Bakanlık ve Belediye Web Sitelerinin İçerik Analiz Yöntemiyle E-Katılım Bağlamında İncelenmesi - KKTC Örneği

Web 2.0 teknolojisinin ürünü olan sosyal medya insan hayatına girmesiyle birlikte kamu kurumlarında da hızla kullanılmaya ve kurum tarafından etkin bir iletişim aracı olarak görülmeye başlanmıştır. Özellikle kurumlar elektronik devlet hizmetiyle katılımcılarla interaktif bir ilişki içerisine girerken, aynı zamanda kurum imaj ve prestijini de bu ölçüde artırmayı hedeflemiştir. Katılımcıların devletle iletişiminin en çok sağlanabildiği alanlar web siteleri olduğu için bu araştırma çalışmasında Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Devleti Bakanlıklarının ve İçişleri Bakanlığı’na bağlı 28 belediyeden aktif web sayfası bulunan 17 belediyenin web sayfaları, elektronik katılımcılık (e-katılımcılık) bağlamında içerik analiz yöntemi uygulanarak incelenmiştir. Çalışma kapsamında bakanlık ve belediyelerin belirlenen 5 ana kategori ve 30 kriter ile kurum çalışma prensip ve alanları, web sayfanın içerisinde bulunan kategorileri, sosyal medya araçları, iletişim kanalları ve kurumun sunmuş olduğu diğer aktivitelerin neler olduğu, hangi bilgilerin web site bünyesinde bulunduğu, bu bilgilerin e-katılımcı bağlamında ne ölçüde barındırıldığı araştırılmış ve gözlemlenmiştir. Çalışma sonucunda elde edilen verilere göre belediyelerin, bakanlıklara oranla daha çok hizmet sunduğu ve e-katılımcılık yönünden daha etkin oldukları tespit edilmiştir. Özellikle basın arşivi ve elektronik hizmette belediyelerin, bakanlıklardan daha fazla aktif hizmet sunduğu saptanmıştır. Bakanlıkların birçoğunun web sayfalarının tek bir şablon içerisinde kullanıldığı ve bu şablon içerisinde birçok eksik unsurların bulundurulduğu da tespit edilmiştir. Çalışmanın sonunda bu eksiklerin giderilip, daha etkin web sitelerinin tasarlanması adına öneriler yapılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Sosyal Medya, E-Devlet, E-Katılım, Web 2.0, İçerik Analizi, Nitel Gözlem, Bakanlık, Belediye, Halkla İlişkiler, Web Site

Analysis of Ministry and Municipality Web Sites in the Context of E-Participation with Content Analysis Method – TRNC as a Case Study

Social media use increased steadily in the recent decade by citizens, private sectors and public sector organizations. Social media enables effective communications within citizens. Furthermore, public sector organizations provide e-government services to increase transparency, accountability and effectiveness of their institutions. Ministry and municipality websites of Turkish Republic of Northern Cyprus had been analysed by content analysis for this research according to their e-participation. 17 municipality websites and 28 municipality websites had been categorised under 5 main categories. Websites had been given rank according to the levels they offer. The research results indicate that municipality websites provide more services than ministry sites. It was also determined that most of the ministries' web pages were created with a single template and which has many missing elements. Recommendations had been made in order to completing missing elements and have effective, user-centred e-government sites.

Keywords:

Social Media, E-Government, E-Participation, Web 2.0, Content Analysis, Qualitative Analysis, Ministries, Municipalities,

PDF

___

Arslan, S. (2017). (PROCEEDINGS BOOK) KAMU KURUM VE KURULUŞLARININ HALKLA İLİŞKİLER FAALİYELERİNDE WEBSİTESİ VE TWITTER KULLANIMLARI: KKTC CUMHURBAŞKANLIĞI ÖRNEĞİ. (H. Kahya, Ed.). İstanbul.

Askeroğlu, E. D., & Karakulakoğlu, S. E. (2019). GELENEKSEL MEDYADAN YENİ MEDYAYA GEÇİŞ SÜRECİNDE DEĞİŞEN GAZETECİLİK ‘YURTTAŞ GAZETECİLİĞİ’: KUŞAKLAR ÜZERİNE BİR ARAŞTIRMA. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 7(1), 508–536.

Aydın, M. P. (2018). BELEDİYELERDE HALKLA İLİŞKİLER ARACI OLARAK SOSYAL MEDYA KULLANIMI: BÜYÜKŞEHİR BELEDİYELERİNİN TWİTTER HESAPLARI ÜZERİNE BİR İNCELEME. Marmara Üniversitesi.

Baştan, S., & Gökbunar, R. (2004). KAMU HİZMETLERİNİN SUNUMUNDA E-DEVLETLE İLGİLİ YENİ GELİŞMELER: TÜMLEŞİK E-DEVLET SİSTEMLERİNE DOĞRU. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 19(1), 71–89.

Çimen, M., Çizmeci, E., Deniz, S., & Erkoç, B. (2015). Hastane Tercihinde Sosyal Medya Kullanımı. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8(41), 1203–1210.Demirel, D. (2006). E-DEVLET ve DÜNYA ÖRNEKLERİ. Sayıştay Dergisi, (61), 83–118.

Demirli, C., & Kütük, Ö. F. (2010). ANLAMSAL WEB (WEB 3.0) VE ONTOLOJİLERİNE GENEL BİR BAKIŞ. İstanbul Ticaret Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi, 9(18), 97–107.

Efendioğlu, A., & Sezgin, E. (2007). E-DEVLET UYGULAMALARINDA BİLGİ VE PAYLAŞIM GÜVENLİĞİ. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(2), 219–236.

Eralp, M. Ü. (2018). SOSYAL MEDYADA GERÇEK ZAMANLI PAZARLAMANIN ROLÜ: HIZLI TÜKETİM MARKALARININ TWITTER PAYLAŞIMLARI ÜZERİNE İNCELEME. İSTANBUL KÜLTÜR ÜNİVERSİTESİ.

Erkek, S. (2015). KAMU İDARELERİ VE KURULUŞLARINDA SOSYAL MEDYA: KAVRAMSAL VE AMPİRİK BİR ÇALIŞMA (TÜRKİYE ÖRNEĞİ).

Erkek, S. (2016). Kamu Kurumlarında Sosyal Medya Kullanımı:Sağlık Bakanlığı Örneği. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (35), 141–150.

Genç, Y. E. (2015). ÜNİVERSİTE ÖĞRENCİLERİNİN SOSYAL MEDYA KULLANIMI VE BUNUN SATIN ALMA DAVRANIŞLARINA ETKİSİ. İZMİR KÂTİP ÇELEBİ ÜNİVERSİTESİ.

Gülaslan, T. (2018). KAMU YÖNETİMİNDE SOSYAL MEDYA KULLANIMI VE YÖNETİMİ: TEMEL İLKELER VE ÖNERİLER. Hacettepe Üniversitesi.İşlek, M. S. (2012). SOSYAL MEDYANIN TÜKETİCİ DAVRANIŞLARINA ETKİLERİ: TÜRKİYE’DEKİ SOSYAL MEDYA KULLANICILARI ÜZERİNE BİR ARAŞTIRMA. KARAMANOĞLU MEHMETBEY ÜNİVERSİTESİ.

Kalfa, M., & Adaş, S. K. (2019). Sosyal Medyayı Kullanım Açısından Gençlik ve Spor Bakanlığının Analizi. Türk Spor Bilimleri Dergisi, 2(1), 8–21.

Kaplan, A. M., & Haenlein, M. (2012). Social media: back to the roots and back to the future. Journal of Systems and Information Technology, 14(2), 101–104.

Kaya, T., Medeni, T., & Sağsan, M. (2016). Key Success Factors For E-Participation Maturity Levels: A Proposal For Case Study Of Northern Cyprus Municipalities. YÖNETİM BİLİŞİM SİSTEMLERİ DERGİSİ, 1(3), 11–18.

Kaya, T., Sağsan, M., Medeni, T., & Medeni, İ. T. (2016). A Situation Analysis For Northern Cyprus Municipalities: Key Success Factors For Effective Participation. INTERNATIONAL JOURNAL OF EBUSINESS AND EGOVERNMENT STUDIES, 8(2), 1–17.

Kocabaş, İ. (2016). HALKLA İLİŞKİLER ARACI OLARAK SOSYAL MEDYA: ARÇELİK VE BOSCH MARKALARININ KURUMSAL FACEBOOK VE TWİTTER HESAPLARI ÜZERİNE BİR İNCELEME. Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 9(2), 69–91.

Maraş, G. (2011). KAMU YÖNETİMLERİNDE E-DEVLET VE E-DEMOKRASİ İLİŞKİSİ. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, (37), 121–144.Naralan, A. (2008). E-Devlete Etki Eden Faktörler. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12(2), 1–12.

Örselli, E., & Şahin, A. (2003). E-DEVLET ANLAYIŞI SÜRECİNDE TÜRKİYE. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (9), 321–342.

Öztürk, G. (2019). TÜRKİYE’DE E-DEVLET SÜRECİNDE ELEKTRONİK TEBLİGAT VE KAYITLI ELEKTRONİK POSTA (KEP) UYGULAMASI. Hacettepe Üniversitesi.

Sayılganoğlu, S. (2018). Kurumsal İletişim Bağlamında Belediyelerde Kurumsal Twitter Hesabı Kullanımı. ÇOMÜ Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, 3(2), 389–406.

Şengöz, A., & Eroğlu, E. (2017). ÖRGÜTLERDE SOSYAL MEDYA KULLANIMI: SOSYAL MEDYA ALGILARI, AMAÇLARI VE KULLANIM ALIŞKANLIKLARI. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 5(1), 503–524.

Tarhan, A. (2012). Büyükşehir Belediyelerinin Sosyal Medya Uygulamalarına Halkla İlişkiler Modellerinden Bakmak. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, (35), 79–101.

Taşdemir, N. (2018). İHRACATTA İNTERNET VE E-TİCARETTEN FAYDALANMA YOLLARI VE BİR UYGULAMA. İSTANBUL TİCARET ÜNİVERSİTESİ.

Tunç, A. (2016). YEREL YÖNETİMLERDE HALKLA İLİŞKİLER UYGULAMALARI: KİLİS BELEDİYESİ ÖRNEĞİ. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 77–88.

Uğur, A. A., & Çütçü, İ. (2009). E-Devlet veTasarruf Etkisi Kapsamında VEDOP Projesi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 1(2), 1–20.

Üksel, S. (2015). KULLANIMLAR VE DOYUMLAR KURAMI ÇERCEVESİNDE SOSYAL MEDYA KULLANIMI:SAKARYA ÜNİVERSİTESİ ÖĞRENCİLERİ ÜZERİNE BİR ARAŞTIRMA. SELÇUK ÜNİVERSİTESİ.

Vural, Z. B. A., & Bat, M. (2010). YENİ BİR İLETİŞİM ORTAMI OLARAK SOSYAL MEDYA: EGE ÜNİVERSİTESİ İLETİŞİM FAKÜLTESİNE YÖNELİK BİR ARAŞTIRMA. Journal of Yasar University, 20(5), 3348–3382.

Yağcı, Y. (2011). Web Teknolojisinde Yeni Bilgi Fırtınası: Web 3.0. (A. Yıldızeli, A. Arıkan, & T. Çakmak, Eds.). İstanbul: Yeditepe Üniversitesi.

Yağmurlu, A. (2011a). KAMU YÖNETİMİNDE HALKLA İLİŞKİLER VE SOSYAL MEDYA. Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 7(1), 5–15.

Yağmurlu, A. (2011b). Siyasal Katılım ve Halkla İlişkiler: Ankara Merkez İlçe Belediyeleri İnternet Siteleri Üzerine Bir İnceleme. Türk İdare Dergisi, (471–472), 197–216.

Yaşar, İ. H., & Altıncık, H. (2018). TÜRKİYE CUMHURİYETİ BAKANLIKLARININ WEB SİTELERİNİN HALKLA İLİŞKİLER BAĞLAMINDA DEĞERLENDİRİLMESİ. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (55), 224–236.

Yeniçıktı, N. T. (2014). İLETİŞİMSEL EYLEM VE FACEBOOK: GEZİ PARKI OLAYLARINDA SOSYAL MEDYANIN GÜCÜ. Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 8(2), 263–284.

Yıldırım, S., & Kalander, M. (2018). Sosyal Medyanın Üniversite Öğrencilerinin Satın Alma Davranışlarına Etkisi Üzerine Kavramsal Bir Bakış. Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(4), 569–578.

Yılmaz, M. (2015). ÜNİVERSİTELERDE HALKLA İLİŞKİLER: KURUMSAL WEB SAYFALARI VE SOSYAL MEDYA UYGULAMALARI ÜZERİNE BİR DEĞERLENDİRME. Selçuk Üniversitesi.

Yılmaz, N. (2015). İnsan Kaynakları Yönetiminin Görünen Yüzü: Fortune 500 İşletmeleri Web İçerik Analizi. Namık Kemal Üniversitesi.