Endülüslü Şair İbn Hamdîs ve Şiirlerinden Örnekler / Andalusian Poet Ibn Hamdîs and the Examples from His Poems

Öz: Endülüs’ün yetiştirdiği seçkin şairlerden olan İbn Hamdîs, Sicilya Adası’nda

Ibn Hamdis is one of the outstanding poets of Andalus. He was born in the Island of Sicily and from his early ages interested in poetry. When the island was invaded by the Normans, he moved to Andalusia and resumed his literary life there. Rich nature, internal and external struggles of Andalusia, and homesickness constantly encouraged the poet to write his poems and all of these factors have been effective in his poems. His diwan is formed by poems regarding more descriptions, praises, elegies and homesickness.

___

Ahmed Hasan ez-Zeyyât. (tsz.). Târîhu’l-edebi’l-‘Arabî. Kâhire. Cevdet er-Rikâbî. (1960). Fi’l-edebi’l-Endelusî. Beyrut.

Dîvânu ibn Hamdîs (1960). Nşr. İhsân ‘Abbâs. Beyrut.

Durmuş, İ. (1997). “Hamâse”, DİA, (XV, 437-440). İstanbul.

İbn Hallikân. (1948). Vefeyâtu’l-a‘yân (I-VI). Nşr. Muhammed Muhyiddîn ʻAbdülhamîd. Kahire.

Kâtip Çelebi. (1941). Keşfu’z-zunûn ‘an esâmi’l-kutub ve’l-funûn (I-IV). Nşr. Ş. YaltkayaR. Bilge. İstanbul.

Kehhâle, ‘Umer Rıdâ (1957). Mu‘cemu’l-mu’ellifîn. Beyrut.

Kılıçlı, M. (1993). Sadrulislâm ve Emevîler Devrinde Gınâ. Erzurum: Atatürk Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Yayınları. el-Makkarî, Ahmed b. Muhammed (1968). Nefhu’t-tîb min ğusni’l-Endelusi’r-ratîb (IIII). Nşr. İhsân ‘Abbâs. Beyrut.

Mustafâ eş-Şek‘a. (1997). el-Edebu’l-Endelusî. Beyrut.

Özdemir, M. (1995). “Endülüs”. DİA, (XI, 211-224). İstanbul.

Toprak, M. F. (1988). “Endülüs Şiirine Genel Bir Bakış”. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi, 32 (1-2), 157-175. Toprak, M. F. (1999). “İbn Hamdîs”. DİA, (XX, 20-21). İstanbul.

Toprak, M. F. (2004). “Mersiye”. DİA, (XXIX, 215-217). Ankara.

Yanık, N. H. (2000). Endülüs Arap Şiirinde Tabiat Tasviri, Erzurum. Yazıcı, H. (2000). “İbnu’l-Lebbâne”. DİA, (XXI, 121-122). İstanbul. Yâkût el-Hamevî. (tsz.). Mu‘cemu’l-buldân(I-V). Beyrut. ez-Ziriklî, Hayruddîn (1969). el-Aʻlâm(I-XI). Beyrut.