Cuma ÇAKMAK, İsmail BİÇER, Özgür UĞURLUOĞLU

Alturistik (Özgeci) Liderlik Ölçeğinin Türkçe Uyarlaması: Geçerlilik ve Güvenilirlik Çalışması

“Homo economicus” veya “ekonomik insan olarak” tanımlanan insanın gerçekten de kendi faydasını maksimize etmeye çalışan, egoist, bencil ve ekonomik bir varlık olup olmadığı noktasında sosyolojik, iktisadi ve siyasi tartışmalar bulunmaktadır. Sosyolojik olarak bakıldığında, egoist ve bencil olarak tanımlanan insanın karşına alturistik özellikler sergileyen insan konmaktadır. Bu çalışmada Zheltoukhova (2016) tarafından geliştirilen Alturistik Liderlik Ölçeği’nin Türkçe uyarlamasını yapmak, geçerlik ve güvenirlik analizlerini gerçekleştirmek amaçlanmıştır. Araştırma sağlık sektöründe ve İstanbul ilinde faaliyet gösteren özel bir hastanede gerçekleştirilmiştir. Araştırma kapsamında 68 hekim 151 hemşire olmak üzere toplamda 219 sağlık çalışanına ulaşılmıştır. Ölçeğin geçerlilik çalışmaları için açıklayıcı ve doğrulayıcı faktör analizleri, güvenilirlik çalışmaları için ise iç tutarlılık analizleri yapılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre, geçerlilik ve güvenirlik çalışması yapılan Alturistik Liderlik Ölçeği iki faktör ve dokuz sorudan oluşan orijinal ölçekten farklı olarak tek faktörlü ve sekiz sorudan oluşan bir yapı sergilemektedir. Gerçekleştirilen bu çalışma ile liderlik literatürüne geçerli ve güvenilir bir Alturistik Liderlik Ölçeği kazandırılmıştır. Ayrıca bu çalışmanın gelecekte Alturistik Liderlik ile ilgili yapılacak çalışmalara referans olabileceği düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Alturistik Liderlik, Geçerlik, Güvenirlik

Turkish Adaptatıon of the Alturistic Leadership Scale: Validity and Reliability Study

There are sociological, economic and political debates about whether the human being defined as egoist, selfish and economic man really is being trying to maximize his own benefit. From a sociological point of view, people who exhibit altruistic characteristics are placed in the face of the egoist and selfish.This study aims to perform Turkish adaptation of the Altruistic Leadership Scale developed by Ksenia Zheltoukhova (2016) and validity and reliability analyses. The research was conducted in the health sector. A total of 219 health workers were reached, 68 doctors and 151 nurses. Explanatory and confirmatory factor analyses were used for the validity studies of the scale, and internal consistency analyses were performed for reliability studies. According to the results obtained, unlike from the original scale, the Altruistic Leadership Scale, which is validated for reliability and validity, has a single factor and eight questions. In conclusion, a valid and reliable Altruistic Leadership Scale has been acquired in leadership literature. It is also thought that this study will be a reference for future studies on Altruistic Leadership.

Keywords:

Altruistic Leadership, Validity, Reliability,

PDF

___

Altunışık, R., Coşkun, R., Bayraktaroğlu, S. ve Yıldırım, E. (2005). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri SPSS uygulamalı. İstanbul: Sakarya Kitapevi. Avolio, B. J. ve Locke, E. E. (2002). Contrasting different philosophies of leader motivation: Altruism versus egoism. The Leadership Quarterly, 13(2), 169-191.Barbuto Jr, J. E. ve Wheeler, D. W. (2006). Scale development and construct clarification of servant leadership. Group & Organization Management, 31(3), 300-326.Barrow, J. C. (1977). The variables of leadership: A review and conceptual framework. Academy of Management Review, 2, 231-251.Batson, C. D. (1991). The altruism question: Towards a Social-psychological Answer. Hillsdale, NJ; Lawrence Erlbaum Associates, Publishers.Buford, B. (2016). Altruistic leadership. Leader to Leader, 2016(82), 19-22.Burns, J. M. (1978). Leadership. New York: Harper & Row.Büyüköztürk, Ş. (2007). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. (8. Baskı). Ankara: Pegem Yayıncılık.Campbell, J. W., Lee, H. ve Im, T. (2016). At the Expense of others: Altruistic helping behaviour, performance management and transformational leadership. Public Management Review, 18(6), 795-818.Emile Durkheim, Le suicide: Etude de sociologie (Paris: Alcan, 1987).Glannon, W. ve Ross, L. F. (2002). Are doctors altruistic?. Journal of Medical Ethics, 28(2), 68-69.Green, W. S. (2004). Altruism and the Study of Religion: Preliminary Questions. Paper presented at the conference “Altruism in World Religions” at Bard College, Annandale-on-Hudson, New York, 16 NovemberHattie, J. (1985). Methodology review: Assessing unidimensionality of tests and Items. Applied Psychological Measurement, 9(2), 139-64.Karra, N, Tracey, P. ve Phillips, N. (2006). Altruism and agency in the family firm: Exploring the role of family, kinship and ethnicity. Entrepreneurship: Theory and Practice, 30(6), 861-877.Mallén, F., Chiva, R., Alegre, J.ve Guinot, J. (2015). Are altruistic leaders worthy? The role of organizational learning capability. International Journal of manpower, 36(3), 271-295.Marcia, A., Kassirer, P. K. ve Relman, A. (2000). Looking back on the Millennium in Medicine. N Engl J Med, 342, 42-49.Miller, L. M. (2003). Qualitative investigation of intercollegiate coaches' perceptions of altruistic leadership (Yayımlanmamış Doktora Tezi) The Ohio State University, ABD. Miller, L. M., Fink, J. S., Pastore, D. L., Baker, R. E., ve Mason, G. (2005). Defining altruistic leadership in the management of intercollegiate coaching. The Smart Journal, 2, 4-16.Miller, L., Carpenter, C., Fink, J. ve Baker, R. (2008) Benefits of Altruistic Leadership in intercollegiate athletics: An examination of coaches' perspectives. Journal for the Study of Sports and Athletes in Education, 2(1), 51-68, DOI: 10.1179/ssa.2008.2.1.51Miller, L.M. ve Carpenter, C.L. (2009). Altruistic leadership strategies in coaching: A case study of jim tressel of the ohio state university, Strategies, 22(4), 9-12, DOI: 10.1080/08924562.2009.10590826Millet, K. ve Dewitte, S. (2007). Altruistic behavior as a costly signal of general intelligence. Journal of Research in Personality, 41(2), 316-326.Morrison, N. K., ve Severino, S. K. (2007). Altruism: Toward a psychobiospiritual conceptualization. Zygon®, 42(1), 25-40.Özdamar, K. (1999). Paket programlar ile istatistiksel veri analizi. 2. Baskı. Eskişehir: Kaan Kitapevi.Patterson, K. (2003). Servant leadership: A theoretical model. Dissertation Abstracts International, 64(02), 570. (Publication No. 3082719).Salas‐Vallina, A., Ferrer‐Franco, A., ve Fernández Guerrero, R. (2018). Altruistic leadership and affiliative humor's role on service innovation: Lessons from Spanish public hospitals. The International journal of health planning and management, 33(3), e861-e872.Sharma, S. (1996). Applied Multivariate Techniques. John Wiley&Sons Inc.: New York.Sosik, J. J., Jung, D., ve Dinger, S. L. (2009). Values in authentic action: Examining the roots and rewards of altruistic leadership. Group & Organization Management, 34(4), 395-431.Tavşancıl, E. (2006). Tutumların ölçülmesi ve SPSS ile veri analizi. (3. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Topses, G. (2012). Elseverlik (alturizm) ve benseverlik (egoizm) ölçeğiyle ilgili geçerlik ve güvenirlik çalışması. International Journal of New Trends in Arts, Sports & Science Education (IJTASE), 1(2), 60-71.Twemlow, S. W. (2001). Modifying violent communities by enhancing altruism: A vision of possibilities. Journal of Applied Psychoanalytic Studies, 3 (4), 431-462.Uhl-Bien, M., Marion, R. ve McKelvey, B. (2007). Complexity leadership theory: Shifting leadership from the industrial age to the knowledge era. The Leadership Quarterly, 18 (4), 298-318.Weiss, R. F., Boyer, J. L., Lombardo, J. P., ve Stich, M. H. (1973). Altruistic drive and altruistic reinforcement. Journal of Personality and Social Psychology, 25(3), 390.White, M. D. (2004). Can homo economicus follow Kant’s categorical imperative? The Journal of Socio-Economics, 33(1), 89-106.Wuthnow, R. (1993). Altruism and sociological theory. Social Service Review, 67(3), 344-357.Zheltoukhova, K. (2016). Developing and validating a scale of altruistic leadership (Yayınlanmamış Doktora Tezi), Lancaster University, İngiltere.