Analysis of Psychological Resilience in Employees in terms of Positive and Negative Affect

Bu araştırmanın amacı; çalışanların psikolojik dayanıklılığı ile pozitif ve negatif duygulanım arasında anlamlı bir ilişki olup olmadığını belirlemek, pozitif ve negatif duygulanımın psikolojik dayanıklılığa etkisini incelemek, psikolojik dayanıklılığın istatistiksel olarak hangi boyutlarının ne düzeyde etkilendiğini saptamak ve demografik faktörlere göre psikolojik dayanıklılığın farklılık gösterip göstermediğini incelemektir. Bu amaç doğrultusunda yüz yüze anket yöntemiyle 170 özel sektör çalışandan veri elde edilmiştir. Araştırmada kullanılan psikolojik dayanıklılık ile pozitif ve negatif duygu ölçekleri için geçerlik ve güvenirlik analizi gerçekleştirilmiştir. Yapısal geçerliği sağlanan ölçekler kullanılarak elde edilen veriler korelasyon, basit doğrusal regresyon, MANOVA, Independent Sample T testi ve One-Way ANOVA testi ile analiz edilmiştir. Gerçekleştirilen analizler sonucunda; psikolojik dayanıklılığın kendini adama, meydan okuma ve kontrol boyutları ile pozitif duygulanım arasında pozitif yönde anlamlı ilişki saptanmıştır. Psikolojik dayanıklılığın kendini adama, meydan okuma ve kontrol boyutları ile negatif duygulanım arasında ise negatif yönde anlamlı bir ilişki saptanmıştır. Pozitif duygulanımın en çok meydan okuma boyutu üzerinde etkisinin olduğu belirlenmiştir. Negatif duygulanımın üzerinde etki düzeyi ise sırasıyla meydan okuma boyutu, kendini adama boyutu ve kontrol boyutu olarak belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Örgüt İklimi, Psikolojik Dayanıklılık, Pozitif ve Negatif Duygulanım

Analysis of Psychological Resilience in Employees in terms of Positive and Negative Affect

The purpose of this research is to investigate whether there is a significant relationship between psychological resilience of the employees and positive and negative affectivity, to investigate the effect of positive and negative affectivity on psychological resilience, to determine the extent which dimensions of psychological resilience are statistically affected and to examine whether the psychological resilience varies based on the demographic factors. In line with this purpose, data from 170 private sector employees have been obtained by the face-to-face survey method. A validity and reliability analysis have been performed for the psychological resilience and positive and negative emotion scales used in the research. The data obtained using structurally validated scales have been analyzed by correlation, simple linear regression, MANOVA, Independent Sample T test and One-Way ANOVA test. As a result of the analyzes; it has been determined that there is a positive and significant relationship between the self-commitment, challenging and control dimensions of psychological resilience and positive affectivity. A negative and significant has been determined between the self-commitment, challenging and control dimensions of psychological resilience and negative affectivity. It has been determined that the positive affect is the most effective on the dimension of challenging. The effect level on the negative affectivity has been determined as the dimensions of challenging, self-commitment and control.

Keywords:

Organizational Climate, Psychological Resilience, Positive and Negative Affectivity,

PDF

___

Accra, J. S. ve Amah, E. (2014). “Mentoring and Organizational Resilience. A Study of Manufacturing Companies in Rivers State”, IOSR Journal of Business and Management, 16(10):1-9.
Andrieș, A. M. (2011). “Positive And Negative Emotions Within The Organizational Context”, Issues in Mental Health Nursing, 11(9):26-39.
Arslan, G. (2015). “Ergenlerde Psikolojik Sağlamlık: Bireysel Koruyucu Faktörlerin Rolü”, Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 5(44):73-82.
Aşık, N. A. (2017). “Pozitif Ve Negatif Duygulanım ve İş Doyumunun Örgütsel Özdeşleşmeye Etkisi: Otel Çalışanları Üzerine Bir Araştırma”, Business & Management Studies: An International Journal, 5(2):345-362.
Barbarin, O. (1993). “Coping and resilience: Exploring the inner lives of African American children”, Journal of Black Psychology, 19(4):478-492.
Bitmiş, M. G., Sökmen, A. ve Turgut, H. (2013). “Psikolojik Dayanıklılığın Tükenmişlik Üzerine Etkisi: Örgütsel Özdeşleşmenin Aracılık Rolü”, Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 15(2):27-40.
Boyes, M. E., Carmody, T. M., Clarke, P. J. F. ve Hasking, P. A. (2017). “Emotional reactivity and perseveration: Independent dimensions of trait positive and negative affectivity and differential associations with psychological distress”, Personality and Individual Differences, 105:70-77.
Bulahwatta, A. D. N., Witruk, E. ve Reschke, K. (2017). “Effect of emotional intelligence and resilience on trauma coping among university students”, Health Psychology Report, 5(1):12-19.
Cal, S. F., Glustak, M. E. and Barreto, S. M. (2015). “Psychological Resilience and Immunity”, In Wahid Ali Khan (Eds.), Innovative Immunology. Austin Publishing.
Corno, G., Molinari, G. ve Banos, R. M. (2016). “Assessing positive and negative experiences: validation of a new measure of well-being in an Italian population”, Riv Psichiatr, 51(3):110-115.
Crawford, J. R. ve Henry, J. D. (2004). “The Positive and Negative Affect Schedule (PANAS): Construct validity, measurement properties and normative data in a large non-clinical sample”, British Journal of Clinical Psychology, 43:245-265.
Çetin, F., Yeloğlu, H. O. ve Basım, H. N. (2015). “Psikolojik Dayanıklılığın Açıklanmasında Beş Faktör Kişilik Özelliklerinin Rolü: Bir Kanonik İlişki Analizi”, Türk Psikoloji Dergisi, 30(75):81-92.
Demircioğlu, H. (2017). “Psychological Resilience at Social-Emotional Development”, In Irina Koleva & Gökhan Duman (Eds.), Educational Research And Practice. Sofia: St. Kliment Ohridski University Press.
Deniz, M. E., Arslan, C., Özyeşil, Z. ve İzmirli, M. (2012). “Öz-Anlayış, Yaşam Doyumu, Negatif ve Pozitif Duygu: Türk ve Diğer Ülke Üniversite Öğrencileri Arasında Bir Karşılaştırma”, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(23):418-446.
Derbis, R. ve Jasinski, A. M. (2018). “Work satisfaction, psychological resiliency and sense of coherence as correlates of work engagement”, Cogent Psychology, 5:145-161.
Diener, E., Oishi, S. ve Lucas, R. E. (2003). “Personalıty, Culture, and Subjectıve Well-Beıng: Emotional and Cognitive Evaluations of Life”, Annu. Rev. Psychol, 54:403-425.
Doğan, T. (2015). “Kısa Psikolojik Sağlamlık Ölçeği’nin Türkçe uyarlaması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması”, The Journal of Happiness & Well-Being, 3(1):93-102.
Doğan, Y. ve Özdevecioğlu, M. (2009). “Pozitif ve Negatif Duygusallığın Çalışanların Performansları Üzerindeki Etkisi*”, SÜ İİBF Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 165-190.
Ekkekakis, P. (2012). “Affect, mood and emotion”, In G. Tenenbaum, R. Eklund, & A. Kamata, Measurement in sport and exercise psychology. Champaign: Human Kinectics.
Eryılmaz, A. (2013). “Pozitif psikolojinin psikolojik danışmanlık ve rehberlik alanında gelişimsel ve önleyici hizmetler bağlamında kullanılması”, The Journal of Happiness & Well-Being, 1(1):1-22.
Estévez-López, F., Pulido-Martos, M., Armitage, C. J., Wearden, A., Álvarez-Gallardo, I. C., Arrayás-Grajera, M. J., ... ve Delgado-Fernández, M. (2016). “Factor structure of the Positive and Negative Affect Schedule (PANAS) in adult women with fibromyalgia from Southern Spain: the al-Ándalus Project”, PeerJ, 4, e1822.
Fayombo, G. (2010). “The Relationship between Personality Traits and Psychological Resilience among the Caribbean Adolescents”, International Journal of Psychological Studies, 2(2):105-116.
Fletcher, D. ve Sarkar, M. (2012). “A grounded theory of psychological resilience in Olympic champions”, Psychology of Sport and Exercise, 13:669-678.
Fredrikson, B. L., Tugade, M. M., Waugh, C. E. ve Larkin, G. R. (2003). What good are positive emotions in crisis? A prospective study of resilience and emotions following the terrorist attacks on the United States on September 11th, 2001, Journal of Personality and Social Psychology, 84:365-376.
Gençöz, T. (2000). “Pozitif ve Negatif Duygu Ölçeği: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması”, Türk Psikoloji Dergisi, 15(46): 19-26.
George, D. ve Mallery, P. (2003). “SPSS for Windows Sep by Step: A Simple Guide and Reference”, 4th ed., Boston, MA: Allyn & Bacon.
Geue, P. E. (2017). “Positive Practices in the Workplace: Impact on Team Climate, Work Engagement and Task Performance”, Emerging Leadership Journeys, 10(1):70-79.
Gizir, C. A. (2007). “Psikolojik Sağlamlık, Risk Faktörleri ve Koruyucu Faktörler Üzerine Bir Derleme”, Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(28):113-128.
Gyollai, A., Simor, P., Köteles, F. ve Demetrovics, Z. (2011). “Psychometric properties of the Hungarian version of the original and the short form of the Positive and Negative Affect Schedule (PANAS)”, Neuropsychopharmacologia Hungarica, 8(2):93-103.
Heekin, M. M. (2016). “Implementing Psychological Resilience Training in Law Incubators”, Journal of Experiential Learning, 1(2):286-307.
Hu, J. ve Gruber, K. J. (2008). “Positive and negative affect and health functioning indicators in older adults with chronic illnesses”, Issues in Mental Health Nursing, 29(8):895-911.
Isen, A. M. (2001). “An Influence of Positive Affect on Decision Making in Complex Situations: Theoretical Issues With Practical Implications”, Journal of Consumer Psychology, 11(2):75-85.
Isen, A. M. ve Reeve, J. (2005). “The Influence of Positive Affect on Intrinsic and Extrinsic Motivation: Facilitating Enjoyment of Play, Responsible Work Behavior, and Self-Control”, Motivation and Emotion, 29(4):297-325.
Işık, Ş. (2016). “Psikolojik Dayanıklılık Ölçeği’nin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması”, The Journal of Happiness & Well-Being, 4(2): 65-182.
Kanbur, E., Kanbur, A. ve Özdemir, B. (2017). “Psikolojik Dayanıklılık İle Örgütsel Vatandaşlık Davranışı Arasındaki İlişkide İş Doyumunun Aracılık Rolü: Havacılık Sektöründe Bir Araştırma”, İş ve İnsan Dergisi, 4(2):127-141.
Kobasa, S. C. (1979). “Personality and resistance to illness”, American Journal of Community Psychology, 7:413-423.
Kobasa, S. C. (1988). “Conceptualization and measurement of personality in job stress research”, In J.J. Hurrell Jr., L.R. Murphy, S.L. Sauter, & C.L. Cooper (Eds.), Occupational stress: Issues and developments in research. New York: Taylor & Francis.
Kuppens, P. Realo, A. ve Diener, E. (2008). “The Role of Positive and Negative Emotions in Life Satisfaction Judgment Across Nations”, Journal of Personality and Social Psychology, 95(1):66-75.
Lazarus, R. S. (1991). “Emotion and Adaptation”, New York: Oxford University Press.
Lee, K. Y., Wang, S. M, Kim, Y.R, Lee, H. K, Lee, K.U, Lee, C. T. (2012). “The Effect of Resilience on Depression and Life Satisfaction in Patients with Hemodialysis”, J Korean Neuropsychiatr Assoc, 51(6):439- 444.
Little, L. M., Simmons, B. R. ve Nelson, D. L. (2007). “Health Among Leaders: Positive and Negative Affect, Engagement and Burnout, Forgiveness and Revenge”, Journal of Management Studies, 44(2):243-260.
Lyubomirsky, S., King, L. ve Diener, E. (2005). “The Benefits of Frequent Positive Affect: Does Happiness Lead to Success?”, Psychological Bulletin, 131(6):803-855.
Masten, A. S., Best, K. M. ve Garmezy, N. (1990). “Resilience and development: Contributions from the study of children who overcome adversity”, Development and Psychopathology, 2:425-444.
Mei-Ju, C., Hsing-Ming, L. ve Ho-Tang, W. (2016). “Emotion, Psychological Resilience and Work Stress: A Study Among Preschool Teachers”, European Journal of Psychological Research, 3(1):8-15.
Mercan, N., Demirci, K., Özler, D. E. ve Oyur, E. (2015). “İş Yaşamında Yalnızlık, Duygusal Zekâ ve Psikolojik Sermaye Arasındaki İlişkiler Üzerine Bir Araştırma”, Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 4(5):197-211.
Meredith, L. S., Sherbourne, C. D., Gaillot, S. J., Hansell, L., Ritschard, H. V., Parker, A. M., ve Wrenn, G. (2011). “Promoting psychological resilience in the US military”, Rand Corporation.
Meydan, C. H. ve Şeşen, H. (2011). “Yapısal Eşitlik Modellemesi: Amos Uygulamaları”, Ankara: Detay Yayın.
Mortazavi, S., Yazi, S. V. S. ve Amini, A. (2012). “The Influence Of Perceived Social Support and Self-Effİcacy on Resilience among First Year Malaysian Students”, Interdisciplinary Journal of Contemporary Research in Business, 4(2):206-217.
Narayanan, S. S. ve Onn, A. C. W. (2016). “The Influence Of Perceived Social Support and Self-Effİcacy on Resilience among First Year Malaysian Students”, Kajian Malaysia, 34(2):1-23.
Nergiz, H. G. (2015). “Otel Çalışanlarının Duygusallıklarının Genel İş Tatminleri Ve İşte Kalma Niyetleri Üzerindeki Etkisi”, 23. Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi, 14-16 Mayıs 2015, Muğla.
Oktan, V. (2012). “Hope as a moderator in the development of psychological resilience”, International Journal of Human Sciences, 9(2):1691-1701.
Ong, A. D., Bergeman, C. S., Bisconti, T. L. and Wallace, K. A. (2006). “Psychological Resilience, Positive Emotions, and Successful Adaptation to Stress in Later Life”, Journal of Personality and Social Psychology, 91(4):730-749.
Öz, F. ve Yılmaz, E. B. (2009). “Ruh Sağlığının Korunmasında Önemli Bir Kavram: Psikolojik Sağlamlık”, Sağlık Bilimleri Fakültesi Hemşirelik Dergisi, 82-89.
Özdemir, A. A. (2015). “İş Tatmini, Pozitif/Negatif Duygulanım ve Yaşam Tatmininin Etkisi”, Çalışma ve Toplum, 3:47-61.
Özdevecioğlu, M. (2004). “Duygusal Olaylar Teorisi Çerçevesinde Pozitif ve Negatif Duygusallığın Algılanan Örgütsel Adalet Üzerindeki Etkilerini Belirlemeye Yönelik Bir Araştırma”, Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 59(3):181-202.
Özdevecioğlu, M., Can, Y. ve Akın, M. (2003). “Organizasyonlarda Pozitif ve Negatif Duygusallık İle Bireysel ve Örgütsel Saldırganlık Arasındaki İlişkiler: Fiziksel Aktivitelere Katılımın Rolü”, İşletme Araştırmaları Dergisi, 5(2):159-172.
Pervez, M. A. (2010). “Impact of Emotions on Employee’s Job Performance: An Evidence From Organızations of Pakistan”, Neuropsychopharmacologia Hungarica, 1(5):11-16.
Rudwan, S. ve Alhashimia, S. (2018). “The Relationship between Resilience & Mental Health among a Sample of University of Nizwa Students - Sultanate of Oman”, European Scientific Journal, 14(2):288-303.
Rutter, M. (1987). “Psychosocial resilience and protective mechanism”, Journal of Orthopsychiatry, 57(3):316-331.
Rydstedt, L. W., Johnsen, S. K., Lundh, M. ve Devereux, J. J. (2013). “The Conceptual Roles of Negative and Positive Affectivity in the Stressor-Strain Relationship”, Europe's Journal of Psychology, 9(1):93-103.
Saeed, R., Mussawar, S., Lodhi, R. N., Iqbal, A., Nayab, H. H. ve Yaseen, S. (2013). “Factors Affecting the Performance of Employees at Work Place in the Banking Sector of Pakistan”, Middle-East Journal of Scientific Research, 17(9):1200-1208.
Sakarya, D. ve Güneş, C. (2013). “Van Depremi Sonrasında Travma Sonrası Stres Bozukluğu Belirtilerinin Psikolojik Dayanıklılık İle İlişkisi”, Kriz Dergisi, 21(1-2-3):25-32.
Schepman, B. ve Zarate, M. A. (2008). “The Relationship between Burnout, Negative Affectivity and Organizational Citizenship Behavior for Human Services Employees”, International Journal of Humanities and Social Sciences, 2(4):242-247.
Sezgin, F. (2012). “İlköğretim Okulu Öğretmenlerinin Psikolojik Dayanıklılık Düzeylerinin İncelenmesi”, Kastamonu Eğitim Dergisi, 20(2):489-502.
Shatte, A., Perlman, A., Smith, B. ve Lynch, W. D. (2017). “The Positive Effect of Resilience on Stress and Business Outcomes in Difficult Work Environments”, American College of Occupational and Environmental Medicine, 59(2):135-140.
Simoni, P. S. ve Paterson, J. J. (1997). “Hardiness, coping and burnout in the nursing workplace”, Journal of Professional Nursing, 13:178-185.
Swaminath, G. ve Rao, R. S. (2010). “Going beyond psychopathology positive emotions and psychological resilience”, Indian J Psychiatry, 52(1):6-8.
Terzi, Ş. (2008). “Üniversite Öğrencilerinin Psikolojik Dayanıklılıkları Ve Algıladıkları Sosyal Destek Arasındaki İlişki”, Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(29):1-11.
Wagnild, G. M. ve Young, H. M. (1993). “Development and psychometric evaluation of the Resilience Scale”, J Nurs Meas, 1:165-178.
Watson, D. (1988). “Intraindividual and interindividual analyses of Positive and Negative Affect: Their relation to health complaints, perceived stress, and daily activities”, Journal of Personality and Social Psychology, 54:1020-1030.
Watson, D. ve Clark, L. A. (1988). “Positive and Negative Affectivity and Their Relation to Anxiety and Depressive Disorders”, Journal of Abnormal Psychology, 97(3):346-353.
Weiss, H. M. ve Cropanzano, R. (1996). “Affective events theory: A theoretical discussion of the structure, causes and consequences of affective experiences at work”, Research in Organizational Behavior, 18:1-74.
Werner, E. E. ve Smith, R. S. (1992). “Overcoming the odds: high risk children from birth to adulthood”, Ithaca, NY: Cornell University Press.
Wróbel, M. (2017). “Emotional Affectivity”, In. V. Zeigler-Hill, T.K. Shackelford (eds.), Encyclopedia of Personality and Individual Differences, 1-16.
Yalnız, A. (2014). “Akademik Öz-Yeterlik: Olumlu Ve Olumsuz Duygulanımın Yordayıcı Rolü”, Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 3(2):95-101.
Yıldırım, E. ve Akın, M. (2018). “Örgütlerde Dışlanma, Sinizm ve Pozitif-Negatif Duygusallık Arasındaki İlişkiler: Pozitif ve Negatif Duygusallığın Aracılık Rolü”, Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 14(2):427-449.
Yöndem, Z. D. ve Bahtiyar, M. (2016). “Ergenlerde Psikolojik Dayanıklılık Ve Stresle Baş Etme”, International Journal of Social Science, 45:53-62.
Yurcu, G. (2016). “Rekreatif Faaliyet Katılım Alanlarına Göre Bireylerin Öfke İfade Tarzlarının Negatif-Pozitif Duygulanım Ve Yaşam Doyumları Üzerindeki Etkisi”, Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, 8(18):26-40.