way Communication: A Practitioner Perspective on Dialogue in Public Relations” (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Queensland University of Technology Business School.

Ledingham, J. A. (2003). “Explicating Relationship Management As a General Theory of Public Relations”, Journal of Public Relations Research, 15(2), 181-198.

Miller, M. (2011). YouTube for Business: Online Video Marketing for Any Business (2.Baskı). USA: Que.

Peltekoğlu, F. B. (2001). Halkla İlişkiler Nedir? (2.Baskı). İstanbul: Beta.

Pieczka, M. (2011). “Public Relations as Dialogic Expertise”, Journal of Communication Management, 15 (2), 108-124.

Safko, L. ve Brake, D. K. (2009). The Social Media Bible. New Jersey: Wiley.

Solis, B. ve Breakenridge, D. (2009). Putting the Public Back in Public Relations. New Jersey: Pearson Education, Inc.

Urapcenter (2017). http://tr.urapcenter.org/2017/

Vercic, D.; Ruler, B. V.; Butschi, G. ve Flodin, B. (2001). “On the Definition of Public Relations: a European View”, Public Relations Review, 27, 373–387.

Whetten, D.A. (2006). “Albert and Whetten Revisited Strengthening the Concept of Organizational Identity”, Journal Of Management Inquiry, 15 (3),219-234.

Wright, D. K. ve Hinson, M. D. (2010). “How New Communications Media Are Being Used in Public Relations: A Longitudinal Analysis”, Public Relations Journal, 4 (3), 1-27.

YouTube; (2017), “Statistics”, https://www.youtube.com/yt/press/statistics.html, (Erişim Tarihi: 10.06.2017).

Yükseköğretim Kurulu, (YÖK) (2017). "Üniversitelerimiz", http://www.yok.gov.tr/web/guest/universitelerimiz, (Erişim Tarihi: 05.06.2017).

Zafarmand, N. (2010). “Halkla İlişkiler Alanında Yeni Mecra Ve Uygulamaların Yeri ve Önemi: Sosyal Medya ve Pr 2.0” (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.