Günümüzde, bütçeleri azaltmak ve kamu bürokrasisinin etkinlik ve verimliliğini artırmak için ülkeler, kamu sektöründe performans esaslı bütçeleme (PEB) uygulamaları üzerine her zamankinden daha fazla dikkat, zaman ve para harcamaktadır; çünkü PEB, günümüzün en etkin ve en gelişmiş bütçeleme sistemi olarak görülmektedir. Bununla birlikte, ilk uygulamalardan yaklaşık 30 yıl sonra, PEBin bürokratların davranışlarını istenmedik şekilde değiştirerek yeni bürokratik etkinsizliklere yol açabileceği anlaşılmıştır. Bu çalışma PEBin bu işlevsel olmayan sonuçlarına ve çözüm önerileri üzerine odaklanmaktadır. Bu çalışma tarama modelinde yapılmış betimsel bir araştırmadır. Son dönemlerdeki teorik ve ampirik performans literatürüne dayanarak, çalışma kapsamlı ve sistematik bir şekilde dört konuyu dikkate almaktadır: bütçeleme sürecinde bürokrat paradoksu, PEBin işlevsel olmayan sonuçları, bu sonuçlara spesifik ampirik örnekler, çözüm önerileri. Bulgular, PEBin tünel görüşü, ölçü sabitleme, optimal altı durum, miyopluk, takoz etkisi, yanlış sunum, en iyilerini seçmek, çaba ikamesi, fırsatçı çıktı çarpıtmaları, oyun oynamak gibi bürokratların neden olduğu bazı kasıtlı ve kasıtsız işlevsel olmayan sonuçları olduğunu göstermektedir. Bu nedenle performans doktrini bürokratlara karşı belirsiz bir tutuma sahiptir. Bir yandan bürokratları daha iyi performansın anahtarı olarak görürken, diğer taraftan onlara bir miktar güvensizlik beslemektedir. Bu açık bir paradokstur. Bu işlevsel olmayan sorunlara çözüm bulmak ve dolayısıyla bu paradoksu ortadan kaldırmak için: kamu sektörünün özel karakteri performans uygulamalarında dikkate alınmalı, performans uygulamalarına tam siyasi destek verilmeli, farklı ve yeni izleme mekanizmaları kullanılmalı, ve daha önemlisi, bu konularda daha fazla bilgiye ihtiyaç olması nedeniyle akademisyenler hızla teoriler geliştirmeye ve bunları uygulama devam etmelidir.

Nowadays, to cut budgets and to improve the efficiency and effectiveness of government bureaucracy, states spend more attention, time and money on application of performance based budgeting (PEB) in the public sector than ever before. Because PEB is considered todays most effective and advanced budgeting system. At the same time, approximately 30 years after the first applications were initiated, it has become clear that PEB may lead to new bureaucratic inefficiencies by changing the behaviors of them in an undesired manner. This study focus on this dysfunctional consequences of PEB and solutions to them. This study is a descriptive research conducted in the screening model. Based on recent theoretical and empirical performance literature, the study considers four issues in a comprehensive and systematic manner: bureaucrats paradox in the budgeting process, dysfunctional consequences of PEB, the specific empirical examples of these consequences, the solutions to them. Findigs shows that there can be some intended and unintended dysfuntional consequences of PEB caused by bureaucrats such as tunnel vision, measure fixation, sudoptimisation, myopia, ratch effect, misrepresentation, cherry picking, effort substitution, opportunistic output distortions, gaming. Because of this, performance doctrine has an ambiguous attitude toward bureaucrats. On the one hand, they are seen as the key to beter performance, on the other hand performance doctrine often Express a certain amount of distrust in bureaucrats.This is a clear paradox. To find solutions to the dysfunctional condequences and thus to eliminate the paradox: the special characteristic of the public sector must taken into account in PEB applications, PEB applications should be given full political support, diffirent and new monitornig mechanisms shoul be used and most importantly, due to the need for more information on this issues, academics should continue to develop theories and practise them.