PSİKİYATRİ SERVİSİNDE ÇALIŞAN DOKTOR VE HEMŞİRELERİN HASTA TABURCULUĞUNA İLİŞKİN YAKLAŞIMLARININ BELİRLENMESİ

Öz Bu araştırmada psikiyatri servisinde çalışan doktor ve hemşirelerin hasta taburculuğuna ilişkin yaklaşımlarının belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın örneklemini, Ankara ili belediye sınırlarında yer alan kamu hastanelerinin psikiyatri servislerinde çalışan 45 hemşire ve 118 doktor oluşturmuştur. Araştırma verileri, ilgili literatür taranarak, araştırmacı tarafından ve uzman görüşü alınarak hazırlanan soru formları ile toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde frekans ve yüzdelik değerleri, Fisher’s Exact Test ve Pearson ki-kare testleri kullanılmıştır. Katılımcıların çoğunluğu taburculuk planlaması sürecinde yer aldıklarını belirtmiştir. Doktorların %44.1’i hemşirelerin %33.3’ü hasta servise yattığı ilk andan itibaren sürece başlanması gerektiğini belirtmişlerdir. Doktor ve hemşirelerin çok az bir kısmı, tüm sağlık ekibinin taburculuk planlaması sürecinde yer alması gerektiğini ifade etmiştir. Taburculuk planlaması sürecinin yararlarına ilişkin olarak; doktorların ve hemşirelerin büyük bir çoğunluğu hasta bakımında kaliteyi arttıracağını ifade etmiştir. Doktorların %6.8’i ve hemşirelerin %17.7’si taburculuk planlaması sürecini uygulamanın olumsuz yönü olduğunu ifade etmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Psikiyatri, hasta bakım planı, hastanın taburcu olması, hasta bakımının devamlılığı

PDF

___

Altun İ. Hasta Yakınlarının Bakım Verme Rolünde Zorlanma Durumları. I. Ulusal Evde Bakım Kongresi Özet Kitabı 1998. p. 71–78.

Anlar L, Doğan S ve Doğan O. Psikiyatri Hastalarının Taburculuk Sonrası Ruhsal Durumları, İşlev Görme Düzeyleri ve İlişkili Faktörlerin Belirlenmesi. Anadolu Psikiyatri Dergisi 2009; 10: 293–300.

Avşar G. Klinik Hemşirelerinin Uyguladıkları Hasta Eğitiminin Değerlendirilmesi. Yüksek lisans tezi,

Atatürk Üniversitesi. Erzurum 2006. Birmingham J. Discharge Planning: The Old/New Wave. Inside Case Management 2003; 10(5): 1–5.

Bolch D, Johnston BJ, Giles CL, Whitehead C, Phillips P, Crotty M. Hospital to Home: An Integrated Approach to Discharge Planning in A Rural South Australian Town. Australian Journal of Rural Health 2005; 13(2): 91–96.

Bowles K. Patient Problems and Nurse Interventions During Acute Care and Discharge Planning. Transitional Care 2000; 14(3): 29–41.

Crawford MJ, Jonge E, Freeman GK, Weaver T. Providing Continuity of Care for People with Severe Mental Illness. Social Psychiatry and Psychiatric Epidemiology 2004; 39: 265–272.

Chapman L. Discharge Planning: A Family Affair. Lippincott Williams & Wilkins, Inc. 37(5): 56hn12– 56hn14, 2007.

Eryıldız D. Gündüz Hastanesi ve Rehabilitasyon Merkezine Devam Eden Kronik Şizofreni Hastaları İle Bir Rehabilitasyon Programına Katılmayan Kronik Şizofreni Hastalarının İşlevsellik ve Yaşam Kalitesi Açısından Karşılaştırılması. Uzmanlık Tezi, T.C Sağlık Bakanlığı Bakırköy Prof. Dr. Mahzar Osman Ruh Sağlığı ve Sinir Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi. İstanbul, 2008.

Fagermoen MS, Hamilton G. Patient Information at Discharge-A Study of Combined Approach. Patient Education and Counselling 2006; 63: 169–176.

Gingerich BS. Discharge Planning For Home Health Care A Multidisiplinary Approach. Maryland: Apsen; 1994. p.1–11.

Gümüş AB. Şizofreni Hastalarının Ve Yakınlarının Sağlık Eğitimi Gereksinimleri. Anadolu Psikiyatri Dergisi 2006; 7: 33–42.

Gürhan N. Taburculuk Kararı Alınan Psikiyatri Hastalarının Hemşirelik Yönünden Değerlendirilmesi. I. Ulusal Evde Bakım Kongresi, 1998a.

Gürhan N. Taburculuğun Planlanması Ve Hemşirenin Sorumlulukları. I. Ulusal Evde Bakım Kongresi, 1998b.

Holland DE, Harris MR, Leibson CL, Pankratz VS, Krichbaum KE. Development and Validation of A Screen for Specialized Discharge Planning Services. Nursing Research 2006; 55(1): 62–71.

Kamışlı S, Daştan L. Bir Psikiyatri Kliniğinde Hemşirelik Uygulamaları ve Bu Uygulamalara Yönelik Hasta Görüşleri. Cumhuriyet Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi 2008;12(1): 45–52.

Karini R, Raible M. Are Discharge Summaries Teachable? The Effects of A Discharge Summary Curriculum on The Quality of Discharge Summaries in An Internal Medicine Residency Program. Association of American Medical Colleges 2006; 81(10): 55–58.

Kennedy JM. Discharge Planning and Health Care Cost Containment. Benefits Quarterly; First Quarter 1988; 4(1): 75.

Kleinpell RM. Randomized Trial of An İntensive Care Unit–Based Early Discharge Planning Intervention For Critıcally Ill Elderly Patients. American Journal of Critical Care 2004; 13(4): 335– 345.

Korkmaz M. Akciğer Kanseri Olan Hastalara Uygulanan Taburculuk Planlamasının Semptom Kontrolü ve Yaşam Kalitesine Etkisinin İncelenmesi. Doktora tezi, Ege Üniversitesi. İzmir 2007.

Lalani NS, Gulzar AZ. ‘Nurses Role in Patients’ Discharge Planning At The Aga Khan University Hospital, Pakistan. Lippincott Williams & Wilkins, Inc. 2001; 17(6): 314–319.

Missio H. Does Discharge Planning Prevent Readmission to Inpatient Psychiatric Units. Discharge Planning in Inpatient Mental Health Units 2002; 1-7.

Nsameluh K, Holland D, Gaspar P. Patient Functional Status Changes During Hospitalization: Impact on Early Discharge Planning. Clinical Nurse Specialist 2007; 21(4): 214–219.

Shepperd S, Parkes J, McClaren J, Phillips C. Discharge Planning from Hospital to Home. Cochrane Database of Systematic Reviews 2004; (1): CD000313.

Terakye G, Göğüş AK, Sungur MZ, Şarman C. Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri Kliniğinden Taburcu Olan Psikotik Hastalara Yapılan Ev Ziyareti Ekip Çalışması. XXIV. Ulusal Psikiyatri ve Nörolojik Bilimler Kongresi; 1988; 11–13.

Thompson S. From Hospital To Home: A Teaching And Learning Strategy. Community Health Strategy 1997; 22(4): 11–14.

Yıldırım M. Cerrahi Kliniklerinde Çalışan Hemşirelerin Taburculuk Sürecindeki Rolleri ve Bunu Etkileyen Faktörler. Yüksek lisans tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara, 2007.