Öğrenme Güçlüğü Yaşayan Öğrencilere Yönelik Öğretmen Yeterlilikleri Ölçeğinin Geliştirilmesi

Öz Öğrenme güçlüğü olan çocuklar organik ve fonksiyonel sebeplere bağlı özel nitelikte anlama, anlatma, okuma, yazma, çizme, tanıma ve kavramlaştırmada güçlükleri olan çocuklar olarak tanımlanmaktadır.Bu öğrenciler, sınıf arkadaşları ile kıyaslandığında, farklı nedenlere dayalı olarak, kolay öğrenememektedirler. Bu yüzden öğretmenlerimizin bu tip öğrencilerin öğrenmelerine yardımcı olabilecek ve onların arkadaşlarının seviyesinde öğrenmelerini sağlayacak yeterliliklere sahip olmaları beklenmektedir. Bu bağlamda, bu öğrencilere yönelik öğretmenlerin sahip olması gereken yeterlikler önem kazanmaktadır. Bu araştırma, öğretmenlerin sahip olması gereken yeterlilikleri ölçmeye yönelik bir araç geliştirilmesini amaçlamaktadır. Bu araştırmada, iki farklı çalışma grubu yer almaktadır. İlk çalışma grubunda Diyarbakır Büyükşehir Belediyesi sınırları içerisindeki okullarda görevli 228 öğretmen, ikinci çalışma grubunda ise Gaziantep Büyükşehir Belediyesi sınırları içerisindeki okullarda görev yapmakta olan 261 öğretmen yer almaktadır. Ölçeğin yapı geçerliği Açımlayıcı Faktör Analizi (AFA) ve Doğrulayıcı faktör analizi (DFA) ile belirlenmiştir. AFA birinci çalışma grubu, DFA ise ikinci çalışma grubundan elde edilen veriler üzerinden yapılmıştır. Ölçme aracı 228 kişilik bir örnekleme uygulanarak AFA yapılmış, 5 faktörlü bir yapı elde edilmiştir. Maddelerin toplam varyansın % 59,25’ini açıkladığı görülmüştür.İkinci çalışma grubundan elde edilen veriler üzerinden gerçekleştirilen DFA sonucunda uyum iyiliği değerleri; ölçeğin beş faktörlü yapısının kabul edilebilir olduğunu göstermektedir. Araştırma sonucunda elde edilen ve doğrulanan Öğrenme Güçlüğü Yaşayan Öğrencilere Yönelik Öğretmen Yeterlilikleri Ölçeği, eğitim sistemimizde öğrenme güçlüğü yaşayan öğrencilere yönelik öğretmen yeterlilikleri ile ilgili araştırmalarda kullanılabilecek geçerli ve güvenilir bir ölçek olarak bulunmuştur.

Anahtar Kelimeler:

Kelimeler: Öğrenme güçlüğü, Yeterlilik, Güçlüğü, Öğretmen Yeterlilikleri Ölçeği

PDF

___

Akbulut, E. (2012). Müzik öğretmenleri mesleki yeterlikleri ölçeği çalışması. e-Journal of New World Sciences Academy Fine Arts, 7(4), 334 – 346.
Akyol, H. (1997). Öğrenme güçlüğü olan çocuklara okuma yazma öğretimi. Milli Eğitim Dergisi, 136, 16-19.
Coşkun, E., Özer, B. & Tiryaki, E. N. (2010). Türkçe öğretmeni adaylarının değerlendirilmesi. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, (27), 123- 136. alan yeterlik algılarının
Deniz, M. E., Yorgancı, Z. & Özyeşil, Z. (2009). Öğrenme güçlüğü görülen çocukların sürekli kaygı ve depresyon düzeylerinin incelenmesi üzerine bir araştırma. İlköğretim Online, 8(3), 694-708.
Diken, İ. H. (2004). Öğretmen Yeterlik Ölçeği: Türkçe uyarlaması, geçerlik ve güvenirlik çalışması. Eğitim Araştırmaları Dergisi, 16, 102-112.
Doğan, H. (2012). Özel öğrenme güçlüğü riski taşıyan 5-6 yaş çocukları için uygulanan erken müdahale eğitim programının etkisinin incelenmesi. (Yayımlanmamış doktora tezi). Marmara Üniversitesi, İstanbul.
Grant, G., Goward, P., Richardson, M. & Ramcharan, P. (Ed.). (2005). Learning disability. New York: Open University Press.
Gür, H. & Korkmaz, E. (2003). İlköğretim 7. sınıf öğrencilerinin problem Matematikçiler Derneği. atma becerilerinin belirlenmesi.
Kahramanoğlu, R. & Ay, Y. (2013). Sınıf öğretmeni adaylarının özel alan yeterlik algılarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (TEKE) Dergisi, 2(2), 285-301.
Kahyaoğlu, M. & Yangın, S. (2007). İlköğretim öğretmen adaylarının mesleki özyeterliklerine ilişkin görüşleri. Kastamonu Eğitim Dergisi, 15(1), 73-84.
Kaya, A., Macit, Z. B. & Siyez, D. M. (2012). Bir ilköğretim okulu psikolojik danışma ve rehberlik servisine yapılan başvuruların incelenmesi. İlköğretim Online, 11(4). 1087- 1100.
Kiraz, E. (2003). Uygulama öğretmeni yeterlilik ölçeği: Ölçü aracı geliştirme örneği. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 1(4).
Koç, B. (2012). Sınıf öğretmenlerinin sınıflardaki öğrenme güçlüğü çeken öğrencilerine yönelik uygulamaların incelenmesi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi), Necmettin Erbakan üniversitesi, Konya.
MEB. (2002). Öğretmen yeterlilikleri. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
MEB. (2007). Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Öğrenme Güçlüğü Modülü. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı.
MEB. (2012). Özel eğitim hizmetleri tanıtım el kitabı. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
Nunnally, J. C. & Bernstein, I. H. (1974). Psychometric Theory. New York: Mc Graw-Hall Inc.
Özabacı, N. (2011). İlişki Niteliği Ölçeği’nin Türkçe uyarlaması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Eğitim ve Bilim, 36(162). 159-166. adresinden 19 Nisan 2016 tarihinde edinilmiştir. internet
Özat, N. E. (2010). Öğrenme güçlüğü yaşayan çocuklarda frostig görsel algı eğitim programının etkisi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Bolu.
Pop, C. F. & Ciascai, L. (2013). What do Romanian teachers know Napocensia, 6(3), 11-18. difficulties. Acta Didactica
Public Law 108 - 446. (2004). The Individuals with Disabilities Education Act. http://www.gpo.gov/fdsys/pkg/PLAW- 108publ446/html/PLAW-108publ446.htm adresinden 12 Temmuz 2015 tarihinde erişilmiştir.
Randall, S. V. (Ed.). (2006). Learning disabilities: New Research. New York: Nova Science Publishers, Inc.
Saenz, L. M., Fuchs, L.S. & Fuchs, D. (2005). Peer-assisted learning strategies for English language learners with learning disability. Exceptional Children, 71(3), 231-247.
Schermelleh-Engel, K., Moosbrugger, H. & Müler, H. (2003). Evaluating the fit of structural equation models: Tests of significance and descriptive Goodness-Of-Fit. Measures of Psychological Research Online, 8(2), 23-74.
Seçer, İ. (2013). SPSS ve LISREL ile pratik veri analizi: Analiz ve raporlaştırma. Ankara: Anı Yayıncılık.
Seferoğlu, S. S. (2004). Öğretmen yeterlilikleri ve mesleki gelişim. Eğitim Dergisi, 58, 40-41.
Senemoğlu, N. (2001). Öğrenci görüşlerine göre öğretmen yeterlilikleri. Eğitimde Yansımalar: VI. 2000 Yılında Türk Milli Eğitim Örgütü ve Yönetimi, 11-13.
Serin, M. K. & Korkmaz, İ. (2014). Sınıf öğretmenlerinin hizmet içi eğitim ihtiyaçlarının analizi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(1), 155-169.
Sünbül, A. M. & Arslan, C. (2006). Öğretmen yeterlik ölçeğinin geliştirilmesi üzerine bir araştırma. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(2).
Tatar, E.; Okur, M. & Tuna, A. (2008). Ortaöğretim matematiğinde öğrenme güçlüklerinin saptanmasına yönelik bir çalışma. Kastamonu Eğitim Dergisi, 16(2), 507- 516.
Tavşancıl, E. (2002). Tutumların ölçülmesi ve SPSS ile veri analizi. Ankara: Nobel Yayınları.
Terzi, A. R. (2002). Sınıf yönetimi açısından etkili öğretmen davranışları. http://dhgm.meb.gov.tr/yayimlar/dergiler/Milli_Egitim_D ergisi/155-156/terzi.htm adresinden 13 Temmuz 2015 tarihinde erişilmiştir. Eğitim Dergisi (155-156).
Tezbaşaran, A. (2008). Likert tipi ölçek geliştirme kılavuzu. Mersin: Türk Psikologlar Derneği Yayınları.
Topbaş, S. (1998). Öğrenme güçlüğü gözlenenler. İçinden S. Eripek (Ed.), Özel Eğitim. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
Westwood, P. (2004). Learning and Learning Difficulties. Victoria: Australian Council for Educational Research Ltd. Yalın Uçar, M. (2015). Uygulama öğretmenlerinin
perspektifinden “Uygulama Öğretmeni” Yeterlikleri.
Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 14(52), 054-068.
Yorgancı, Z. (2006). Öğrenme Güçlüğü Görülen çocukların anksiyete ve depresyon düzeylerinin bazı değişkenler açısından (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi), Selçuk Üniversitesi, Konya. olarak incelenmesi.