GENEL OLARAK HİZMET İÇİ EĞİTİM: ÜLKER ŞİRKETLER TOPLULUĞU HİZMET İÇİ EĞİTİM SÜRECİ VE UYGULAMALARI

Nasıl ki sanayi devrimi, günümüzün çalışma hayatının şekillenmesindeki unsurları ortaya çıkardıysa, özellikle 1980’li yıllardan itibaren küreselleşme olgusunun da çarpan görevi görmesiyle birlikte meydana gelen teknoloji ve bilgi devrimi, çalışma hayatının tüm katmanlarını etkisi altına almıştır. Tüm bu gelişmeler, acımasız rekabet ortamının getirmiş olduğu olumsuz şartları da yanına alarak, işletmeleri varlıklarını sürdürme noktasında zorunlu bir uyum sürecine sevk etmiştir. Bu uyumu sağlamanın yolu ise, çalışanlarına gerekli olan eğitimi vermekten ve dolayısıyla onların nitelik ve yeteneklerini geliştirmelerini sağlamaktan geçmektedir. Hizmet öncesi alınan eğitimin, çalışma hayatında yeterli olmadığının görülmesi üzerine, son yıllarda uygulama safhasında da yoğun olarak görülen hizmet içi eğitim, söz konusu eşgüdümün sağlanmasında en önemli ve etken unsurlardan biri olarak ön plana çıkmıştır. Çalışanların sahip olduğu teorik bilgilerin üzerine hizmet içi eğitim uygulamaları vasıtasıyla inşa edilen pratik bilgiler, mikro anlamda çalışanların yeteneklerinin ve niteliklerinin gelişmesini ve yeni çalışma şart ve gelişmelerine uyum sağlamalarını; makro anlamda ise işletmelerin verimliliklerinin artmasını sağlamaktadır. Dolayısıyla, hizmet içi eğitim uygulamaları, günümüzün gelişen ve değişen dünyasına işletmelerin uyum sağlama sürecinde başvurdukları en önemli mekanizmaların başında gelmektedir.

___

  • Aytaç, Tufan (2009), “Hizmet İçi Eğitim Kavramı ve Uygulamada Karşılaşılan Sorunlar”, (Çevrimiçi): http://yayim.meb.gov.tr/yayimlar/147/ aytac.htm, 08.04. 2009.
  • Bek, Hafizullah (2007), “İnsan Kaynakları Yönetiminde Eğitim ve Geliştirme Etkinliği: Örnek Bir Uygulama”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı: 17, ss. 107–120.
  • Bilgin, Kamil Ufuk vd. (2007), Yerel Yönetimlerde Hizmet İçi Eğitim, Ankara, Türkiye Ekonomi Politikaları Araştırma Vakfı Yayını.
  • Bingöl, Dursun (2003), İnsan Kaynakları Yönetimi, 5. bs., İstanbul, Beta Yayınları.
  • Cadwell, Charles M. (1998), New Employee Orientation: Bringing People on Board Successfully, Boston, Course Technology.
  • Can, Halil, Ahmet Akgün, Şahin Kavuncubaşı (2001), Kamu ve Özel Kesimde İnsan Kaynakları Yönetimi, 4. bs., Ankara, Siyasal Kitabevi.
  • Canman, Doğan (2000); İnsan Kaynakları Yönetimi, İstanbul, Yargı Yayınevi.
  • Ergül, Hüseyin Fazlı (2006), “İşletmelerde Eğitim Etkinliğinin Değerlendirilmesi”, Sosyal Bilimler Araştırma Dergisi, Sayı: 7, Mart 2006, ss. 51–72.
  • Klein, Howard J., Natasha A. Weaver (2000), “The Effectiveness of an Organizational–Level Orientation Training Program in the Socialization of New Hires”, Personnel Psychology, Volume: 53, pp. 47–66.
  • Murat, Sedat (2009), Dünden Bugüne İstanbul’da Yaygın Eğitim, İstanbul, İstanbul Ticaret Odası Yayın No. 2009–8.
  • Noe, Raymond A. (1999), Employee Training & Development (İnsan Kaynaklarının Eğitim ve Gelişimi), Çev. Canan Çetin, 1. bs., İstanbul, Beta Yayınları.
  • Ortega, Jaime (2001), “Job Rotation as a Learning Mechanism”, Management Science, Volume: 47, No: 10, October 2001, pp. 1361–1370.
  • Özgen, Hüseyin, Azim Öztürk, Azmi Yalçın (2000), İnsan Kaynakları Yönetimi, Adana, Nobel Kitabevi.
  • Öztürk, Mustafa, Süleyman Sancak (2007), “Hizmet İçi Eğitim Uygulamalarının Çalışma Hayatına Etkileri”, Journal of Yaşar University, No: 7, Vol: 2, /7.sayi/hizmet.pdf
  • Rothwell, William J., H. C. Kazanas (2004), Improving on–the–Job Training: How to Establish and Operate a Comprehensive OJT Program, 2. ed., San Francisco, Pfeiffer Pub.
  • Sabuncuoğlu, Zeyyat (2000), İnsan Kaynakları Yönetimi, 1. bs., Bursa, Ezgi Kitabevi.
  • Selimoğlu, Emel, Hatice Biçen Yılmaz (2009), “Hizmet İçi Eğitimin Kurum ve Çalışanlar Üzerine Etkileri”, PARADOKS Ekonomi, Sosyoloji ve Politika Dergisi, (e–dergi), Yıl: 5, Sayı: 1, Ocak 2009, (Çevrimiçi): http://www.paradoks.org/makale/yil5_sayi1/esoglu–hbyilmaz51.pdf.
  • Tanman, Bilge (2006), “Yaygın Eğitimin Bir Kolu Olarak Hizmet İçi Eğitim ve Bankacılık Sektöründe Bir Örnek Olay Çalışması”, (Yayımlanmamış
  • Yüksek Lisans Tezi), İstanbul, İÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Taymaz, A. Haydar (1997), Hizmet İçi Eğitim: Kavramlar, İlkeler, Yöntemler, 3. bs., Ankara, TAKAV Vakfı.
  • Tepe, Arif (2007), “İstanbul Büyükşehir Belediyesinin Yaygın Eğitim Uygulaması: İSMEK”, (Yayınlanmamış Doktora Tezi), İstanbul, İÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Yüksel, Öznur (2000), İnsan Kaynakları Yönetimi, Ankara, Gazi Kitabevi.
  • (Çevrimiçi): http://www.ulker.com.tr/baskanin_mesaji.aspx, 18.03.2009.
  • (Çevrimiçi):http://www.astd.org/NR/rdonlyres/7EA9365D–709D–4C25– BDC8– 42F55C2EC360/16912/2007_ASTD_State_Of_The_Industry_Report_Exec utive_S.pdf, 13.04.2009.
  • Ülker Şirketler Topluluğu İnsan Kaynakları Genel Müdürlüğü (İKGM) Eğitim Müdürlüğü 2008 yılı Faaliyet Raporu
  • 18/ IK–EGT–01 İnsan Kaynakları Eğitim Yönetimi Prosedürü