Türkiye’de alabalık yetiştiriciliği 1970’li yılların başlarından itibaren farklı kültür sistemleri kullanılarak yapılmakta olup günümüze kadar önemli gelişmeler kaydedilmiştir. Ancak son yıllarda deniz, göl, baraj ve göletlerde kafes sistemlerinde yetiştiriciliğe fırsat verilmesi ile birlikte çok miktarda işletme faaliyete geçmiştir. Bu durum yetiştiriciliğin gelişmesine, ağ kafes sistemlerinde teknolojik ilerlemeye ve sektörel büyümeye katkıda bulunmuştur. Türkiye’de 2008 yılı verilerine göre; iç sularda 34 ilde toplam 227 adet kafes işletmesinde yaklaşık 29.000 ton/yıl alabalık üretimi yapılmaktadır. Denizlerde ise 13 adet işletmede 2.500 ton/yıl civarında alabalık üretimi gerçekleştirilmektedir. İç sulardaki toplam alabalık üretimi içerisinde kafes yetiştiriciliğinin payı 2007 yılı üretim verilerine göre yaklaşık %44’tür. En önemli sorun alanları; su bedeli, yem fiyatı, örgütlenme, pazarlama ve tanıtımdır. Kendine özgü şartlara ve büyük öneme sahip olan ağ kafeslerde alabalık yetiştiriciliğinin durumu, diğer yetiştirme sistemlerinden ayrı ve bağımsız olarak değerlendirilmeli, sağlıklı politikalar oluşturmak için de mevcut işletmelerin sosyo-ekonomik yapıları belirlenmelidir

Rainbow trout farming has utilized different type of culture systems and made great progress since 1970’s. On the other hand, a number of trout farms have recently gone into action as a result of the opportunities given by the government to cage culture in marine, and natural and artificial lakes. This situation has contributed to technological development of cage culture and growth of aquaculture sector. According to 2008 data, in Turkey there are 227 trout cage farms in inland water resources of 34 provinces and they produce about 29.000 metric tons per year. Additionally in marine waters a total of 13 cage farms produce about 2.500 tons per year. Production figures of cage aquaculture accounts for 44 % of total production in 2007 figures. The main problematic areas are water and feed costs, organization, marketing and publicity. Cage aquaculture should be evaluated differently and independently in comparison with the other culture systems due to its specific conditions and great importance. To generate well-planned policies, determinations of socio-economic situations of the existent farms are required