___

Akyolcu N (1985). Kadınların meme kanseri ve kendi kendine meme muayenesi hakkındaki sağlık bilgisi düzeylerinin ölçülmesi. Doktora Tezi, İstanbul. Akyolcu N, Kanan N (1987). Kadınlarda kendi kendine meme muayenesinin yaşam süresine olumlu etkisi. Hemşirelik Bülteni 2 (8): 72-74.

Arsan M (1999). Meme hastalıkları. Actual Medicine 7(8): 67-73.

Baxter N (2001). Preventive health care, 2001 update: should women be routinely taught breast self- examination to screen for breast cancer? Canadian Medical Association of Journal 164(13): 1837-1846.

Bengisu N (2000). Meme kanserinde bilmemiz gerekenler. Actual Medicine 8(12): 67-72.

Bilir N (1991). Türkiye’de ve Dünyada Kanser Sorunu. Birinci Kanser Sempozyumu, Panel ve Bildiriler Kitapçığı, Sağlık Bakanlığı Kanser Savaş Daire Başkanlığı, Ankara. s:1-9

Bölükbaş N, Çevik R (1999). Mastektomili Hastalarda Depresyon ve Umutsuzluk Düzeylerinin İncelenmesi. VII. Ulusal Hemşirelik Kongresi Bildirileri, 116-121, 22-24 Haziran, Erzurum.

Burgut R, Tuncer İ, Bozdemir N (1994). Türkiye’de 16 Merkezin Kanser Verilerinin Değerlendirilmesi. Türkiyede Kanser Sıklığı, Türkiye Bilimsel Ve Teknik Araştırma Kurumu, Adana.

Costanza ME, Li FP, Greence HL et al (1990). Cancer Prevention And Detection: Strategies for Practice İn Cancer Manual. American Cancer Society, 8th edition, Boston.

Criss WE, Baysal A (1999). Kanserden Korunmak İçin Beslenme Rehberi. Hatipoğlu Yayınevi, Ankara.

Doğan M (2000). Meme kanserinde farklı tedavi tekniklerinin psikososyal etkileri: mastektomiye karşı meme koruyucu tedavi. Türk Psikoloji Bülteni 16-17: 84-86.

Güler Ü (1990). Meme Kanseri. Ege Üniversitesi H.Y.O. Dergisi 6(3): 75-83.

Her yıl 6 milyon kişi kansere yakalanıyor. Literatür Aktüel 9(101): 14-15, 2002.

Kaymakçı Ş (2001). Meme Hastalıkları Hemşireliği. Ege Üniversitesi Basımevi, Bornova.

Koçak S (2000). Meme kanserinde klinik tanı ve evrelendirme. Klinik Bilimler& Doktor, Cerrahi Tıp Bilimleri Dergisi, 6(4): 468-471.

Meme Kanseri, http://www.memeder.com

Özen Ş (1994). Meme Kanseri. Ege Üniversitesi HYO Dergisi 10(3): 95-112.

Öztürk M, Ergin US, Kişioğlu AN et al (2000). Effect of education on knowledge and attitude of breast self examination among 25+years old women. Eastern Journal of Medicine 5(1):13-17.

Özyılkan Ö (1994). Meme kanserli hasta takibinde seruloplazmin, CA 15-3 ve doku polipeptid spesifik antijeninin rolü. Uzmanlık Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Onkoloji Enstitüsü Klinik Onkoloji Anabilim Dalı, Ankara.

Özyılkan Ö (2000). Meme ve over kanserlerinde heredite. Sağlıkta Randevu 6(32):2-16.

Sevil Ü, Ünsal Ş (2002). Meme kanserinde risk faktörleri ve erken tanı. Hemşirelik Forumu 5(6): 32-39.

Şencan O, Akbulut H (1998). Kanserde tarama ve erken tanı. Aktüel Tıp Dergisi 3(10): 515-518.

Turgut M (1993). Evre IV meme kanserinde CEF ve CNF kemoterapilerinin karşılaştırılması. Uzmanlık Tezi, Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Anabilim Dalı, Ankara.

Sağlık Bakanlığı (2000). Ulusal Aile Planlaması Hizmet Rehberi. Aile Planlaması ve Üreme Sağlığı, Damla Matbaacılık. Cilt 1, Ankara.

Ünal A (1997). Meme Kanserleri. Klinik Cerrahi Onkoloji. 1. Baskı, Türkiye Klinikleri Yayınevi, Ankara.

Wood AJ, Hortobagyi GN (1998). Treatment of breast cancer. The New England Journal of Medicine 339: 974-984.

Yiğit R (1998). Meme kanserinde bilmemiz gerekenler. Aktual Medicine 8 (12): 67-72.