İÇ HASTALIKLARI YOĞUN BAKIM ÜNİTELERİNDE ÇALIŞAN HEMŞİRELERİN HASTA İLETİŞİMİNDE YAŞADIKLARI GÜÇLÜKLERİN SAPTANMASI

Öz Amaç: Araştırma iç hastalıkları yoğun bakım ünitelerinde çalışan hemşirelerin hasta iletişiminde yaşadıkları güçlüklerin saptanması amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Yöntem: Araştırmanın örneklemini, Ankara ili belediye sınırları içerisinde yer alan hastanelerin iç hastalıkları yoğun bakım ünitelerinde çalışan, izinli olmayan ve araştırmaya katılmayı kabul eden 164 hemşire oluşturmuştur. Araştırmada veriler, araştırmacı tarafından hazırlanan veri toplama formu kullanılarak toplanmıştır. Elde edilen veriler yüzdelik sayılar ve ki-kare testi kullanılarak değerlendirilmiştir. Bulgular: Araştırmaya katılan hemşirelerin yalnızca %9.1’i sözel iletişimde güçlük yaşamadığını belirtmiştir. İletişim güçlüğü yaşadığını belirten hemşireler; %84.8’i kendilerinden, %92.1’i hastanın durumundan, %56.7’si yoğun bakım ortamının fiziksel özelliklerinden, %58.6’sı hasta yakınından kaynaklı nedenlerle iletişim güçlüğü yaşadıklarını ifade etmişlerdir. Sonuç: Çalışmaya katılan hemşirelerin hasta ile iletişimde güçlük yaşama oranları yüksektir. Bu nedenle yoğun bakım ünitelerinde iletişimin güç olduğu hastalarla iletişim tekniklerine yönelik hizmet içi eğitim verilmesi önerilebilir.

Anahtar Kelimeler:

Yoğun bakım, hemşirelik, iletişim, hemşire-hasta ilişkisi

PDF

___

Akıncı SB, Şahin A. Yoğun Bakımda Deliryum. Yoğun Bakım Dergisi 2005;5(1):26-35.

Alasad J, Ahmad M. Communication with Critically ill Patients. Journal of Advanced Nursing 2005;50(4):356-62.

Arda H, Ertem M, Baran G, Durgun Y. Dicle Üniversitesi Araştırma Hastanesinde Çalışan Hekim ve Hemşirelerin Hasta İletişimi Konusundaki Görüşleri. İstanbul Üniversitesi Hemşirelik Dergisi 2007;15(59):68-74.

Babadağlı B, Erim SE, Erdoğan S. Hekim ve Hemşirelerin

Değerlendirilmesi. Fırat Sağlık Hizmetleri Dergisi 2006;1(3):52-69.

Baker C, Melby V. An Investigation into The Attitudes and Practices of Intensive Care Nurses Towards Verbal Communication with Unconscious Patients. Journal of Clinical Nursing 1996;5(3):185- 92

Bijttebier P, Vanoost S, Delva D, Ferdinande P, Frans E. Needs of Relatives of Critical Care Patients: Perceptions of Relatives, Pyhsicians And Nurses. Intensive Care Medicine 2001;27(1):160-5.

Bray K, Wren I, Baldwin A, Ledger US, Gibson V, Goodman S, Walsh D. Standards for Nurse Staffing in Critical Care Units Determined by: The British Association of Critical Care Nurses, The Critical Care Networks National Nurse Leads, Royal College of Nursing Critical Care and In-flight Forum. Nursing in Critical Care 2010;15(3):109-11.

Castillo JL, Sosa JJS. Well-Being and Medical Recovery in the Critical Care Unit: The Role of Nurse-Patient İnteraction. Salud Mental 2002;5(2):21- 31.

Chen SM, Mcmurray A. “Burnout” in Intensive Care Nurses. Journal of Nursing Research 2001;9(5):152-64.

Dedeli Ö, Durmaz A. Yoğun Bakım Sedromu. Yoğun Bakım Hemşireliği Dergisi 2005;9(1-2):20-7. Doğan S, Güler H, Kelleci M. Hastaların Öfkeli Davranışları Karşısında Hemşirelerin Yaklaşımları. C.Ü. Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi 2001;5(1):26- 32.

Efil S, Kurucu NM, Eser O. Beyin Cerrahi Yoğun Bakımında Takip Edilen Hastaların Hasta Yakını Ziyaret Sıklığının ve Hemşire ile Olan İletişimin Hastanın İyileşmesine Etkisi. Kocatepe Tıp Dergisi 2011;12(3):151-5.