Avrupa Dış İlişkiler ve Güvenlik Politikası ve Üç Büyükler: Almanya, Fransa ve İngiltere

Öz Bu makalede, AB’nin üç büyük üyesi Almanya, Fransa, ve İngiltere’nin dış politika kimlikleri, politikalarındaki önemli satırbaşları, ve bu politikaların AB dış ilişkiler ve güvenlik politikalarına olası yansımaları teorik bir düzlemde incelenmiştir. Yapılan analiz sonucu Birlik üyelerinden Almanya’nın çok taraflı diplomasiye önem veren, normatif kaygıları yüksek ve Avrupa dış ilişkiler ve güvenlik politikalarında çok daha derin bir entegrasyonu destekleyen pozisyonun realist teoriler açısından bir çelişki yarattığı, buna karşılık İngiltere ve Fransa’nın dış politika diskurlarındaki farklılıklarına rağmen benzer bir biçimde, özellikle 2000’li yıllarda iddialı bir dış politika izlemek yönünde bir irade gösterdikleri, AB’yi de realist teorilerin öngördüğü üzere bu politikaların etkinliğini arttıracak bir kaldıraç olarak kullandıkları sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

PDF

___

Adler, E. & Barnett, M. (1998). Security communities (Vol. 62). Cambridge: Cambridge University Press.
Aspinwall, M. D. & Schneider, G. (2000). Same menu, seperate tables: The institutionalist turn in political science and the study of European integration. European Journal of Political Research, 38 (1), 1-36.
Baldwin, D. A. (1993). Neorealism and neoliberalism: the contemporary debate. New York: Columbia University Press.
Checkel, J. T. (2006). Constructivist approaches to European integration (Vol. 6, pp. 1-41). Arena Working Papers. Available online at: http:// www.arena.uio.no
Checkel, J. T. (Ed.). (2007). International institutions and socialization in Europe. Cambridge: Cambridge University Press.
Bideleux, R. European Integration and Disintegration: East and West. London. New York: Routledge, 1996. 37-38.
Deutsch, K. W. (1968). The analysis of international relations (Vol. 12). Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.
Erb, S. (2003). German foreign policy: Navigating a new era. Boulder, Colorado: Lynne Rienner Publishers.
Gordon, P. H. (2012). Europe's uncommon foreign policy. Boston: MIT Press.
Gowland, D. & Turner, A. (2014). Reluctant Europeans: Britain and European integration 1945-1998. London & New York: Routledge.
Grieco, J. M. (1988). Anarchy and the limits of cooperation: a realist critique of the newest liberal institutionalism. International organization, 42 (03), 485-507.
Grieco, J. Powell, R. & Snidal, D. (1993). The Relative-Gains Problem for International Cooperation. American Political Science Review, 87 (03), 729-743.
Hopkinson, G. W. (2005). The Atlantic Crises: Britain, Europe, and parting from the United States. Newport: Naval War College.
Jupille, J., Caporaso, J. A. & Checkel, J. T. (2003). Integrating institutions rationalism, constructivism, and the study of the European Union. Comparative Political Studies, 36 (1-2), 7-40.
Longhurst, K. & Miskimmon, A. (2007). Same challenges, diverging responses: Germany, the UK and European security. German Politics, 16 (1), 79-94.
Mearsheimer, J. J. (1994). The false promise of international institutions. International Security, 19 (3), 5-49.
Risse, T. (2005). Neofunctionalism, European identity, and the puzzles of European integration. Journal of European Public Policy, 12 (2), 291-309.
Rittberger, V. (2001). German foreign policy since unification: theories and case studies. Manchester: Manchester University Press.
Sharp, P. (1991). Thatcher's Wholly British Foreign Policy. Orbis: A Journal of World, 9,395-411.
Schimmelfennig, F., Engert, S. & Knobel, H. (2006). International socialization in Europe: European organizations, political conditionality and democratic change (Vol. 320). Basingstoke: Palgrave Macmillan.
Waltz, K. N. (2010). Theory of international politics. Long Grove, IL: Waveland Press.