TÜRKİYE İÇİN İYİ YÖNETİŞİM VE TOPLUMSAL REFAH İLİŞKİSİ ÜZERİNE BİR İNCELEME

20. yüzyılın son çeyreği devlette değişimin yaşandığı, kamu yönetimini daha etkin ve verimli hale getirebilmek amacıyla kamu yönetimi reformlarının gerçekleştiği bir dönemdir. Aynı dönemde yönetim alanında yeni bir yaklaşım olarak ilk defa Dünya Bankası tarafından kullanılan iyi yönetişim/yönetişim kavramı ortaya çıkmıştır. Bir ülkenin sahip olduğu iyi yönetişim/yönetişim kalitesi, devletin ve kamu kurumlarının yönetilmesini pozitif yönde etkilediği gibi, ekonomik alanı da olumlu etkilemektedir. Bu çalışmada Dünya Bankası tarafından geliştirilen “Yönetişim göstergeleri” ile toplumsal refah arasındaki ilişki, Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı (UNDP)’nın İnsani Gelişme Endeksi ile Sosyal Gelişme Endeksi esas alınarak Türkiye ve diğer 5 gelişmekte olan ülke (Çin, Hindistan, Meksika, Brezilya, Yunanistan ve Rusya) açısından incelenecek ve analiz edilecektir. Analizlerde bir taraftan yeni kurumsal iktisat yaklaşımı diğer taraftan da kamu yönetimi teorisinden yararlanılacaktır. Çalışma sonucunda genel anlamda Yönetişim ilkelerini oluşturmak ve sürdürmek hem ekonomik hem de kalkınma anlamında toplumsal refahı artırdığı sonucuna ulaşılmıştır. 20. yüzyılın son çeyreği devlette değişimin yaşandığı, kamu yönetimini daha etkin ve verimli hale getirebilmek amacıyla kamu yönetimi reformlarının gerçekleştiği bir dönemdir. Aynı dönemde yönetim alanında yeni bir yaklaşım olarak ilk defa Dünya Bankası tarafından kullanılan iyi yönetişim/yönetişim kavramı ortaya çıkmıştır. Bir ülkenin sahip olduğu iyi yönetişim/yönetişim kalitesi, devletin ve kamu kurumlarının yönetilmesini pozitif yönde etkilediği gibi, ekonomik alanı da olumlu etkilemektedir. Bu çalışmada Dünya Bankası tarafından geliştirilen “Yönetişim göstergeleri” ile toplumsal refah arasındaki ilişki, Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı (UNDP)’nın İnsani Gelişme Endeksi ile Sosyal Gelişme Endeksi esas alınarak Türkiye ve diğer 5 gelişmekte olan ülke (Çin, Hindistan, Meksika, Brezilya, Yunanistan ve Rusya) açısından incelenecek ve analiz edilecektir. Analizlerde bir taraftan yeni kurumsal iktisat yaklaşımı diğer taraftan da kamu yönetimi teorisinden yararlanılacaktır. Çalışma sonucunda genel anlamda Yönetişim ilkelerini oluşturmak ve sürdürmek hem ekonomik hem de kalkınma anlamında toplumsal refahı artırdığı sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

İyi Yönetişim, Yönetişim Göstergeleri, Refah

A Study on Good Governance and Socıal Welfare for Turkey Relations

The last quarter of the 20th century is a time when public administration reforms have been implemented to make public administration more efficient and productive.In the same period, the concept of good governance / governance, which was used for the first time by the World Bank as a new approach in the field of management, emerged. The good governance / governance quality that an individual country possesses affects the management of the state and public institutions positively as well as positively affects the economic sphere. In this study, developed by the World Bank "governance indicators" with the relationship between social welfare, the United Nations Development Program (UNDP) 's based on the Social Development Index and Human Development Index Turkey and the other five developing countries (China, India, Mexico, Brazil, Greece and Russia) will be analyzed and analyzed. On the one hand, the New Institutional Economics approach will be exploited from public administration theory on the other hand. The result of the study is that in general the creation and maintenance of Governance principles has increased social welfare both in economic and development terms.

Keywords:

Good Governance Governance Indicator, Welfare, Institutional Economics,

PDF

___

Altan, Y., Tülüceoğlu, S. (2016), “Türk Kamu Yönetiminde İyi Yönetişim Algısı: Isparta Örneği”, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(26), 303-322
Bal, H., Algan N, Özdemir P, (2015), “Yeni Kurumsalcı Perspektifte Çevresel Yönetişim ve Kurumsal Çerçevenin Önemi”, Doğuş Üniversitesi Dergisi, 16 (2), 179-191
Biber, A. E. (2010), “İktisadi Büyümede Kurumsal Faktörler ve Kurumsal Değişim”, Akademik Bakış Dergisi, 19. 1-24.
Canıkalp E., Ünlükapan, İ. (2015), “Yönetişim Kalitesi ve Yönetişimin Ölçülebilirliği”, Çukurova Üniversitesi İİBF Dergisi, 19(1), 81-100
Coase, R,H. (1992), “The Institutional Structure of Production”, American Economic Review, 82(4), 713-719.
Coşkun, B. (2018), Türkiye’de İdari Reform: Genel Değerlendirme ve 2000’li Yıllardaki Gelişmeler”, Yayımlanmamış Ders Notu.
Coşkun, S. (2013), Kamu Yönetiminde Yönetişim Yaklaşımı”, Kamu Yönetiminde Çağdaş Yaklaşımlar, A. Balcı, A. Nohutçu, N. K. Öztürk, B. Coşkun (ed.), Seçkin Yayınevi, Ankara.
Coşkun, S., Özgenç, N., Güneş, S. (2015), “Sosyal Performansın Ölçümünde Yeni Yöntem: Sosyal Gelişme Endeksi Ve Türkiye’nin Görünümü”, Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 15(34), 121-153.
Çelik, Y. (2011), “Türkiye Sağlık Harcamalarının Analizi ve Sağlık Harcama Düzeyinin Uygunluğunun Değerlendirilmesi”, Sosyal Güvenlik Dergisi,1(1).
Çetin, T. (2012) “Yeni Kurumsal İktisat”, Sosyoloji Konferansları No: 45 (2012- 1) / 43-73 http://darbeler.com/2015/05/18/27-nisan-e-muhtirasi/e. t. 31.07. 2018
Fukuyama, F. (2012) Devletin İnşası Yirmi Birinci Yüzyılda Yönetişim ve Dünya Düzeni, Çev. Türkan Çolak, Profil Yayıncılık, İstanbul.
Economides, G., Egger, P.H., (2009), “The role of institutions in economic outcomes: editorial introduction”. European Journal Politic Economics, 25 (3), 277–279.
Francesco, D. (2011), Institutions and The Economy, UK: Polity Press.
Genç, Sema Yılmaz Ekiz, R.. (2017), “Kurumsal İktisadi Düşüncenin Terminolojik ve Metodolojik Bir İncelemesi” Dünden Bugüne Ekonomi Yazıları, (Edit. S. Koç, S. Y. Genç, K. Çolak) Umuttepe Yayınları İzmit-Kocaeli
Gerring, J., P. Bond, W. Barndt, ve C. Moreno. (2005), “Democracy and Growth: A Historical Perspective”. World Politics. 57 (3),323–364.
Gökoavalı, U. (2016) “Yenilik ve Fikri ve Sınai Mülkiyet Hakları”, ed: İbrahim Semih Akçomak , Erkan Erdil ,Mehmet Teoman Pamukçu , Murad Tiryakioğlu, Bilim, Teknoloji ve Yenilik: Kavramlar, Kuramlar ve Politika, İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
Han, X., Khan, A., ve Zhuang, J. (2014), “Do Governance Indicators Explain Development Performance? A Cross-Country Analysis”, ADB Economics Working Paper Series. No.417.
Huther, J. ve Anwar, S. (2000), “Anti-Corruption Policies and Programs: A Framework for Evaluation”. Policy Research Working Paper;No. 2501. World Bank.
İnci, M. (2015), Sermayenin Sosyal Doğası, Sosyal Sermaye ve Bireysel Çıkar: Muğla Sermaye Grupları Örneği”, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Kaufmann, D., Kraay A. ve Mastruzzi, M. (2010), “The Worldwide Governance Indicators Methodology and Analytical Issues”, The World Bank Development Research Group Macroeconomics and Growth Team, Policy Research Working Paper 5430
Kersbergen, Kees Van- Waarden, Franz Van (2004), “Governance As A Bridge Between Disciplines: Cross-‐Disciplinary Inspiration Regarding Shifts in Governance and Problems Of Governability, Accountability and Legitimacy”, European Journal Of Political Research, 43(2), 143-171.Kersbergen, Kees Van- Waarden, Franz Van (2004), “Governance As A Bridge
Between Disciplines: Cross-‐Disciplinary Inspiration Regarding Shifts in Governance and Problems Of Governability, Accountability and Legitimacy”, European Journal Of Political Research, 43(2), 143-171.
Lipset, S.M., (1959). “Some social requisites of democracy: Economic development and political legitimacy”. The American Political Science Review, 53 (1), 69–105
Menard C. ve Shirley, M.M. (2014), “The Contribution of Douglass North to New Institutional Economics”, ed Sebastian Galliani ve Itaı Sened, Institutions, Property Rights, and Economic Growth The Legacy of Douglass: Cambridge University Press, North, UK
Midgley, J. (1995), Social Development: The Developmental Pcrspective in Social Welfare, Sage Publication, London.
Mulligan, C., R. Gil, ve X. Sala-i-Martin. (2004), “Do Democracies Have Different Public Policies Than Nondemocracies?”. Journal of Economic Perspectives. 18 (1), 51–74.
North, D.C. (2010), “Kurumlar, Kurumsal Değişim ve Ekonomik Performans”, Sabancı Üniversitesi Yayınları, İstanbul.
North, D.C. (1990), “A Transaction Cost Theory of Politics.” Journal of Theoretical Politics, 2(4): 355–367.
Özmete, E. Ve Bayoğlu A.S. (2008), "Geleceği Yapılandırmak: Gençlerin Toplumsal Refah İle İlgili Konularda Geleceğe Bakışları", Sosyolojik Araştırmalar E-dergisi, 1-16. (25.07.2017), http://www.sdergi.hacettepe.edu.tr/makaleler/gelecegi_yapilandirm ak.pdf.
Persson, T. ve G. Tabellini. (2006), “Democratic Capital: The Nexus of Political and Economic Change”. NBER Working Paper No. 12175.
Sökmen, A. (2014), “Sosyal Gelişme Endeksi Türkiye İçin Ne İfade Ediyor?”, Türkiye Ekonomi Politikaları Araştırma Vakfı, No. N201421,
Stahel W. (2006) “The Performance Economy”, UK: Palgrave Macmillan Uphoff, N. (1986), “Local Institutional Development”, West Hartford: Kumarian Press.
Williamson, O. (1996), “The Mechanizm of Governance”, Oxford University Press. UK