Bu makalede amaç Türkiye küreselleşme literatürünün teknik bir analizini ve genel değerlendirmesini yapmaktır. Makale temel olarak “Türkiye Küreselleşme Literatürü: 1990-2004” isimli literatür çalışmasına dayanmaktadır. Türkiye’deki küreselleşme çalışmalarına bakıldığında, ilgili tartışmaların belirli yazarların ya da çevrelerin tekelinde değil, oldukça geniş bir çerçevede yürütülmekte olduğu söylenebilir. Sergilenen yaklaşımlar tek boyutlu değil çok boyutludur. Bununla birlikte, pozitif ya da negatif, bu yaklaşımların ağırlıklı olarak “ulus”, ekonomi” kimlik” kültür” gibi daha makro düzeyde değerlendirmelere dayandığı, birey temelli değerlendirmelerin eksik kaldığı söylenebilir. Çalışmanın ulaştığı bulgulardan bir başkası ise Tanzimattan günümüze devlet adamlarımızda gözlemlenen “dış tehdit” algılamasına benzer bir tutumun küreselleşme çalışmalarında da kendisini ortaya koymasıdır. Tartışmalarda küresel ekonomi, siyaset, terör, kültür, kimlik gibi daha çok “dışşal” etkilere ağırlıklı olarak vurgu yapılırken, birey temelli, yerel, ulusal, ya da bölgesel olanaklara ya da olanaksızlıklara işaret eden çalışmalar ikinci planda kalmıştır.