Beden Eğitimi Öğretim Programına İlişkin Öğrenci, Veli ve Beden Eğitimi Öğretmenlerinin Görüşleri

Öz Bu çalışmanın amacı, 2006-2007 öğretim yılında ilköğretim okullarında uygulanmaya başlanan yapılandırmacı öğrenmen anlayışına dayalı 1-8. sınıflar beden eğitimi programı ile ilgili öğrenci, veli ve beden eğitimi öğretmen görüşlerini belirlemektir. Araştırma nitel verilere dayalı bir çalışmadır. Çalışmada 20 öğrenci, 20 veli ve 20 beden eğitimi öğretmeninin görüşlerinden yararlanılmıştır. Veri toplama aracı olarak yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılıştır.Araştırmada elde edilen nitel verilerin analizinde betimsel ve içerik analizi yöntemleri kullanılmıştır. Ayrıca elde edilen nitel veriler nicel verilere döndürülerek yüzde ve frekans değerlerinden yararlanılmıştır. Araştırmanın sonundayapılandırmacı öğrenme anlayışına göre düzenlenen beden eğitimi programının uygulamada bazı eksikliklere sahip olduğu belirlenmiştir. Öğrenci ve velilerin çoğunun bu dersi voleybol, basketbol, futbol vb. gibi belli bazı spor branşlarının öğretildiği, çoğu zaman ikinci saati boş geçen ve yüksek notla geçilen bir ders olarak algıladıkları sonucuna ulaşılmıştır. Diğer taraftan öğretmenlerin çoğu, programın kazanım, içerik, eğitim durumları ve değerlendirme boyutlarını mevcut araç, gereç ve donanım yetersizliği yüzünden etkili bir şekilde uygulayamadıklarını belirtmişlerdir. Çıkan bu sonuçlar göz önünde bulundurulduğunda beden eğitimi öğretim programlarının tasarlanma aşamasından değerlendirme aşamasına kadar operasyonel bir yaklaşım içinde yeniden yapılandırılması ve süreç değerlendirmesinin ihmal edilmemesi önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Beden eğitimi öğretim programı, Beden Eğitimi, İlköğretim.

PDF

___

Alesandrini, K. & Larson, L. (2002). Teachers bridge to constructivism. The Clearing House Education, 75(3), 118-1
Akdoğan, S. (2009). Beden eğitimi öğretmenlerinin ilköğretim beden eğitimi dersi yeni öğretim programı hakkında görüşleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Akpınar, B. ve Gezer, B. (2010). Öğrenen merkezli yeni eğitim yaklaşımlarının öğrenme-öğretme sürecine yansımaları. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 14, 1-12.
Bıkmaz, F. (2006). Yeni ilköğretim programları ve öğretmenler. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi, Dergisi, 39(1), 99-116.
Bilen, M. (1996). Plandan uygulamaya öğretim. Anı Yayıncılık, Ankara.
Bilir, P. ve Gülüm, V. (2011). Beden eğitimi öğretim programının uygulanabilme koşulları ile ilgili beden eğitimi öğretmenlerinin görüşleri. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 9(2), 57-64.
Brooks, J.G. & Brooks, M.G. (1993). In search for understanding the case for constructivist classroom. Alexandria Virginia: ASCD, USA.
Çınar, O., Teyfur, E. ve Teyfur, M. (2006). İlköğretim okulu öğretmen ve yöneticilerinin yapılandırmacı eğitim yaklaşımı ve programı hakkındaki görüşleri. Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(11), 47-64.
Dalkıran, O., Gündüz, N. ve Çiçek, R. (2011). Üniversite öğretim elemanlarının ilköğretim beden eğitimi dersi öğretim programı ile ilgili görüşleri. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, IX, 3.
Demirel, Ö. (1999). Kuramdan Uygulamaya Eğitimde Program Geliştirme, Pegem Yayıncılık, Ankara.
Erden, M. (1995). Eğitimde Program Değerlendirme, Pegem Yayıncılık, Ankara.
Garbett, D. (2011). Constructivism deconstructed in science teacher education. Australian Journal of Teacher Education, 36(6), 36-44.
Gözütok, D., Akgün, Ö. E. ve Karacaoglu, Ö.C. (2005). Yeni ilkögretim programlarının uygulanmasına ögretmenlerin hazırlanması. VIII. Yeni lkögretim Programlarını Degerlendirme Sempozyumun’da sunulmuş sözlü bildiri. Kayseri.
Harwell, S. H. (2000). Impediments to changes: an application for forcefield analysis to leader master teacher training in an elementary level science systemic reform ınitiative. Journal of Elementary Science Education, 12(2), 7-19.
Kotzee, B. (2010). Seven posers in the constructivist classroom. London Review of Education, 8(2), 177-187.
Mamak, H. (2010). Sekiz yıllık kesintisiz ilköğretim okullarında beden eğitimi ve spor derslerinin uygulanırlığı ve amaçlarına ulaşma düzeyi (Konya ili uygulaması).Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
MEB. (1999). 2000 yılında milli eğitim. Ankara: A.Ç.E.M ve 4. Akşam Sanat Okulu Matbaası.
Okutan, M. ve Hancı, K. (2010), İlköğretim müfettişlerinin yapılandırmacı eğitim yaklaşımı ve yenilenen ilköğretim programına ilişkin görüşleri, 16 Ekim 20 www.Mufettisler.Net/MeslekiCalismalar/.../335.Kurhancia rs.Html internet adresinden alınmıştır.
Özden, Y. (2003). Öğrenme ve öğretme, Pegem Yayıncılık, Ankara.
Patton, M. Q. (1990). Qualitative evaluation and research methods. (2 nd Ed.). Newbury Park, California: Sage Publications.
Powell, K.C. & Kalina, C J. (2009). Cognitive and social constructivism: Developing tools for an effective classroom. Education, 130(2), 241-250.
Saban, A. (2002). Öğrenme öğretme süreci, Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
Sönmez, V. (2004). Program geliştirmede öğretmen el kitabı, Anı Yayıncılık, Ankara.
Şentürk, Ş. (2007). Yeni ilköğretim programlarının öğretmen ve müfettiş görüşlerine göre Değerlendirilmesi (Amasya ili örneği). Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Niğde Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Niğde.
Şirin, E., Yıldız, F., Mülazımoğlu, Ö. ve Erdoğdu, M. (2008). 2006-2007 öğretim yılında uygulamaya başlanan yeni eğitimi programına yönelik öğretmen görüşleri. Niğde Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 2, 2. Talbert, J.E. & Mc Laughlin, M.V. (1993). Understanding teaching in context. San Francisco: Jossey-Bass.
Temel, C. ve Avşar, P. (2009). İlköğretim beden eğitimi dersi 1sınıflar öğretmen klavuz kitabı, Saray Matbaacılık. MEB Devlet Kitapları, Ankara.
Varış, F. (1994). Eğitimde program geliştirme, Alkım Yayıncılık, Ankara.
Yelken, T.Y., Üredi, L., Tanrıseven, I. ve Kılıç, F. (2010). İlköğretim müfettişlerinin yapılandırmacı program ile öğretmenlerin yapılandırmacı öğrenme ortamı oluşturma düzeylerine ilişkin görüşleri. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19(2): 31-46.
Yurdakul, B. (2008). Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımının sosyal bilişsel bağlamda bilgiyi oluşturmaya katkısı. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11(20): 39-67.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2000). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri, Seçkin Yayıncılık, Ankara.
Windschitl, M. (2002). Framing constructivism in practice as the negotiation of dilemmas: an analysis of the conceptual, pedagogical, cultural and political challenges facing teachers, Review of Educational Research, 72(2), 131-175.