Öz M.İzzet 1927’de Türkiye’deki üniversiteleri ve üniversite politikasını batılı örnekleriyle tartışmıştır. Konuyu sadece üniversiteyi yaygınlaştırmak değil bilim ve sanatların yaygınlaştırılması açısından da ele alması söz konusudur. Oysa günümüzde altyapı yetersizliği ve özellikle öğretim elemanı eksikliği sebebiyle yeni üniversitelerin kurulmasına karşı çıkılmaktadır. Günümüz için yüksek öğretimde bölgeye ait birikimlerle bilgi üretebilecek ve meslek formasyonu kazandırabilecek alanlar çoğunluktadır. Yerel olana yabancı, onu fark etmeyen ve onun ihtiyaçlarına bigane bir öğretimin başarılı olduğu düşünülemez. Üniversitelerin başarı kriteleri ne yazık ki böyle bir özellik barındırmamaktadır. Üniversitelerin bölgelerine katkıları özel bir teşvik ve başarı kriteri sayılabilir. Günümüzde üniversitenin öğretim elemanları açısından mahallileşmesi de dikkate değer bir araştırma konusudur. Topluma yabancılaşma ne kadar mahzurlu ise üniversiteye yabancılaşma da o kadar mahzurludur.