Bu araştırmanın amacı, öğretmen adaylarının öğrenme öğretme anlayışları ve fen öğretimine yönelik öz-yeterlik inançları arasındaki ilişkiyi incelemektir. Araştırmanın çalışma grubunu 2013-2014 akademik yılı bahar döneminde Batı Karadeniz Bölgesi’nde yer alan bir üniversitenin eğitim fakültesi sınıf ve fen bilgisi öğretmenliği anabilim dalları üçüncü ve dördüncü sınıflarında öğrenim gören toplam 423 (326 kız, 97 erkek) öğretmen adayı oluşturmaktadır. Veri toplama aracı olarak öğretmen adaylarının fen öğretimine yönelik öz-yeterlik inançlarını ölçmek amacıyla Riggs ve Enochs (1990) tarafından geliştirilen ve Hazır Bıkmaz (2002) tarafından Türkçe uyarlaması yapılan fen öğretiminde öz-yeterlik inancı ölçeği kullanılmıştır. Öğretmen adaylarının öğrenme öğretme anlayışlarını belirlemek amacıyla Chan ve Elliott *(2004) tarafından geliştirilen ve Aypay (2011) tarafından Türk kültürüne uyarlanan öğrenme öğretme anlayışı ölçeği kullanılmıştır. Bu araştırmanın modelini ilişkisel tarama modeli oluşturmaktadır. Elde edilen bulgulara göre öğretmen adaylarının geleneksel öğrenme öğretme anlayışı puanlarının cinsiyete göre, yapılandırmacı öğrenme öğretme anlayışı ve fen öğretimine yönelik öz-yeterlik inancı puanlarının anabilim dallarına göre anlamlı farklılık gösterdiği sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca geleneksel öğrenme öğretme anlayışı ile kişisel fen öğretimine yönelik öz-yeterlik inancı arasında negatif ve anlamlı, yapılandırmacı öğrenme öğretme anlayışı puanları ile kişisel fen öğretimine yönelik öz-yeterlik inancı puanları arasında pozitif ve anlamlı ilişki bulunmuştur.