Diyalojik Paydaş İletişimi İçin Twitter Kullanımı

Öz Konuşma, anlaşma ve uyum sağlama anlamına gelen diyalog, örgütsel iletişim çabalarının temelini oluşturmaktadır. Aslında tüm iletişim stratejileri diyalog kökenlidir ve diyalojik iletişimle kurum için değer yaratmak amaçlanmaktadır. Kent ve Taylor (1998), diyalojik iletişim kavramını, bir işletmenin ve paydaşlarının etkileşimli olarak iletişim kurabilecekleri bir araç olarak ortaya koymuştur. Buradaki temel düşünce, paydaşlar arasında bir anlayış ve anlam geliştirmek, onları belirli örgütsel hedeflere teşvik etmektir. Çalışmanın amacı, işletmelerin paydaşları ile diyalog oluşturmasını ve ilişkiler geliştirmesini incelemek, diyalojik iletişim uygulamalarının etkinliğini belirlemektir. Bu kapsamda İstanbul Sanayi Odasının İSO 500 listesinde yer alan 100 işletme örneklemi oluşturmaktadır. Diyalojik iletişim için en uygun sosyal medya aracı olan Twitter, uygulama alanı olarak seçilmiştir. Belirlenen işletmelerin Twitter hesaplarına ulaşılmış ve bu hesaplar incelenmiştir. Değerlendirmeye uygun olan 77 işletmenin Twitter hesabından toplam 770 mesaj alınmış ve mesajlar, içerik analizine tabi tutulmuştur. İçerik analizinde Kent ve Taylor (1998) tarafından geliştirilen kodlama şemasından yararlanılmış ancak şemada çeşitli düzenlemeler yapılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre işletmelerin Twitter’ın diyalojik iletişim özelliklerinden faydalanmadığını ve bu özellikleri kullanmadığını söylemek mümkündür.

Anahtar Kelimeler:

Kurumsal iletişim, ilişkisel yaklaşım, halkla ilişkiler, çevrimiçi iletişim, sosyal medya

PDF

___

Abitbol, A. and Lee, S. Y. (2017). Messages on CSR-Dedicated Facebook Pages: What Works and What Doesn’t. Public Relations Review, 43(4), 796-808. doi: 10.1016/j.pubrev.2017.05.002
Argenti, P. A. (2006). How Technology Has Influenced the Field of Corporate Communication. Journal of Business and Technical Communication, 20(3), 357-370.
Aslan, A. (2017). Web Sitelerinin Birer Diyalojik İletişim Aracı Olarak Kullanımı Üzerine Bir Değerlendirme: Türkiye’deki Büyükşehir Belediyeleri Örneği, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 22(15), 2425-2436.
Bortree, D. S. and Seltzer, T. (2009). Dialogic Strategies and Outcomes: An Analysis of Environmental Advocacy Groups’ Facebook Profiles. Public Relations Review, 35(3), 317-319. doi: 10.1016/j.pubrev.2009.05.002
Botan, C. (1997). Ethics in Strategic Communication Campaigns: The Case for A New Approach to Public Relations. Journal of Business Communication, 34(2), 188-202.
Capozzi, L. and Zipfel, L. C (2012). The Conversation Age: The Opportunity for Public Relations, Corporate Communications: An International Journal, 17(3), 336-349. doi: 10.1108/13563281211253566
Christensen, L. T., Morsing, M. and Cheney, G. (2008). Corporate Communications: Convention, Complexity and Critique. London: Sage.
Coombs, W. T. and Holladay, S. (2010). PR Strategy and Application: Managing Influence. New Jersey: Wiley-Blackwell.
Cornelissen, J. (2014). Corporate Communication: A Guide to Theory and Practice. London: Sage.
Cutlip, S. M., Center, A. H. and Broom, G. M. (1985). Effective Public Relations. New Jersey: Prentice-Hall.
Eray, T. ve Aslan, A. (2016). Türkiye’de Siyasal Partilerin Web Sayfalarının Diyalojik İletişim Açısından İncelenmesi, İnönü Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 1(1), 112-121.
Gordon, J. and Berhow, S. (2009). University Websites and Dialogic Features for Building Relationships with Potential Students, Public Relations Review, 35, 150-152. doi:10.1016/j.pubrev.2008.11.003
Gutiérrez-García, E., Recalde, M. and Piñera-Camacho, A. (2015). Reinventing The Wheel? A comparative Overview of The Concept of Dialogue, Public Relations Review, 41(5), 744-753. doi: 10.1016/j.pubrev.2015.06.006
Kent, M. L. and Taylor, M. (1998). Building Dialogic Relationships Through The World Wide Web, Public Relations Review, 24(3), 321-324.
Kent, M. L. and Taylor, M. (2002). Toward A Dialogic Theory of Public Relations, Public Relations Review, 28(1), 21-37. doi: 10.1016/S0363-8111(02)00108-X
Kwon, E. S. and Sung, Y. J. (2011). Follow Me! Global marketers’ Twitter Use, Journal of Interactive Advertising, 12, 4-16. doi: 10.1080/15252019.2011.10722187
Linvill, D. L., McGee, S. E. and Hicks, L. K. (2012). Colleges’ and Universities’ Use of Twitter: A Content Analysis, Public Relations Review, 38(4), 636-638. doi: 10.1016/j.pubrev.2012.05.010
McAllister, S. M. (2012). How The World’s Top Universities Provide Dialogic Forums for Marginalized Voices, Public Relations Review, 38(2), 319-327. doi: 10.1016/j.pubrev.2011.12.010
Özdemir, B. P. ve Yamanoğlu, M. A. (2010). Türkiye'deki Sivil Toplum Kuruluşları Web Sitelerinin Diyalojik İletişim Kapasiteleri Üzerine Bir İnceleme, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1(2), 3-36.
Özoran, B. A. (2017). Bir Halkla İlişkiler Ütopyası: Diyalojik Halkla İlişkiler, İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 53, 1-30.
Pollach, I. (2005). Corporate Self‐presentation on the WWW: Strategies for Enhancing Usability, Credibility and Utility, Corporate Communications: An International Journal, 10(4), 285-301. doi: 10.1108/13563280510630098
Rybalko, S. and Seltzer, T. (2010). Dialogic Communication In 140 Characters or Less: How Fortune 500 Companies Engage Stakeholders Using Twitter, Public Relations Review, 36, 336-341. doi: 10.1016/j.pubrev.2010.08.004
Shin, W., Pang, A. and Kim, H. J. (2015). Building Relationships Through Integrated Online Media: Global Organizations’ Use of Brand Web Sites, Facebook, and Twitter, Journal of Business and Technical Communication, 29(2), 184-220. doi: 10.1177/1050651914560569
Stephens, K. K. and Malone, P. C. (2009). If the Organizations Won't Give Us Information...: The Use of Multiple New Media for Crisis Technical Translation and Dialogue, Journal of Public Relations Research, 21(2), 229-239. doi: 10.1080/10627260802557605
Steyn, B. (2000). Model for Developing Corporate Communication Strategy, Communicare: Journal for Communication Sciences in Southern Africa, 19(2), 1-33.
Swani, K., Milne, G. R., Cromer, C. and Brown, B. P. (2013). Fortune 500 Companies' Use of Twitter Communications: A Comparison Between Product and Service Tweets. International Journal of Integrated Marketing Communications, 5(2), 47-56.
Theunissen, P. and Noordin, W. N. W. (2012). Revisiting The Concept Dialogue in Public Relations, Public Relations Review, 38(1), 5-13. doi: 10.1016/j.pubrev.2011.09.006
Türkal, İ. ve Güllüpunar, H. (2017). Diyalogsal Halkla İlişkiler Bağlamında Sosyal Medya Kullanımı: Türkiye’de İlk 100’de Yer Alan Şirketler Üzerine Bir İnceleme, Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 5(2), 591-618.
Waters, R. D. and Jamal, J. Y. (2011). Tweet, Tweet, Tweet: A Content Analysis of Nonprofit Organizations’ Twitter Updates, Public Relations Review, 37(3), 321-324. doi: 10.1016/j.pubrev.2011.03.002
Waters, R. D. and Lemanski, J. L. (2011). Revisiting Strategic Communication’s Past to Understand the Present, Corporate Communications: An International Journal, 16, 150-169. doi: 10.1108/13563281111141679
Yağmurlu, A. (2013). Diyalojik İletişim Çerçevesinden Ankara Büyükşehir Belediyesi Sosyal Medya Uygulamaları, Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Akademik Dergisi, 8(1), 95-115.