ORTAÖĞRETİM KİMYA DERSİ ÖĞRETİM PROGRAMI KAZANIMLARININ TOULMİN ARGÜMAN MODELİ BİLEŞENLERİNE GÖRE DEĞERLENDİRİLMESİ

Bu araştırmanın amacı, ortaöğretim kimya dersi öğretim programı kazanımlarını Toulmin argüman modeli bileşenlerine göre (2003) (iddia, veri, gerekçe, destek, çürütme) değerlendirmektir. Bu araştırma kapsamında 9., 10., 11. ve 12. sınıf ortaöğretim kimya dersi öğretim programı kazanımları incelenmiştir. Ortaöğretim kimya dersi öğretim programı (2017) dokümanının incelenmesinde Toulmin argüman modelini (2003) oluşturan bileşenlerden beş temel bileşen (veri, iddia, gerekçe, destek, çürütme) değerlendirme ölçütü olarak kullanılmış, altıncı bileşen yani niteleyici değerlendirme ölçütü olarak kullanılmamıştır. Bu araştırmada, nitel araştırma desenlerinden durum çalışması kullanılmıştır. Ortaöğretim kimya dersi öğretim programı kazanımları Toulmin argüman modeli bileşenleri (2003) temelinde derinlemesine incelenmiştir. Ortaöğretim kimya dersi öğretim programı (2017) doküman olarak ele alınmıştır. Veriler içerik analiziyle çözümlenmiştir. Araştırma sonucunda ortaöğretim kimya dersi öğretim programı bütün kazanımların her birinin, en az bir tane argüman bileşenine sahip olduğu görülmüştür. Toulmin argüman modeli bileşenlerinden (2003) sadece veri bileşenini içeren toplam kazanım sayısının 28, iddia-veri bileşenleri içeren kazanım sayısının 43, iddia-veri-gerekçe bileşenlerini içeren kazanım sayısı 52, iddia-veri-gerekçe-destek bileşenlerini içeren kazanım sayısının ise 4 olduğu bulunmuştur. Ayrıca iddia-veri-gerekçe-destek-çürütme ya da sadece çürütme içeren kategorizasyon ise yoktur. Bu bulgulardan ortaöğretim kimya dersi öğretim programı kazanımlarının Toulmin argüman modeli bileşenlerine (2003) göre kategorizasyonunun üstbiliş düzeyinin yani kazanımların argümantasyon sürecinde argüman olarak yeniden kurgulanabilirliğinin orta düzeyde olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

___

  • Aydın, A. (2010). Cumhuriyet Dönemi ortaöğretim kimya öğretim programlarının esnek program ve uygulamaları açısından değerlendirilmesi. BAÜ Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 12(2), 61-74.
  • Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., & Demirel, F. (2010). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Yayıncılık.
  • Erdoğan, M. N., & Köseoğlu, F. (2012). Ortaöğretim fizik, kimya ve biyoloji dersi öğretim programlarının bilimsel okuryazarlık temaları yönünden analizi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 12(4), 2889-2904.
  • Erduran, S. (2009). Beyond philosophical confusion: Establishing the role of philosophy of chemistry in chemical education research. Journal of Baltic Science Education, 8(1), 5-14.
  • Erduran, S., Bravo, A. A., & Mamlok-Naaman, R. (2007). Developing epistemology empowered teachers: Examining the role of philosophy of chemistry in teacher education. Science & Education, 16(9-10), 975-989.
  • Erickson E. (2004), Demystifying data construction and analysis. Anthropology and Education, 35(4), 486-493.
  • Jimenez-Aleixandre, M. P., & Erduran, S. (2008). Argumentation in science education: An overview. S. Erduran, & M. P. Jimenez-Aleixandre (Eds.), Argumentation in science education (pp. 3-27). Berlin: Springer Publishing.
  • Kaya, O. N., & Kılıç, Z. (2008).Etkin bir fen öğretimi için tartışmacı söylev, Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(9), 89-100.
  • Kuhn, D. (1993). Science as argument: Implications for teaching and learning scientific thinking. Science Education, 77(3), 319-337.
  • Kuhn, D., & Udell, W. (2007).Coordinating own and other perspectives in argument. Thinking & Reasoning, 13(2), 90-104.
  • Lawson, A. E. (2003). The nature and the development of hypothetico-predictive argumentation with implications for science teaching. International Journal of Science Education, 25(11), 1387-1408.
  • Ortaöğretim Kimya Dersi 9, 10, 11 ve 12. Sınıflar Öğretim Programı. 09.04.2018 tarihinde http://ttkb.meb.gov.tr adresinden alınmıştır.
  • Osborne, J., Erduran, S., & Simon, S. (2004). Enhancing the quality of argumentation in school science. Journal of Research in Science Teaching, 41(10), 994-1020.Toulmin, S. (2003).The uses of argument. New York: Cambridge University Press.
  • Tümay, H. (2008). Argümantasyon odaklı kimya öğretimi. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Tümay, H., & Köseoğlu, F. (2011). Kimya öğretmen adaylarının argümantasyon odaklı öğretim konusunda anlayışlarının geliştirilmesi, Türk Fen Eğitimi Dergisi, 8(3), 105-119.
  • Ünal, S., Çoştu, B., & Karataş, F. Ö. (2004). Türkiye’de fen bilimleri eğitimi alanındaki program geliştirme çalışmalarına genel bir bakış. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24(2), 183-202.
  • Walton, D. (2006). Fundamentals of critical argumentation.New York: Cambridge University.
  • Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Zorluoğlu, S. L., Kızılaslan, A., & Sözbilir, M. (2016). Ortaöğretim kimya dersi öğretim programı kazanımlarının yapılandırılmış Bloom taksonomisine göre analizi ve değerlendirilmesi. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi, 10(1), 260-279.

___

APA Tüzün, Ü. N. , Bilir, V. & Eyceyurt, G. (2019). ORTAÖĞRETİM KİMYA DERSİ ÖĞRETİM PROGRAMI KAZANIMLARININ TOULMİN ARGÜMAN MODELİ BİLEŞENLERİNE GÖRE DEĞERLENDİRİLMESİ . Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi , 19 (4) , 1322-1333 . DOI: 10.17240/aibuefd.2020..-439202
Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi-Cover
  • ISSN: 1303-0493
  • Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
  • Başlangıç: 2000
  • Yayıncı: Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi
Sayıdaki Diğer Makaleler

TÜRKÇE DERSİ ÖĞRETİM PROGRAMINI DEĞERLENDİRME ÖLÇEĞİ: GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI

Ayşegül Karabay, Bilge KUŞDEMİR KAYIRAN, Ayten Pınar BAL

SOSYAL GEÇERLİĞİN TÜRKİYE’DE ÖZEL EĞİTİM TEZ ÇALIŞMALARINA YANSIMASI

Zehra ATBAŞI, M.abdulbaki KARACA, Necdet KARASU

ÖĞRETMEN ADAYLARININ ÇEVRİMİÇİ BİLGİ ARAMA STRATEJİLERİ İLE EĞİTSEL İNTERNET KULLANIM ÖZ-YETERLİK İNANÇLARI ARASINDAKİ İLİŞKİNİN İNCELENMESİ

Kevser HAVA

ORTAOKUL ÖĞRETMENLERİNİN HESAP VEREBİLİRLİK ALGILARI İLE YÖNETİCİLERİNİN HİZMETKÂR LİDERLİK DAVRANIŞ DÜZEYLERİ ARASINDAKİ İLİŞKİ

Ayhan KANDEMİR, Nuri AKGÜN

ÇOCUKLARDA YARATICILIĞIN GELİŞİMİNE İLİŞKİN BOYLAMSAL BİR ARAŞTIRMA

Güneş SALI

ÖĞRETMEN ADAYLARININ SÜRDÜRÜLEBİLİR KALKINMA FARKINDALIKLARI

Melike FAİZ, Hafife BOZDEMİR YÜZBAŞIOĞLU

OTANTİK LİDERLİĞİN PSİKOLOJİK SERMAYE, İŞE KAPILMA VE OKUL BAŞARISIYLA İLİŞKİSİ

Özge ÖZTEKİN BAYIR, Ayhan AYDIN

TÜRK DİLİ VE EDEBİYATI ÖĞRETİM PROGRAMINDA ÖN OKUMA KAZANIMI STRATEJİLERİ VE BU STRATEJİLERİN 10. SINIF DERS KİTABI METİNLERİNDEKİ YETERLİLİĞİ

Şenel GERÇEK, Gürkan YAVAŞ, Hülya ÇEVİRME

ÜSTÜN YETENEKLİ ÖĞRENCİ VELİLERİNİN BİLİM VE SANAT MERKEZİNDEN BEKLENTİLERİ VE KARŞILANMA DÜZEYLERİ

Serkan ÜNSAL, Abdullah ÇETİN, Mustafa YOĞURTÇU

MERKEZİ SINAV VE ÖĞRETMEN YAPIMI SINAVLARIN BAZI DEĞİŞKENLER AÇISINDAN İNCELENMESİ: ORTAÖĞRETİME GEÇİŞ SINAVI ÖRNEĞİ

Mücahit Çağlar, Abdurrahman KILIÇ