Klasik hukuk literatürü hukuk metinlerinin yorumu meselesini ‘hukuki yorum’ başlığı altında ele alır. Bu ifade, hukuki muhakemeye ve hukuki karar vermeye has bir yorum türü veya metodu olduğunu ima eder. Elinizdeki makale söz konusu varsayımı reddetmekte ve yorumun hukuki bir mesele olmadığını iddia etmektedir. Makalenin ilk argümanı, metinleri hukuki/normatif, edebi/kurgusal, tarihsel vb şeklinde birbirinden ayırman ölçütlerin bulunmasının imkânsız olduğudur. İkinci argüman, geleneksel hukuki muhakemenin doğruluk ve kesinlik hedefini sorgular. Son argüman ise hukukun bir disiplin olarak özerk olduğu düşüncesini çürütülmeye çalışır. Makale iddiasını savunmak üzere, Kelsen’in yargıcı hiçbir yorum konusunda hiçbir sınırı olmayan birisi olarak sunan yorum anlayışına ve Gadamer’in hukuk hermenötiğini, kendi hermenötik teorisinin modeli olarak görmesine de başvurmaktadır. Sonuç kısmında ise, yorumun hukuki bir mesele olmadığının kabul edilmesinin bazı imalarına yer verilmiştir

Classical legal literature discusses the issue of the interpretation of legal texts under the title of ‘legal interpretation’. This expression implies that there is a kind or method of interpretation which is exclusively peculiar to legal reasoning and legal decision-making. This article rejects this assumption and suggests that interpretation is not a legal issue. First argument of the article is the impossibility of finding criteria to be used for distinguishing texts as legal/normative, literary/ fictional, historical etc. Second argument questions traditional legal reasoning approach’s goal of truth and certainty. Last argument attempts to refute the idea of the autonomy of law as a discipline. To support his claim, the author uses Kelsen’s account of interpretation which presents the judge having no limits on his interpretive discretion and Gadamer’s acceptation of legal hermeneutics as a model of his hermeneutical theory. In the conclusion, the article presents some implications of accepting interpretation as a non-legal issue.