Soğuk Savaş dönemi boyunca Dışişleri bürokrasisini Türkiye’nin Batı İttifakı’na verdiği önemin taşıyıcı unsurlarından birisi olsa dahi Bakanlık içerisinde bir grup diplomat uluslararası siyasi ve iktisadi gelişmeleri Türkiye’nin gerçeklikleriyle ilişkili bir şekilde analiz etmiş, Türkiye’nin katı sınırlara sahip olduğu düşünülen dış politika yönelimi için bir alternatif geliştirmiştir. Bu yazıda sözü edilen diplomatların geliştirdiği politika önerisinin Bakanlık bürokrasisi içerisinde bulduğu karşılık ve bu önerinin ülkenin dış politika yönelimine etki edebilme kapasitesi incelenecektir. Böyle bir çalışma ile Türkiye’de belirli kalıplar üzerinden değerlendirilen Türk diplomatlarının, yeknesak bir profile sahip olmadığını ortaya koymak amaçlanmaktadır. Bunun yanı sıra çalışmada, profesyonel diplomatların hükümet yetkilileri ve meslektaşları ile daimi müzakere halinde ülkelerinin temel dış politika tercihlerini etkileme eğilimi içerisinde olabildikleri sonucuna varılmaktadır.

Although the Turkish diplomatic bureaucracy had been one ofthemain pillars of Turkey’s commitment to the Western alliance, even in this period, a group of diplomats within the ministry analyzed international political and economic developments in relation to Turkey’s realities and offered an alternative for Turkish foreign policy preferences that allegedly had strict boundaries. This article scrutinizes how the policy formulation asserted by aforementioned diplomats was responded in the Turkish MFA and its capacity to influence Turkey’s foreign policy orientation. Such a research, aims to reveal that Turkish diplomats, who are evaluated over certain patterns, do not have a uniform profile. Moreover, the article concludes that professional diplomats tend to influence main foreign policy preferences through continuous negotiations with government officials and their colleagues.