Bu çalışmada, özellikle 7 Haziran 2015 öncesi süreçte ki, HDP‟nin “Türkiyelileşme”, “yeni hayat”, “büyük insanlık” ve “biz‟ler” gibi söylemleri temel alarak, var olan demokratik siyasal hayat içinde, nasıl bir alternatif ve sol-kanat popülist politika oluşturduğunu ve bu yeni “politik olanın” önerdiği agonistik çoğulculuk ve çatışma çözümü, barış süreci gibi sosyo-politik konuları da etkileme potansiyeli incelenmiştir. “Post-politika” (post-demokrasi) olarak adlandırılabilecek bir zaman diliminde, “yeni Türkiye” ve “eski Türkiye” diye adlandırılan iki önemli aktörün yaratığı retorik ve arkaik antagonistik ilişki ağına, HDP yeni bir hegemonik eklemleme ile dahil olmuştur. Bu bağlamda makale, HDP‟nin varolan sistemi radikal bir politikayla dönüşütürüp “başka Türkiye”yi inşa etme hipotezini irdeleyip, agonistik demokratik kamusal alan ve radikal kimlik ve radikal vatandaşlık oluşturma çabalarını eleştirel biçimde çözümlemiştir. Bunu yaparken Chantal Mouffe‟un agonistik teorik bakış açısına dayanarak, çatışmanın nasıl merkezde kaldığını, antagonizmin nasıl dönüşüme uğrayıp yerini “hasım politikası”na bırakabileceğini, yeni hegemonik ilişkilerin oluşmasını ve kolektif kimlik inşasını irdeleyerek, radikal bir demokrasiye nasıl ulaşılabileceğine dair agonistik bir tartışma önermiştir. 

This paper analyses the HDP‟s alternative and left-leaning populist politics in a democratic political life of Turkey through “Turkeyfication”, “new life”, “great humanity” and “we‟re” discourses, particularly before the 7 June 2015 election momentum, while it focuses the impacts of this new “the political” of the HDP on the social and political issues such as conflict resolution and the so-called peace process with offering an agonistic pluralism. As a result, the HDP‟s new political imagination and ontology is articulating a new antagonism, which demands what I call “another Turkey” and which can be seen as a hegemonic struggle involving the rhetoric of the “old Turkey” and the “new Turkey” which also allows us to indicate endeavouring for a notion of radical political identity and radical citizenship. In doing so, the paper employing Chantal Mouffe‟s agonistic theoretical approach, offers a frame of agonistic debate in order to understand how conflict can remain at the centre of politics and the transformation of antagonistic relation into adversary politics which would eventually end in radical democracy as a result of new hegemonic relations and the formation of collective identity.